menu
tygodnik internetowy
ISSN 2544-5839
zamknij
Przegląd prasy 24/7. O czym szumią media

15.01.2018 Historia mediów

Dorothy Day. Historia dziennikarki-feministki, która może zostać świętą

Małgorzata Dwornik

Zagorzałe feministki nigdy nie przyjęły założycielki pisma The Catholic Worker do swojego grona, a niektóre grupy katolickie przeklinały jej pacyfizm. Ale jedni i drudzy przyznają, że zrobiła wiele dobrego. W kwietniu 2016 roku ruszył proces kanonizacyjny dziennikarki - komunistki, która ostatecznie przyjęła chrzest i przeszła długą drogę od feminizmu do głębokiej wiary.
Dorothy Day. Historia dziennikarki, która może zostać świętąfot. corbisimages/Public Domain/Wikimedia, New York World-Telegram & Sun Collection/Public Domain/Wikimedia i Roscoe x/Public Domain/Wikipedia

W roku 1897, 8 listopada, w Nowym Jorku, w dzielnicy Brooklyn Heights, Grace Satterlee urodziła dziewczynkę. Wraz z mężem Johnem nadali dziecku imię Dorothy. Państwo Day, bo tak brzmiało nazwisko Grace po mężu, byli wyznania protestanckiego. Pobrali się w kościele episkopalnym w Greenwich Village ale mocno praktykujący nie byli. Pan domu uważał się nawet za ateistę.

W 1904 roku John otrzymał pracę jako sprawozdawca wyścigów konnych w gazecie z San Francisco. Zatem cała siedmioosobowa rodzina (Dorothy miała już wtedy siostrę i trzech braci) przenosi się do Kaliforni. Mieszkają w Oakland nad zatoką San Francisco. Niestety, spokój rodziny pogrzebało trzęsienie ziemi w 1906 roku. Gazeta przestała istnieć a ojciec został bez pracy. Przeprowadzają się po raz kolejny, tym razem do Chicago.

Nowe miasto, nowa szkoła, nowe życie. Dorothy była dzieckiem konfliktowym i wybuchowym. Potrafiła nawet ukraść matce pieniądze. Ojciec nie interesował się zupełnie wychowaniem dzieci, scedował to na żonę. Jakoże rodzice nie chodzili do żadnego kościoła, a w szkole uczono modlitw, dziesięcioletnia Dorothy w ramach buntu zaczęła studiować Biblię. Od tego czasu ta dziedzina życia pochłonęła ją na lata.

W pobliżu ich domu, przy Lincoln Park, był kościół episkopalny Zbawiciela. Tam Grace znalazła wsparcie. Za namową proboszcza zapisała synów do chóru kościelnego, a Dorothy chodziła z braćmi. Poznała liturgię, muzykę kościelną i katechizm. Jej zaangażowanie w sprawy kościoła spowodowały, że została przyjęta do wspólnoty.

Socjalistka z duszą feministki


Jako nastolatka bardzo dużo czytała. Pochłaniała jedną książkę za drugą. Interesowały ją zwłaszcza te, które mówiły o biedzie ludzkiej. Sama żyła w dostatku, ale żeby zrozumieć biedę przeprowadzała na sobie eksperymenty. Pomieszkiwała na lodowatym strychu i żywiła się solonymi orzeszkami. Kiedy skończyła 18 lat zapisała się do Partii Socjalistycznej i zaczęła pisać artykuły o życiu bezrobotnych.

W 1914 roku podjęła naukę na University of Illinois w Urbana-Champaign. Zafascynowała ją literatura rosyjska. Dostojewski, Tołstoj, Gorki. To na nich wzorowała się w swojej pracy społecznej. Zgłębiała zagadnienia komunizmu. Pieniądze, które dostawała od ojca na utrzymanie, przeznaczała na biednych. Sama korzystała ze sklepów dyskontowych. Sprawy socjalne pochłaniały ją tak bardzo, że w 1916 roku zrezygnowała ze studiów i przeprowadziła się do Nowego Jorku.

