People. Historia magazynu skupionego na ludziach, nie na problemach

fot. Wikimedia/People.com

Kiedy Henry Luce i Briton Hadden zakładali w 1922 roku spółkę medialną Time Inc. mieli tylko jeden cel: opanować amerykański rynek medialny. Ich pierwszym dziełem był Time - tygodnik informacyjny. W szybkim czasie na rynku pojawiły się kolejne tytuły:

• Fortune, magazyn biznesowy
• Life, czasopismo o tematyce ogólnej z dużą ilością fotografii
• House & Home, magazyn rodzinny
• Sports Illustrated, magazyn sportowy

Czasopism i magazynów przybywało a firma rozrastała się. Po II wojnie światowej do głosu doszły pozycje związane z telewizją, a ostatnie lata to cyfryzacja i strony internetowe. Jednak od samego początku oczkiem w głowie założycieli, a potem kolejnych właścicieli, był Time. To na jego łamach wciąż powstawały działy tematyczne o które prosili czytelnicy.

Kino i teatr zawsze wzbudzały zainteresowanie zwykłego zjadacza chleba ale kiedy telewizja opanowała amerykańskie domostwa, lawina próśb o przybliżenie sylwetek idoli i ulubieńców, przekroczyła najśmielsze oczekiwania mediów. W Time powstał specjalny dział - People - poświęcony temu zagadnieniu. Jednak była to kropla w morzu.


W 1974 roku funkcję dyrektora naczelnego Time Inc. pełnił Andrew Heiskell. Był również wydawcą Life, magazynu kupionego dwa lata wcześniej i borykającego się z kłopotami. Kiedy z tygodnika przemieniono jego status na miesięcznik wielu pracowników zostało bez pracy. To do nich zwrócił się Heiskell ze swoim pomysłem stworzenia pozycji poświęconej amerykańskim celebrytom. Grupa dziennikarzy, fotografów i edytorów powołała redakcję pod kierunkiem Richarda Brockway Stolleya a nowy magazyn nazwali People Weekly.

Grupka zapaleńców zatrzęsła rynkiem prasowym

Wydawcą nowego tygodnika został Richard J. Durrell. Ta, na początku niewielka, grupa zapaleńców, w szybkim tempie zawładnęła amerykańskim rynkiem medialnym. Do ścisłego grona redakcyjnego oprócz już wspomnianych należeli:

• Hal Wingo starszy redaktor
• Sam Angeloff - dziennikarz
• Robert Emmett Ginna - dziennikarz, późniejszy producent filmowy
• James Watters - pisarz i recenzent teatralny
• Ronald B. Scott - pisarz,dziennikarz
• Richard Burgheim - pisarz
• John Loengard - fotograf, odpowiedzialny za dział fotograficzny
• John Dominus - fotograf
• Bernard Waber - autor i ilustrator serii książek,odpowiedzialny za wygląd artystyczny magazyn

u

Pierwszy numer ukazał się 4 marca 1974 roku. Na kolorowej okładce gościła rozpoczynająca karierę Mia Farrow, zapowiadająca najnowsze dzieło Jacka Claytona i Francisa Forda Coppoli The Great Gatsby. W tym samym numerze można było przeczytać historię kariery aktorki Glorii Vanderbilt, biografię rosyjskiego pisarza Aleksandra Sołżenicyna a także artykuły o Marinie Oswald, wdowie po Lee Oswaldzie, zabójcy prezydenta Kennedy’ego, Richardzie Petty, kierowcy wyścigowym czy o wdowach po żołnierzach poległych w Wietnamie. Choć okładka nowej pozycji przyciągała wzrok kolorami to wszystkie zdjęcia i fotoreportaże w środku na 72 stronach były czarno białe.

Richard Stolley i jego pracownicy włożyli wiele serca i czasu aby tygodnik People zajął wysokie miejsce w rankingach. Nieraz się zdarzało, że dziennikarze nie wychodzili z redakcji przez kilka dni i nocy, spali na materacach aby całość była gotowa na czas. Ta determinacja się opłaciła. People odniósł sukces i szybko zawładnął sercami Amerykanów.

