Larry King. Jeden człowiek, 50 tysięcy wywiadów

fot. Norwegian University of Science and Technology/CC BY-SA 2.0/Wikimedia

19 listopada 1933 roku, w Nowym Jorku, w rodzinie ortodoksyjnych Żydów pochodzących z Imperium Rosyjskiego, przyszedł na świat chłopczyk. Państwo Jennie i Aaron Zeiger, którzy zaledwie rok wcześniej pochowali swojego pierworodnego potomka Irvina, synkowi nadali znaczące imię Leibel co w jidysz oznacza “lew” ale amerykańska wersja imienia, zapisana w urzędzie to - Lawrence Harvey. 

Lwiątko państwa Zeiger rosło zdrowo, uczyło się pilnie i nie odstępowało swojego ojca, którego wielbiło jak bóstwo. Niestety szczęście rodzinne trwało zaledwie 9 lat. Uwielbiany bohater nie przeżył zawału serca i odszedł na zawsze w wieku 43 lat. Mały Leibel źle zniósł tę tragedię, stracił cząstkę siebie i na zawsze obraził się na swojego Boga. Wraz ze śmiercią ojca pogorszył się status ekonomiczny trzyosobowej rodziny Zeiger (Leibel miał młodszego brata Martina). Musieli wyprowadzić się z Nowego Jorku i skorzystać z pomocy państwa. Nastały trudne chwile dla całej rodziny. 

Choć młody Zeiger zmuszony był zrezygnować z dotychczasowego stylu życia, nigdy nie zrezygnował ze swoich marzeń. Chciał zostać radiowcem, spikerem i prowadzić własny program. Od najmłodszych lat “zabawa w radio” była ulubioną formą spędzania wolnego czasu. Koledzy pokpiwali, a dorośli kiwali głowami i mówili: przejdzie mu to. Ale nie przeszło. 


Po skończonej szkole średniej, kiedy znajomi poszli na studia on został: mleczarzem, dostawcą i pocztowcem a wszystkie te prace w ten czy inny sposób zbliżały go do radia. Ostatni urząd pocztowy w którym pracował mieścił się na parterze biurowca radia WOR. Leibel, którego zaczęto nazywać Larry, często zaglądał do studia podglądając tamtejszych spikerów i prosząc o wskazówki w nauce przekazu.

Nowe nazwisko pożyczone z reklamy hurtowni

W 1955 roku uznał, że nastał jego czas. Spakował podstawowe rzeczy i nie oglądając się na nic i nikogo pojechał szukać szczęścia. Pukał do każdych napotkanych radiowych drzwi aż wreszcie trafił do nowopowstałej rozgłośni WAHR na Florydzie. Tu zdał test głosu i został przyjęty... do mycia podłóg, ale obiecano mu, że jeśli tylko nadarzy się okazja siądzie przed mikrofonem. Właściciel radiostacji Marshall Simmonds dotrzymał słowa ale postawił warunek: zmiana nazwiska. Zeiger brzmiało etnicznie. 

Przyszłemu spikerowi nic nie przychodziło do głowy. Na pięć minut przed pierwszym wejściem na antenę z pomocą przyszli: szef, gazeta i reklama hurtowni King’s Wholesale Liquor. Larry King - zaproponował pryncypał a młody podwładny zgodził się i tak zostało choć po wielu latach wyznał: King to rzecz wierzchnia, w sercu zawsze będę Zeiger. 

Z pierwszą pracą Larrego wiąże się anegdota. Kiedy wreszcie usiadł przed mikrofonem, a tę chwilę wyobrażał sobie setki razy i zawsze wiedział co powie, kiedy zapaliła się lampka START, w eter poszła piękna, czysta i niezapomniana... cisza. Larry nie umiał wydobyć z siebie żadnego dźwięku a nawet oddechu. Wtedy do studia wpadł Marshall Simmonds i krzyknął: To jest biznes komunikacyjny więc się komunikuj do cholery! No i przemówił... 

Dzień dobry, to mój pierwszy dzień w radiu... Nazywam się Larry King. Po raz pierwszy wypowiadam to imię i śmiertelnie się boję. Ale dyrektor generalny po prostu otworzył drzwi kopniakiem i powiedział, że to jest biznes komunikacyjny. Więc wytrzymaj ze mną, spróbuję się porozumieć. 