Niespełna osiemnastoletnia Dorothy szybko znalazła swoje miejsce w mieście, które opuściła jako dziecko. Po ojcu odziedziczyła talent do dziennikarstwa, więc znalazła pracę w kilku socjalistycznych magazynach. W The Masses i w The Liberator pisała o socjalizmie i feminizmie. Mówiła głośno o prawie wyborczym kobiet. Współpracowała z dziennikiem The Call, który sprzyjał w pierwszej fazie rewolucji w Rosji. To dla nich przeprowadziła kilka ciekawych wywiadów między innymi z Leonem Trockim.

Romanse, kłopoty z prawem i pierwsza książka


Piła, paliła, romansowała i protestowała. Do jej grona znajomych należały osobistości ówczesnej sceny politycznej oraz artyści. Przyjaźniła się z komunistkami Anne Louise Strong i Elizabeth Gurley Flynn a romansowała z pisarzami Eugene O’Neillem i Mikem Goldem.

W 1917 roku USA przystąpiły do wojny. Dorothy wraz z wieloma pacyfistami często protestowała przeciwko tej decyzji a w listopadzie tegoż roku pikietowała pod Białym Domem na rzecz praw wyborczych kobiet w ramach kampanii "Silent Sentinels". Wtedy to po raz pierwszy została aresztowana. Skazano ją na 30 dni aresztu ale odsiedziała 15, w trakcie których wraz z innymi osadzonymi zorganizowała strajk głodowy. Zarzucono jej wtedy, że woli strajkować niż pracować, dlatego też po wyjściu z więzienia podjęła pracę w szpitalu. Tam poznała Lionela Moise.

Zakochana Dorothy zażywała rozkoszy i życia towarzyskiego przy boku kochanka do momentu aż zaszła w ciążę. Moise przekonał ją do aborcji, gdyż dziecko nie sprzyja działalności społecznej i wyklucza idealną miłość. Dwudziestotrzyletnia dziewczyna posłuchała kochanka i usunęła ciążę. Wtedy dowiedziała się, że brak jej ideowości i że powinna wyjść bogato za mąż. Zdradzona rzuciła się w ramiona Berkeleya Tobey’a, zamożnego wydawcy. W 1921 roku wzięła z nim cywilny ślub i wyjechała do Europy.


Podróż i całe małżeństwo trwało rok. W tym czasie Dorothy starała się zapomnieć o polityce, biedzie i swojej działalności. Nie zapomniała tylko o kochanku i stracie. Opisała swoje krótkie życie w powieści "The Eleventh Virgin" (Jedenasta dziewica), którą wydała drukiem w 1924 roku. Aborcja odcisnęła duże piętno na jej życiu. W swojej autobiografii poruszała najskrytsze przemyślenia, związane z tą decyzją. Pisała:

“Myślałam,że jestem wolną i wyemancypowaną młodą kobietą i odkryłam,że wcale tak nie jest. Wolność to modna kreacja, pułapka, w którą my kobiety staramy się schwytać mężczyznę na którym nam zależy”.

Kiedy sprzedała prawa do książki wytwórni filmowej, za zarobione pieniądze kupiła domek na plaży na Staten Island, w Nowym Jorku i oddała się pisaniu artykułów do katolickich pism. Wkrótce poznała działacza i biologa Fostera Batterhama. Wspólne zainteresowania i działalność społeczna zbliżyły ich do siebie na tyle,że zamieszkali razem. Ich czteroletni związek (1925-1929) zakłócały dwie pasje Dorothy: do religii i do macierzyństwa.

Religijny zwrot. Dorothy chrzci córkę i... siebie


Po przeprowadzonej aborcji Dorothy była pewna,że nie może mieć dzieci ale to okazało się nieprawdą. 4 marca 1926 roku urodziła się Tamar Teresa, córka Dorothy i Fostera. Biolog nie był gotowy na ojcostwo, ale jeszcze bardziej przerażała go postawa religijna kochanki, która zaprzyjaźniła się z katolicką siostrą zakonną Aloysią. Batterham nie znosił żadnej zorganizowanej religii, a katolicyzmu szczególnie. Nie chciał słyszeć o ślubie, a już na pewno nie o kościelnym. Był przeciwny nawet ochrzczeniu córki.