Przez pierwsze miesiące eksperymentowano z kolorowymi okładkami i układem tytułów poszczególnych artykułów aby sprawdzić najlepszy wariant dla “oka czytelnika”. W drugim numerze z 11 marca dominował kolor niebieski, co w przeciwieństwie do bieli z pierwszego numeru bardziej sprzyjało “kontaktowi z klientem”. Trzeci numer tonął w czerwieni. W 11 numerze z 13 maja zmieniono układ z prawej strony na lewą, nie rezygnując z obszernego spisu treści. Dopiero we wrześniu skrócono go do ważniejszych tytułów i powrócono do nagłówka po prawej stronie. Bernard Waber szukał najlepszego rozwiązania dla magazynu i jego czytelników. O treści w środkowej części dbało grono wyśmienitych dziennikarzy i pisarzy, którzy od pierwszych dni magazynu oddali mu swój czas i serce:

• Ross Drake,
• Ralph Novak,
• Bina Bernard,
• James Jerome,
• Sally Moore,
• Mary Vespa,
• Lee Wohlfert,
• Joy Wansley,
• Curt Davis,
• Clare Crawford-Mason
• Jed Horne

Założenia magazynu były proste. Jak powiedział Stolley reklamując swoje dzieło: Skupiamy się na ludziach a nie na problemach. A główne tematy to:

• Wiadomości o celebrytach
• Opowieści o ludzkich zainteresowaniach
• Styl życia
• Kultura popularna
• Trendy w czasie

Do końca lat siedemdziesiątych People Weekly ugruntował swoją pozycję na rynku medialnym. Osoby ze świeczników: aktorzy, pisarze, politycy sami zabiegali aby znaleźć się na okładce czasopisma. Bing Crosby, Hugh Hefner, Nancy Kissinger czy szwedzki zespół ABBA to tylko nieliczni bohaterowie z okładek tamtych lat. Coraz częściej gościł na środkowych stronach kolor, choć tylko w tytułach i czasami w reklamach. Jak wszędzie, wszystko zależało od pieniędzy.

Najseksowniejszy Mel Gibson. People rusza z rankingami

W styczniu 1980 roku, w pierwszym numerze, obok pierwszoplanowego zdjęcia Betty Midler pojawiło się małe, drugoplanowe zdjęcie reklamujące film Star Trek, jako zapowiedź artykułu umieszczonego w środku magazynu. Od tego czasu stało się to zasadą, a okładki przechodziły metamorfozy co kilka lat. Przybywało tematów, przez co i magazyn zwiększał swoją objętość. Rosła liczba czytelników, wzrastała cena ale też rósł nakład.

Magazyn miał swoich zwolenników, którzy bardzo cenili sobie opinie zawarte na jego łamach. Aby umilić im obcowanie z tygodnikiem i przyciągnąć nowych czytelników, redakcja ogłosiła ranking Sexiest Man Alive (najseksowniejszy mężczyzna). Pierwsza edycja miała swój finał w 1985 roku, 4 lutego a wygrał ją Mel Gibson. Choć można zgłaszać kandydatury wszystkich celebrytów, to w gronie zwycięzców prym wiodą aktorzy. Na przestrzeni 33 lat trwania konkursu tylko trzy razy zwycięzcą został nie aktor. W 1988 roku był to pilot i prawnik John F. Kennedy Jr., w 2013 roku muzyk Adam Levine, a w 2015 roku piłkarz David Beckham. Niektórzy z panów to zacne miano uzyskali dwa razy. Do tego grona należą: Richard Gere, Brad Pitt, George Clooney i Johnny Depp.


W 1993 roku zamiast najseksowniejszego mężczyzny wybrano Sexiest Couple Alive (najseksowniejsza parę). Wygrali Richard Gere i Cindy Crawford, ale ten konkurs się nie przyjął i powrócono do wyborów najseksowniejszego mężczyzny. Dopiero w 2014 roku wybrano po raz pierwszy Sexiest Woman Alive. Laureatką została Kate Upton, modelka i aktorka.