I tak 1 maja 1957 roku, o godzinie 9:00 rano, w rozgłośni radiowej WAHR w Miami Beach na Florydzie zaczęła się kariera 24-letniego Larry Kinga, amerykańskiego prezentera radiowo-telewizyjnego. Nie przestał mówić przez kolejne 64 lata. 

Niegroźna osobowość radiowa

Pierwsze szlify Larry zdobywał jako disc jockey. Jego audycja Larry King Show trwała od 9 rano do południa. Dano mu też szansę prowadzenia popołudniowych wiadomości. Spisał się a kiedy dodatkowo relacjonował zawody sportowe zyskał sympatię odbiorców i pensję w wysokości 55 dolarów. Jego przedpołudniowe show stało się w krótkim czasie popularną audycją a on sam osobowością radiową o zabawnym usposobieniu, uprzejmą i w niegroźnym stylu. 

Na młodego prezentera zwróciły uwagę inne rozgłośnie. Pojawił się na antenie radia WKAT a w WIOD zaproponowano mu prowadzenie talk show, którego miejscem akcji była restauracja Pumpernik’s w Miami Beach. Tu King przeprowadził swoje pierwsze wywiady. Zaczepiał każdego, kto wchodził. Pierwszym rozmówcą był kelner, pracownik restauracji ale dwa dni później pojawił się piosenkarz Bobby Darin, który przyszedł tam specjalnie dla młodego prezentera po wysłuchaniu jego porannej audycji. 

Przez kolejne lata King przeprowadzał wywiady z ciekawymi ludźmi nie tylko w Pumpernik’s ale i na jachcie stacji ABC i na antenach radiowych zaprzyjaźnionych stacji. Jego nienachalna dociekliwość, proste i nie agresywne pytania zyskały sympatię nie tylko wśród odbiorców ale i samych rozmówców. No może poza katolickim księdzem, którego Larry nieopatrznie zapytał...ile ma dzieci? Wyraz jego twarzy to coś co wciąż widzę w moich koszmarach - wspomina ze śmiechem po latach dziennikarz. 

Młoda gwiazda radia na szklanym ekranie

W maju 1960 roku trafił King do studia telewizyjnego. Prasa donosiła: W niedzielę wieczorem o 23:30 na kanale 10 zadebiutuje młoda gwiazda radia. Poprowadzi program “Miami Undercover”. Program był poważny; debata na temat czy przyjąć Chiny do ONZ. Dwóch rozmówców po bokach i Lary po środku. Denerwował się po raz drugi w życiu ale sytuację rozładowało obrotowe krzesło. King debiut w telewizji wspominał tak:

Dali mi krzesło obrotowe bez oparcia, miało wyglądać modnie. A tu... skręciłem w lewo i dalej się obracałem. Nie mogłem zatrzymać tego kręciołka, musiałem się złapać rozmówcy, żeby się zatrzymać. Kręciłem się tak przez cały program. W tamtych czasach palono papierosy w studio i na wizji, ja też paliłem. Po programie recenzje na mój temat brzmiały: „Obracający się, palacz! To może rozpocząć zupełnie nową koncepcję!”, a to było po prostu niewłaściwe krzesło. 


Przez kolejną dekadę gwiazda Larry Kinga świeciła na firmamencie florydzkich mediów. Radia, stacje telewizyjne, gazety wszędzie było pełno Kinga. Został także kolorowym komentatorem czyli pomocnikiem głównego komentatora zespołu futbolu amerykańskiego Miami Dolphins. W radio współpracował z Arthurem Godfrey’em a w telewizji z Jackie Gleason’em. Obaj panowie w tamtych latach uchodzili za ekspertów w swoich dziedzinach i byli mentorami Kinga. 

Przed jego mikrofonem siadali wielcy i mali tego świata (John F Kennedy, Richard Nixon). Prowadził King debaty wyborcze, omawiał zamachy na życie prezydentów czy afery polityczne. Zawsze kulturalnie, uprzejmie ale tak aby rozmówca sam powiedział o tym co chciało wiedzieć społeczeństwo. 