Tym razem Dorothy nie uległa mężczyźnie. Postawiła na swoim. W lipcu 1927 roku odbył się chrzest małej Tamar a w grudniu tego samego roku ochrzciła się sama Dorothy. Ta decyzja nie spodobała się najbliższej rodzinie i gronu przyjaciół ale ona oddała się religii katolickiej w całości i wytrwała w tej decyzji do końca swojego życia.

Latem 1929 roku rozstała się definitywnie z Batterhamem, a z powodu córki utrzymywali poprawne stosunki.Przyjęła pracę scenarzystki w wytwórni Pathe Motion Pictures w Los Angeles. Niestety po kilku miesiącach krach na giełdzie spowodował wiele zamieszania w wielu firmach i musiała wrócić do Nowego Jorku. Chwytała się różnych prac. Pisała między innymi do ogrodowej rubryki w lokalnej gazecie Staten Island Advance i recenzje książek dla katolickiego magazynu Commonweal. Pełna współczucia relacjonowała dla tego pisma strajk głodowy w Waszyngtonie, w grudniu 1932 roku.

Powstaje The Catholic Worker


Wciąż szukała miejsca dla siebie aby pogodzić swoje poglądy społeczne, religijne i talent pisarski. Wtedy to na jej drodze życiowej pojawił się Peter Maurin. Nie miał wykształcenia ale miał pasję. Inteligentny, o silnych i jasnych poglądach, z wizją sprawiedliwości społecznej, pomysłem na biedę zafascynował i porwał Day. Do tego głęboko wierzący Maurin, stał się współtwórcą The Catholic Worker czyli Katolickiego Robotnika, gazety którą para działaczy i zapaleńców powołała do życia 1 maja 1933 roku.

The Catholic Worker“The Catholic Worker, Vol. 1 No. 6.”. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed: January 14, 2018.

Dorothy Day i Peter Maurin skierowali swoją gazetę do tych, którzy najbardziej ucierpieli podczas kryzysu gospodarczego. Przekonywali, że kościół katolicki jest alternatywą dla komunizmu i ma program społeczny. Nie było w gazecie reklam a wszyscy współpracownicy pracowali za darmo.

  • Pierwsze wydanie The Catholic Worker miało 2500 egzemplarzy nakładu,
  • bardzo szybko wzrosło do 25000 egzemplarzy,
  • w 1936 roku osiągnęło 150 tysięcy,
  • od pierwszego numeru cena to 1 cent,
  • “Robotnik” wydawany jest po dzień dzisiejszy.

Dorothy pisała o strajkach, warunkach pracy i biedzie ale też o encyklikach papieskich. Zwracała uwagę na wady systemu społecznego i namawiała do wspierania ubogich “namacalnie”. Do Doroty i jej gazety zwracali się ludzie z różnymi potrzebami. Bardzo szybko powstał wokół jej pisma ruch o tej samej nazwie. The Catholic Worker - pod tą nazwą powstawały tzw. domy gościnne.

Jako pierwszy zorganizowano ten przy Piętnastej Ulicy czyli w mieszkaniu Day. Tu karmiono głodnych, organizowano modlitwy i dyskusje intelektualne. W 1937 roku wydawano w nim 400 obiadów dziennie. Ludzi dobrej woli nie brakowało i datki spływały zewsząd. Sama Dorothy też okazywała swoją hojność. Pewnego razu oddała biedaczce pierścionek z brylantem, twierdząc,że Bóg stworzył brylanty nie tylko dla bogatych.

Pacyfistka z wojowniczym charakterem


Ruch The Catholic Worker szybko rozprzestrzenił się na całe Stany. Domy Gościnne powstały też w Kanadzie i w Wielkiej Brytanii. W 1941 roku było ok 30 takich zrzeszonych wspólnot katolickich. Day walczyła nie tylko z biedą życiową ale też duchową. Nieraz na łamach swojej gazety opisywała, jak to biedni oszukują biednych albo jak chełpią się swoja biedą.