Do najpopularniejszych rankingów w USA należy organizowany od 1990 roku plebiscyt 100 Most Beautiful People. Do 2006 roku wybierano tylko pięćdziesiątkę najpiękniejszych. Pierwszą edycję wygrała Michelle Pfeiffer, a w 2018 roku laureatką została piosenkarka Ping.

Do najstarszych i chyba najbardziej cenionych rankingów należy Most Intriguing People of the Year (najbardziej intrygujących ludzi). Od 1974 roku, od powstania magazynu pod koniec roku czytelnicy wybierają 25 osób, które w ciągu 12 miesięcy zyskały popularność, zwróciły uwagę mediów lub zasłużyły się w widoczny sposób. Tym razem oprócz aktorów w szranki stają światowi liderzy, działacze polityczni, sportowcy, wybitni ludzie biznesu i nauki a nawet członkowie społeczeństwa, których historie wywarły niezwykły wpływ na bieżącą historię. W pierwszej edycji szczególną uwagę społeczeństwa USA przyciągnął Yasir Arafat. Rok później ponad 50% głosów uzyskał Charles Manson, zabójca Sharon Tate. W późniejszych latach na liście znalazły się takie osobistości jak:

• Papież Jan Paweł II - 1978 rok
• Ronald Reagan - 1980 rok
• Księżna Diana Spencer - 1982 rok
• Naukowiec Stephen Hawking - 1988 rok
• Hillary Clinton - 1992 rok
• informatyk Bill Gates - 1999 rok
• prezydenci George Bush i James Carter - 2002 rok
• książe William Windsor - 2011 rok
• Barack Obama - 2014 rok
• serial telewizyjny Stranger Things - 2016 rok

W ostatniej edycji, w 2018 roku prym wiodła Michelle Obama i sędzina Ruth Bader Ginsburg.

Artykuły o życiu celebrytów, ich zainteresowaniach czy domach za miliony dolarów, wzbudzały i nadal wzbudzają wielkie zainteresowanie czytelników. Artykuły Clare Crawford-Masona o Tedzie Kennedym czy występach młodego Ala Pacino na Broadwayu (2 lipca 1979) pod koniec lat siedemdziesiątych wywoływały niemałe zainteresowanie. Niejedna kariera zaczynała się na łamach magazynu, ale też niejedna załamała. Wystarczyła niepochlebna opinia autora artykułu a już sympatia do tego czy tamtego aktora ulegała diametralnej zmianie. Doświadczył tego na przykład Mel Gibson, kiedy to po 28 latach małżeństwa porzucił rodzinę dla rosyjskiej piosenkarki. Czytelnicy dość dosadnie wyrażali swoje opinie na ten temat.

Mistrzowskie zdjęcia. Szkoła Eisenstaedta

Artykuły, wywiady czy biografie to podstawa People Weekly, ale nie byłyby tak interesujące gdyby nie były okraszone zdjęciami. Od samego początku istnienia magazynu do “najmocniejszych” należał dział fotografii. Legendą tej dziedziny był Alfred Eisenstaedt, który był w gronie założycieli People. Służył swoim doświadczeniem młodszym kolegom, a oni uczyli się od mistrza.

Karierę fotografa zaczął Eisenstaedt przed II wojną światowa w Niemczech jako freelancer w Pacific and Atlantic Photos` Berlin. Po przejęciu agencji przez Associated Press w 1931 roku otrzymał etat i szybko zasłużył sobie na tytuł photographer extraordinaire (nadzwyczajny fotograf). To on był twórcą zdjęcia uwieczniającego pierwsze spotkanie Adolfa Hitlera z Benito Mussolinim, jak również słynnego VJ Day na Times Square, przedstawiającego marynarza marynarki wojennej USA, który całuje kobietę w białej sukni na Times Square w Nowym Jorku, 14 sierpnia 1945, w dniu zwycięstwa nad Japonią i zakończenia wojny. Zdjęcie znalazło się na okładce magazynu Life i obiegło cały świat.