Od 1965 roku pisał do regionalnych gazet. Pierwszy jego felieton wydrukował The Miami Herald a w The Miami Beach Sun miał własną, cotygodniową kolumnę. Jego kariera zaczęła nabierać kolorów a status materialny znacznie się poprawił. Sprowadził na Florydę matkę i brata. Zdążył się pięć razy ożenić (dwa razy z tą samą kobietą) i spłodzić trójkę dzieci. Niestety sodówka uderzyła mu do głowy. Żył ponad stan, pożyczał pieniądze i nie zawsze oddawał. Po latach, w swojej biografii wspominał ten czas:

W najbardziej egoistycznych momentach, których było wiele, czułem się, jakbym był właścicielem Miami – i żyłem tak. Czułem, że to, czego Larry King chciał, powinien mieć. A chciałem jak najwięcej.

Od bohatera do... zera i znów do bohatera

To doprowadziło go do zguby. W 1971 roku jeden z wierzycieli, a był nim pierwszy korupcyjny krętacz Louis Wolfson, nie mogąc doczekać się spłaty zaległości zgłosił sprawę na policję i Larry, 20 grudnia wylądował w areszcie oskarżony.... o kradzież i to o wielką kradzież z podrabianymi czekami. 

Jednego dnia z gwiazdy stał się bezrobotnym kryminalistą a wszyscy: rodzina, pracodawcy i przyjaciele odwrócili się od niego. W sądzie oczyszczono go z zarzutów ale niesmak pozostał i dziennikarz przez trzy lata nie mógł znaleźć pracy. Wyjechał do Luizjany, gdzie pisał artykuły do tamtejszych gazet jako niezależny dziennikarz. Dopiero w 1975 roku wrócił na Florydę, do WIOD, gdzie poprowadził program Sports-a-la-King. Zaczął też pisać felietony w Miami News. 

Kolejne lata były spokojne. Larry, który dostał życiową nauczkę zmienił swoje spojrzenie na świat. W prywatnym życiu nadal szukał szczęścia. Ożenił się po raz szósty. Żona wytrzymała przy jego boku 7 lat. Mimo niepowodzeń jakie go spotkały, nie przestał marzyć. Wrócił do regionalnego radia ale po nocach śniła mu się audycja na cały kraj. Był chyba ulubieńcem kogoś tam na górze bo jego marzenia spełniły się w 1978 roku. 

W 1975 roku Mutual Broadcasting System wprowadził na antenę program satelitarny, ogólnokrajowy prowadzony przez Herba Jepko. W 1977 roku pałeczkę przejął Long John Nebel ale trwało to zaledwie rok. Prezenter zmarł po długiej chorobie a czas antenowy rozgłośnia powierzyła Larry Kingowi. Od 30 stycznia 1978 roku emitowany na cały kraj był talk show King-aholics.


Pierwszym gościem nowego prezentera był trener drużyny Miami Dolphins, Don Shula. Program przyjął się i słuchacze szybko zaakceptowali miłego prowadzącego. Talk show emitowany był od poniedziałku do piątku, w godzinach nocnych, od 0:00 do 5:30 rano czasu wschodniego. Składał się z trzech części:

• rozmowa z zaproszonym gościem (godzina)
• pytania słuchaczy i odpowiedzi na nie (dwie kolejne godziny)
• Open Phone America zaczynał się o 3:00 nad ranem i polegał na rozmowach telefonicznych na dowolne tematy

King prowadził swoje rozmowy w bardzo specyficzny sposób czym zyskał sympatię nie tylko słuchaczy ale i nadawców. Wyluzowany, dowcipny i niefrasobliwy styl podejścia do rozmówców przyczyniły się do jego popularności. Dziewięć tygodni po premierze show przeniesiono do głównej kwatery rozgłośni Mutual w Crystal City w Arlington w Wirginii. Nadawane było w systemie barter (handel wymienny) co pozwoliło zainteresowanym stacjom nadawać program o wybranej dla nich porze. Początkowo zainteresowanych było 28 stacji, liczba ta szybko skoczyła do 118 w całym kraju. W krótkim czasie zmieniono też nazwę show na Larry King Show i okrzyknięto narodowym spotkaniem miasta a jego prowadzący stał się gwiazdą. 

Larry King Show strzałem w dziesiątkę

Już nie tylko on przeprowadzał wywiady ale i sam ich udzielał. Talk show Larry King Show przyniósł sukces nie tylko swojemu twórcy ale i rozgłośni. W 1980 roku przeprowadzono badania, które wykazały wzrost dorosłych odbiorców o 45% i, że liczba kobiet słuchających audycji radiowych wyniosła 67%. To był ogromny skok popularności radia ale i ówczesna telewizja nie dawała za wygraną. W 1982 roku Larry King Show trafił do telewizji kablowej C-SPAN. Były to symulacje radiowe, a twarz Larry Kinga stała się jeszcze bardziej rozpoznawalna. W tym samym roku King został laureatem prestiżowej nagrody Peabody Award, przyznawanej programom radiowo-telewizyjnym. 