Była przeciwna państwu socjalnemu. Namawiała do prostego życia i rezygnacji z konsumpcjonizmu. Ostrzegała, że ruch związkowy doprowadzi do powstania elit i ciągłych strajków. Odmawiała płacenia podatków, gdyż większa ich część przeznaczona była na sprawy wojenne. Była pacyfistką. Te jej poglądy i ciągłe protesty powodowały częste aresztowania. Ostatni raz trafiła za kraty w 1973 roku w wieku siedemdziesięciu pięciu lat.

Doprowadziła też do kłopotów z gazetą. W latach trzydziestych XX wieku prowadziła ciągłe spory z kaznodzieją Charlesem Coughlinem, który był przeciwnikiem Żydów, lewicowców i prezydenta Roosevelta. Ona demonstrowała poparcie dla tychże. To nie wszystkim się podobało, a zwłaszcza klerowi. Ale kiedy w 1941 roku zaczęła namawiać młodych ludzi do bojkotu służby wojskowej, nakład gazety drastycznie spadł a kościół zażądał aby potępiła komunistów i przestała nawoływać do dezercji. Zagrożono jej odebraniem praw do używania przymiotnika “katolicki” w tytule gazety. Komunistów nie potępiła ale przestała urządzać protesty antywojenne. Miała poczucie bezsilności, więc uciekała w modlitwę.

Bóg, Kościół i własne sumienie - tego się trzymała całe życie.

  • praktykowała życzliwość i pomoc międzywyznaniowa,
  • nawoływała do dobrowolnego ubóstwa,
  • sprzeciwiała się antysemityzmowi,
  • nie interesowały jej teologiczne debaty, preferowała kwestie moralności, duchowości i polityki społecznej,
  • opierała się na Ewangelii i nauce kościoła z encyklik Leona XIII i Piusa XI,
  • opierała się na duchowości świętej Teresy z Lisieux,
  • w oparciu o swoje wcześniejsze życie potępiła seks przed małżeński, antykoncepcję i aborcję,
  • przekonywała, że trudy stają się lżejsze, gdy uświadomimy sobie, że niesie je z nami Jezus,
  • ceniła wierność i stałość ale miała kłopoty z pokorą.

Często wracała do lat młodości jako przestrogi. W 1938 wydała kolejną część swojej biografii Od Union Square do Rzymu, w której opisywała własne nawrócenie.Książka miała formę listów do brata, zagorzałego komunisty. Kolejną część swojego życia opisała i wydała w 1952 roku - The Long Loneliness.

Mimo silnej wiary i ciągłych modlitw nie zmieniła swoich poglądów i poczynań politycznych. W latach pięćdziesiątych trafiła do więzienia za ignorowanie ćwiczeń przeciwatomowych, a lata sześćdziesiąte to protesty przeciwko wojnie w Wietnamie i demonstracje przeciw interwencji w Indochinach. W listopadzie 1965 roku doszło do tragedii, którą bardzo przeżyła. W trakcie pikiety Day i jej współpracownicy palili karty powołania do wojska. Kiedy ktoś z tłumu krzyknął aby spalili siebie anie karty Roger LaPorte oblał się benzyną i podpalił. Zmarł w szpitalu. Dorothy nie o takie protesty chodziło. Znów uciekła w modlitwy, to jej pomagało. Jeszcze w latach czterdziestych związała się z zakonem benedyktynów z opactwa św. Prokopa i tu zawsze szukała ulgi i pocieszenia.A potem wracała na arenę szarej rzeczywistości.