Eisenstaedt wyemigrował do USA w 1935 roku i podjął pracę w Life, w którym to pracował do 1972 roku jako twórca wspaniałych fotoreportaży. Po przejściu do People Weekly kontynuował swoja prace przysparzając nowemu magazynowi wielu zwolenników i miłośników “dobrych zdjęć”. Był mistrzem naturalnego światła a jego ulubionymi obiektami były latarnie morskie. W 1993 roku, mając 95 lat i na dwa lata przed śmiercią, zorganizował sesję fotograficzną rodziny Billa Clintona. Dokumentację tego spotkania zamieszczono w numerze People Weekly 13 września 1993 roku.

Do ścisłego grona współpracowników magazynu w pierwszej dekadzie swojego istnienia, należał albańsko-amerykański fotograf Gjon Mili. Jako dyplomowany inżynier i samouk w dziedzinie fotografii, Mili był jednym z pierwszych, którzy wykorzystali elektroniczną lampę błyskową i światło stroboskopowe do tworzenia fotografii.Choć do końca swoich dni związany był na stałe z magazynem Life, to chętnie zamieszczał swoje zdjęcia w innych czasopismach w tym i w People.
W grupie współpracujących z magazynem były również wschodzące gwiazdy fotografii:

• Co Rentmeester
• David Burnett
• Bill Eppridge

Popularność magazynu rosła, zwłaszcza że redakcja dołożyła wszelkich starań aby było to pismo rzetelne a nie plotkarskie. 17 kwietnia 1995 roku edycja miała dwa wydania z różnymi okładkami. Jedn numer mówił o śmierci piosenkarki Seleny, a drugi przedstawiał bohaterów serialu “Przyjaciele”. Edycja z Seleną na okładce sprzedała się do ostatniego egzemplarza, czego niestety nie można powiedzieć o numerze z przyjaciółmi. Choć głównie chodziło o temat wydania to ta sytuacja podsunęła wydawcy pewien pomysł.

People en Español. Najwięcej ludzi na świecie mówi po hiszpańsku

Jako że najwięcej ludzi na świecie mówi w języku hiszpańskim, wykorzystano ten stan rzeczy i we wrześniu 1996 roku uruchomiono kwartalną edycję People en Español. W pierwszym numerze na okładce widniały sylwetki artystów o latynoskich korzeniach: Enrique Iglesias, Jimmy Smits, Thalia, Gloria Estefan, Cristina Saralegui. Artykuły i reportaże w części środkowej były w 50% te same co w edycji amerykańskiej, tyle, że po hiszpańsku. Twórcą i wydawcą magazynu była Lisa Garcia Quiroz, a redaktorem naczelnym Angelo Figueroa.

Popularność People en Español rosła tak szybko, że już wkrótce 90% materiału było autorstwa hiszpańskojęzycznej redakcji, a tylko 10% przedruków amerykańskich. Dziś magazyn żyje własnym życiem, promując artystów latynoamerykańskich używając uniwersalnego języka hiszpańskiego. Stworzył własne listy “naj…”. W 1997 roku odbył się pierwszy ranking najatrakcyjniejszych gwiazd 25 Bellezas, który wygrał Ricky Martin.


Od 2009 roku People en Español ma największą liczbę czytelników w Stanach Zjednoczonych: 7,1 miliona osób na wydanie. Oprócz wersji hiszpańskojęzycznej, już od lutego 1992 roku funkcjonowała australijska wersja People. Ponieważ istniała już pozycja o takim tytule, magazyn nazwano Who. Można było go kupić do 2006 roku, gdyż od tej daty funkcjonuje wyłącznie na stronach internetowych. W 2010 roku uruchomiono grecką wersję tygodnika.

Idąc za ciosem, Time Inc. spróbowało swoich sił na rynku młodzieżowym. W lutym 1998 roku uruchomiono edycję Teen People, skierowaną do młodszego odbiorcy. Głównym wydawcą i naczelnym redaktorem została Christina Ferrari. Blisko pięćdziesięcioosobowy zespół redagujący magazyn to byli ludzie młodzi, znający realia środowiska. W pierwszym numerze na okładce zagościła Jennifer Love Hewitt, a w części środkowej wiele zdjęć młodocianych gwiazd, horoskop, dział spraw intymnych, jak również spotkanie z szalonymi dziewczynami czyli Spice Girls. Serena Altschul przedstawiała sekrety swojego telewizyjnego sukcesu a Missy Elliott i Aaliyah w fotoreportażu Supa, Dupa, Styl pokazały, jak bawią się gwiazdy w gronie bliskich i znajomych. Poza tym dużo mody i urody. Miesięcznik ukazywał się do 2006 roku, kiedy to firma macierzysta zaprzestała jego druku, kontynuując tylko wydanie internetowe na stronie teenpeople.com.