"Wierząca komunistka" może zostać świętą


Była kobietą o silnym charakterze. Działała śmiało i odważnie. W 1960 roku odwiedziła Kubę chwaląc poczynania społeczne Fidela Castro. Swoje doznania opisała na łamach “Robotnika”. W Watykanie, w trakcie II Soboru protestowała przeciwko używaniu broni nuklearnej.Kiedy w 1965 Sobór wyraził potępienie tej broni upust swojej radości dała na łamach swojej gazety. W 1970 roku złożyła “ukłon” Ho Chi Minhowi i odwiedziła Indie. Zaprzyjaźniła się z Matką Teresą z Kalkuty.

W następnym roku, mimo kłopotów zdrowotnych, wyruszyła w podróż po krajach bloku wschodniego. Odwiedziła Polskę, Związek Radziecki, Węgry i Rumunię w ramach grupy aktywistów pokojowych. Była na Kremlu i stanęła w obronie Aleksandra Sołżenicyna, oskarżonego o zdradę swojego kraju. W latach 1963-1968 na łamach The Catholic Worker wypowiadała się otwarcie na temat seksu. Polemizowała z Stanleyem Vishnevskym na temat rozwiązłości dając za przykład problemy ludzi z domów gościnnych. Mówiąc o aborcji i seksie przedmałżeńskim zawsze miała siebie na myśli.

6 sierpnia 1976 roku wygłosiła przemówienie na Kongresie Eucharystycznym w Filadelfii, podczas ceremonii uhonorowania Sił Zbrojnych USA i jako pacyfistka zganiła organizatorów za wybór daty. 6 sierpnia to dzień zrzucenia bomby na Hiroszimę, niefortunny dzień na święto armii amerykańskiej.

Do końca swoich dni jest aktywna. Oddała serce The Catholic Worker i na stanowisku naczelnego redaktora wytrwała do końca. Zagorzałe feministki nigdy nie przyjęły jej do swojego grona, a niektóre grupy katolickie przeklinały jej pacyfizm. Ale jedni i drudzy przyznają, że zrobiła wiele dobrego. Zmarła 29 listopada 1980 roku a jej gościnne domy i ruch The Catholic Worker działają po dziś dzień.

Życie “wierzącej komunistki”, Dorothy Day stało się tematem książek i filmów.

1996 - film Entertaining Angels: The Dorothy Day Story z Moirą Kelly w roli głównej
1998 - Ann Ball „Faces of Holiness”(poczet współczesnych świętych)
2006 - dokument “Nie nazywajcie mnie świętą”
2008 i 2010 Pamiętniki i listy Day w opracowaniu Roberta Ellsberg
2011 - Jim Fores All Is Grace. A Biography of Dorothy Day

Sama Dorothy napisała kilka książek, których tematem było nie tylko jej życie ale też rozważania religijne.

  • 1924 - The Eleventh Virgin - autobiografia
  • 1938 - From Union Square to Rome-autobiografia
  • 1939 - House of Hospitality, From Union Square to Rome
  • 1948 - On Pilgrimage, pamiętniki
  • 1952 - The Long Loneliness - autobiografia
  • 1963 - Loaves and Fishes: The Inspiring Story of the Catholic Worker Movement
  • 1979 - Therese: A Life of Therese of Lisieux

Jan Paweł II ogłosił ją „służebnicą Pańską”, Benedykt XVI przytoczył jej historię nawrócenia jako przykład powrotu do wiary w dzisiejszych czasach, a papież Franciszek wymienił ją w gronie przykładnych Amerykanów podczas wystąpienia przed Kongresem Stanów Zjednoczonych.

W 1997 roku John O’Connor, ówczesny arcybiskup Nowego Jorku rozpoczął proces beatyfikacji Dorothy Day. Z kolei 19 kwietnia 2016 roku jego następca, kardynał Timothy Dolan, podjął decyzję o uruchomieniu procesu kanonizacyjnego.

Kalendarium:

  • 1897, 8 listopada - urodziny Dorothy Day
  • 1904 - przeprowadzka do Los Angeles
  • 1906 - przeprowadzka do Chicago
  • 1914-1916 studia na University of Illinois.
  • 1916 - przeprowadzka do Nowego Jorku
  • 1917 - pierwsze aresztowanie i kara wiezienia - 30 dni
  • 1921, luty - ślub z Berkeleyem Tobey
  • 1924 - wychodzi drukiem pierwsza autobiografia Jedenasta Virgin
  • 1926, 4 marca - narodziny córki Tamar Teresy
  • 1927, grudzień - chrzest Dorothy
  • 1933, 1 maja - pierwszy egzemplarz The Catholic Worker na rynku
  • 1933-1980 - jest redaktorem naczelnym The Catholic Worker
  • 1935 - The Catholic Worker zaczyna publikację pacyfistycznych artykułów
  • 1938 - druga autobiografia From Union Square to Rome
  • 1942, styczeń - artykuł "Kontynuujemy postawę chrześcijańskiego pacyfisty" doprowadził do drastycznego spadku nakładu gazety
  • 1952 - trzecia autobiografia The Long Loneliness
  • 1955 - została świecką dominikanką
  • 1956 - z Davidem Dellingerem i AJ Muste powołuje do życia magazyn Liberation
  • 1960 - wizyta na Kubie
  • 1971 - odwiedza kraje bloku wschodniego:ZSSR,Polskę, Rumunię i Węgry
  • 1971- otrzymuje nagrodę Pacem in terris.
  • 1972 - medal Laetarew od University of Notre Dame
  • 1973 - ostatnie aresztowanie, Dorothy ma 75 lat
  • 1974 - pierwsza nagroda im. Isaaca Heckera, Paulist Center Center w Bostonie “za zaangażowanie w budowę bardziej sprawiedliwego i spokojnego świata"
  • 1976, 6 sierpnia - przemówienie na Kongresie Eucharystycznym
  • 1980, 29 listopada - Dorothy Day umiera na atak serca
  • 1997 - rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego
  • 2016, 19 kwietnia - rozpoczęcie procesu kanonizacyjnego

*****
źródła:
  • https://en.wikipedia.org/wiki/Dorothy_Day
  • http://nczas.com/publicystyka/skandalistka-dorothy-day/
  • https://www.deon.pl/215/art,187,dorothy-day-swieta-na-nasze-czasy.html
  • http://www.newsweek.pl/styl-zycia/dorothy-day-swieta-komunistka,68534,1,1.html
  • https://www.biography.com/people/dorothy-day-9268575
  • https://pl.wikipedia.org/wiki/Dorothy_Day
  • http://www.catholicworldreport.com/2013/01/03/dorothy-day-a-saint-to-transcend-partisan-politics/

Udostępnij znajomym:

dodaj na Facebook prześlij przez Messenger dodaj na Twitter dodaj na LinkedIn

PRZERWA NA REKLAMĘ
Czytaj prasę w PDF

Najnowsze w dziale Historia mediów:

#mediaHISTORY podcast. Słuchaj na Youtube, Spotify i Apple Podcast [LINK]

Reporterzy.info
Historia mediów i dziennikarstwa. Największe tytuły, znani dziennikarze, przełomowe wydarzenia w branży prasowej, radiowej, telewizyjnej i internetowej na świecie. Historie opracowane i opowiedziane przez Małgorzatę i Bartłomieja Dworników z tygodnika Reporterzy.info.

Népszava. Historia najstarszej gazety na Węgrzech

Małgorzata Dwornik
Pierwszy redaktor ukrywał się pod pseudonimem, a dziennik drukowano po węgiersku i niemiecku. Redakcję niszczyło wojsko, dziennikarze ginęli w falach Dunaju. Najstarsza gazeta Węgier przetrwała monarchię, dyktatury i rewolucję. I trwa do dziś.

Kuensel. Historia dziennika z Bhutanu, który czytali nawet niepiśmienni

Małgorzata Dwornik
Rockman na czele redakcji, gazeta bez reklam, wiadomości w komiksach i kolportaż przez kierowców autobusów. Historia Kuensel, pierwszej gazety Bhutanu, sięga 1965 roku, ale dopiero dekadę później wszystko zaczęło się na serio. Z pomocą Japończyków i młodego dziennikarza, po kursach w Australii.