Specjalistka od liftingu doceniona przez Forbes

W kwietniu 2002 roku redaktorem naczelnym magazynu została Martha Nelson zastępując Carol Wallace. Po wielkim sukcesie związanym z magazynem mody In Style Nelson stanęła przed zadaniem “liftingu” People Weekly i podniesienia zysków, gdyż niestety owe zaczęły spadać. Pierwszym krokiem nowej redaktor naczelnej było wprowadzenie kolumny People Stylewatch, poświęconej modzie i różnym w niej stylach, co znacznie podniosło atrakcyjność magazynu.

Kolejnym posunięciem był Hollywood Daily, przewodnik związany z nagrodami filmowymi i telewizyjnymi oraz Your Diet nowoczesny podręcznik odchudzania. Nakład podskoczył i osiągnął blisko 3,5 miliona egzemplarzy a Nelson została okrzyknięta przez dwutygodnik biznesowy Forbes “najsilniejszą kobietą świata” i to dwa lata z rzędu. Do jej zasług należy też strona internetowa People.com, która szybko stała się hitem sieci. Do 2006 roku liczba jej użytkowników podwoiła się a liczba wyświetleń wzrosła sześciokrotnie.

Zmienił się nieznacznie wizerunek czasopisma. Z nagłówka w maju 2002 roku zniknęło słowo Weekly i zaczęła funkcjonować nazwa People Magazin lub po prostu People. Pojawiły się wydania specjalne. W tych działaniach Nelson, wspierał jej zastępca Larry Hackett, który w 2006 roku przejął po niej redakcję. Para redaktorów dbała o swoją blisko 40-milionową rzeszę czytelników, stawiając sobie wysoko poprzeczkę. Wysiłek opłacił się. W 2005 roku magazyn otrzymał miano “Magazynu Roku”. Na ten prestiżowy tytuł pracowali dziennikarze, fotografowie i edytorzy w sześciu amerykańskich placówkach i w angielskiej, w Londynie. Jednak prawa rynku są okrutne i w 2006 roku aby utrzymać wysoką lokatę i koszty utrzymania, zamknięto oddziały w Austin, Miami i Chicago, pozostawiając główną siedzibę w Nowym Jorku i oddziały w Los Angeles i Londynie.

Przyczyną spadku nakładu był, tak jak wszędzie, wzrost popularności internetu. Larry Hackett i jego następca w 2014 roku - Jess Cagle, stanęli na wysokości zadania. People był i jest najbardziej poczytnym magazynem z 3,75 miliona egzemplarzy nakładu i z blisko 46,6 milionami czytelników. Strona internetowa w 2015 roku pobiła rekord użytkowników w liczbie 72 miliony. Na ten i inne sukcesy magazynu pracuje grono 160 dziennikarzy w różnych dziedzinach. Zarówno pozycja drukowana jak i internetowa podzielona jest na sekcje tematyczne. Do głównych tematów w obu edycjach należą:

• Puzzles
• Celeb News
• Fashion & Beauty
• Real People
• Life
• Entertainment
• Win
• Royals

Zarówno Time Inc. jak i redakcja People dbają o wizerunek i rozwój magazynu. We wrześniu 2016 roku, przy udziale Entertainment Weekly uruchomiono usługę internetową OTT People / Entertainment Weekly Network. Programy wideo wspierane siecią reklam, obejmują tematy: gwiazdy, pop kulturę, styl życia i opowieści o ludzkich zainteresowaniach. Rok później, we wrześniu przemianowano program na People TV. Dyrektorem generalnym całego przedsięwzięcia została Susan Mei.

Tylko w 2017 roku z usługi tej skorzystało 100 milionów internautów z czego 2 miliony to pobrania. People TV dostępna jest na urządzeniach Apple TV, Amazon Fire TV, iOS i Android, a także za pośrednictwem partnerów dystrybucyjnych, takich jak Xumo i Pluto TV oraz na dekoderach Comcast X1. Magazyn ma również konta społecznościowe na Facebooku, Twitterze i Instagramie, a dziennikarze i fotoreporterzy prowadzą blogi tematyczne.

Od listopada 2017 People Magazine trafił pod skrzydła Meredith Corporation, który to koncern przejął wydawnictwo Time Inc., stając się właścicielem czasopisma, a w kolejce do fotela redaktora naczelnego czeka Dan Wakeford. Po oficjalnej rezygnacji w marcu 2019 roku Jessi Cagle, to właśnie 44-letniemu Brytyjczykowi powierzono funkcje naczelnego. Ma to nastąpić w maju. Wakeford od 2015 roku pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego a na złożoną mu ofertę zareagował tak:

„Jestem zaszczycony prowadzeniem najbardziej zaufanej marki rozrywkowej na świecie i kontynuowaniem tradycji inteligentnego i ekscytującego opowiadania historii. Nie mogę się doczekać, aby wykorzystać sukces tej legendarnej marki i dzielić się PEOPLE z publicznością na całym świecie”

Kalendarium People

• 1974, 4 marca - ukazał się pierwszy numer tygodnika People Weekly
• 1974, grudzień - pierwszy ranking na łamach magazynu - Most Intriguing People of the Year
• 1980, styczeń - pojawia się na okładce zdjęcie tak zwanego drugiego planu.
• 1985, 4 lutego - rozwiązanie rankingu Sexiest Man Alive
• 1990 - najpopularniejszy w USA ranking 50 Most Beautiful People
• 1992 - edycja australijskiej wersji People pod nazwą “Who”
• 1993, 13 września - sesja fotograficzna rodziny Billa Clintona autorstwa Alfreda Eisenstaedta
• 1995, 17 kwietnia - dwie edycje magazynu różniące się tylko okładkami.
• 1996, wrzesień - rusza edycja People en Espanol
• 1998, luty - pojawia się wersja młodzieżowa Ten People
• 2002 - start działów People Stylewatch, Hollywood Daily i Your Diet
• 2002, maj - z nagłówka znika słowo Weekly
• 2005 - People uznane zostało za Magazyn Roku
• 2006 - przemieniono 50 Most Beautiful People na 100 Most Beautiful People
• 2010 - edycja grecka magazynu
• 2014 - pierwsza edycja Sexiest Woman Alive
• 2016 - usługa internetowa OTT People / Entertainment Weekly Network
• 2017 - People / Entertainment Weekly Network przemianowano na People TV

źródła:

• https://en.wikipedia.org/wiki/People_(magazine)
• http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,944778,00.html
• https://onlyiunderstand.wordpress.com/2012/04/25/people-magazine-1974-1984/
• https://www.peoplemagazine.co.za/
• https://www.etsy.com/pl/listing/486981998/people-magazine-july-2-1979-ted-kennedy?ref=related-2
• https://fotoblogia.pl/4234,historia-ukryta-za-zdjeciem-alfred-eisenstaedt-i-legendarny-pocalunek
• https://en.wikipedia.org/wiki/Alfred_Eisenstaedt
• https://www.nytimes.com/1984/02/16/obituaries/gjon-mili-life-magazine-photographer-dies.html
• https://en.wikipedia.org/wiki/People_en_Espa%C3%B1ol
• https://echo-media.com/medias/details/11357
• https://archive.is/20130128132203/http://www.medialifemagazine.com/news1999/dec99/news31220.html
• https://www.multichannel.com/news/peopleentertainment-weekly-network-becomes-peopletv-415265
• https://www.nytimes.com/2006/07/26/business/media/26mag.html
• https://nypost.com/2014/01/10/hackett-golin-out-in-time-inc-shakeup/
• https://adage.com/article/media/martha-nelson-named-head-people-magazine-group/47952
• https://gawker.com/146415/time-inc-martha-nelson-is-the-queen-of-all-people
• https://www.nytimes.com/2019/03/14/business/media/people-editor-dan-wakeford.html