Podobne artykuły:

William Randolph Hearst - twórca czwartej władzy

Przemysław Szczypczyk
William Randolph Hearst jest uważany za twórcę współczesnych mass mediów. Postanowił dosięgnąć swoim dziennikiem "człowieka na ulicy i kobietę w kuchni".

Times Of Malta. Historia największej gazety najmniejszego kraju UE

Małgorzata Dwornik
Wraz z wybuchem wojny gazecie zakazano drukować prognoz pogody ze względów bezpieczeństwa. Przez ponad 30 lat nie mogła używać słowa "Malta" w tytule, a podczas protestów tłum spalił siedzibę redakcji. Najstarszy dziennik na niewielkiej wyspie na Morzu Śródziemnym ukazuje się od 82 lat. Poznajcie jego historię.

Gazety Eero Erkko. Historia Päivälehti i Helsingin Sanomat z Finlandii

Małgorzata Dwornik
Zaczynał od wojowania z caratem na łamach gazety Keski-Suomi. Jako redaktor naczelny Päivälehti naraził się władzy tak bardzo, że musiał uciekać do Stanów Zjednoczonych. Po powrocie stanął za sterami Helsingin Sanomat, którą doprowadził do pozycji najpotężniejszego medium informacyjnego w Finlandii, a przez pewien czas nawet w całej Skandynawii.

Wolność prasy: nadużycia publicystycznej władzy

Eckart Spoo
Demokracja w Niemczech - i w innych krajach - podporządkowana jest relacjom własnościowym w branży medialnej. Ale kto to widzi?

więcej w dziale: Historia mediów

dołącz do nas

Facebook LinkedIn X Twitter TikTok Instagram Threads Youtube Google News Blue Sky Social RSS

Reporterzy.info - internetowy magazyn medioznawczy. Świat komunikacji od kuchni. Media, dziennikarstwo, PR i marketing. Dane, raporty, analizy, porady. Historia i rynek, prawo, fotografia, oferty pracy.


praca w mediach

Wydawca, redaktor
praca stacjonarna i online Dziennikarz, reporter
oferty mediów lokalnych, regionalnych i ogólnopolskich Grafik, Social Media, SEO, reklama
Warszawa • Białystok • Bydgoszcz • Gdańsk • Katowice • Kielce • Kraków • Lublin • Łódź • Olsztyn • Opole • Poznań • Rzeszów • Szczecin • Toruń • Wrocław • Zielona Góra • Praca zdalna Więcej

reklama

Drones. For PRO. On discount



Sklep reportera

Sklep reportera

Niedrogie laptopy, notebooki i netbooki
Niedrogie laptopy, notebooki i netbooki
do pisania
Cyfrowe lustrzanki i aparaty kompaktowe
Cyfrowe lustrzanki i aparaty kompaktowe
dla fotoreportera
Książki i e-booki o mediach
Książki i e-booki o mediach
do czytania
Drony wideo i latające kamery
Drony wideo i latające kamery
dla pilota
Gimbale do stabilizacji wideo
Gimbale do stabilizacji wideo
dla operatora
Oprogramowanie i aplikacje
Oprogramowanie i aplikacje
dla twórców
więcej produktów


zajrzyj na nasz 👉 Youtube

Zobacz więcej 👇
#4Lines 4 a Good(?) Morning SHORTS
gazety w PDF i epub

Czytaj gazety w PDF i EPUB

Okładka 21.WIEK HISTORY
21.WIEK HISTORY
Okładka Egzorcysta - Pismo Ludzi Wolnych
Egzorcysta - Pismo Ludzi Wolnych
Okładka Forbes
Forbes
Okładka Gitarzysta
Gitarzysta
Okładka Kuchnia
Kuchnia
Okładka Tygodnik Powszechny
Tygodnik Powszechny
więcej e-gazet

Reporterzy.info

Dla głodnych wiedzy

Nasze serwisy

Współpraca


© Dwornik.pl Bartłomiej Dwornik 2oo1-2o25