Do studia radiowego trafiały osoby z pierwszych stron gazet. Larry nigdy nie przygotowywał pytań, nie czytał książki kiedy rozmawiał z jej autorem. Postawił na naturalność i szczerość. Jego rozmówcami w tamtych latach był między innymi prezydent Gerald Ford i pierwszy amerykański zakładnik uwolniony w Iranie, kongresmeni Danny Kaye, Walter Mondale, aktorzy Demon Wilson i Robert Mitchum. Do ulubionych rozmówców należał Frank Sinatra, a do najtrudniejszych Mitchum, który odpowiadał tak lub nie na zadawane pytania aż wreszcie zdesperowany Larry zapytał go: co pan jadł na kolację?. 

Larry, który na antenie sporo dowcipkował i opowiadał anegdoty ze swojego życia, miał też ulubionych stałych słuchaczy. Tym szczególnym nadawał pseudonimy: The Portland Laugher nigdy się nie odzywał tylko głośno śmiał a The Syracuse Chair twierdził, że jest głosem pustego krzesła, które stało na scenie w debacie Reagan-Anderson. 

Radiowe show Kinga trwało do 1994 roku. W tym czasie dziennikarz pisał felietony do USA Today. Dziennik powstał w 1982 roku a Larry King należał do pierwszych felietonistów w redakcji. Gościł tam do 2001 roku. Pisał głównie na tematy związane z telewizją ale to co je charakteryzowało to wielokropki. Pisał krótkimi zdaniami a między nimi stawiał dużo kropek. Wyglądało to dziwnie, czasami jak nagłówki artykułów ale taki miał styl. W 1993 roku swoją opinię na temat nowego serialu przedstawił tak:

My spies tell me Barry Levinson`s new TV series Homicide is a winner. Hell hath no fury like a critic criticized. Whatever Ross Perot has can`t be bottled but the public loves it. When I was a kid I was always excited by the mailman`s arrival, and I wonder now if kids get turned on when the fax machine has an incoming missive. Whatever Dick Clark takes every day, please send me some . 

Jego popularność rosła z miesiąca na miesiąc ale kiedy upomniał się o niego sam Ted Turner, właściciel koncernu medialnego Turner Broadcasting System, gwiazda Larry King rozbłysła jeszcze bardziej. 

Transfer do CNN i bunt organizmu

W 1985 roku Turner, który zabiegał o pojawienie się Kinga na antenie telewizji CNN od dłuższego czasu, dopiął swego. Larry zgodził się poprowadzić program w jego telewizji. Talk show zatytułowano Larry King Live a pierwszym gościem, 3 czerwca 1985 roku był ówczesny 52 gubernator Nowego Jorku Mario Cuomo, zwany Hamletem z nad rzeki Hudson. 


Narodził się nowy program ale też powstał nowy wizerunek Larrego, który nie gustował w garniturach. Jego znakiem rozpoznawczym stały się szelki...Koszula z podwiniętymi rękawami, krawat i szelki; obojętnie z kim rozmawiał czy to prezydent USA, sportowiec, zamachowiec czy gwiazda estrady. Rozmówcy mieli czuć się swobodnie i chyba tak było. 

Drugim znakiem rozpoznawczym programu były elementy scenografii: tło zawsze stanowiła mapa świata z kolorowymi światełkami a przed rozmówcą stał zabytkowy mikrofon RCA. Mikrofon oczywiście był atrapą bo wszyscy korzystali z miniaturek w klapie. Nie wszystkie wywiady odbywały się w studio telewizyjnym CNN. Głowy państwa wolały spotkania w Białym Domu, a politycy czuli się lepiej w swoich pieleszach. 

Show zyskało niesamowitą popularność. Emitowane było nie tylko w USA ale i na całym świecie na kanale CNN International. Program w telewizji King zaczynał o 21:00 a już o 23:00 witał słuchaczy radiowych ze studia Mutual Broadcasting (droga między studiami zajmowała 10 minut)...i tak przez kolejne dwa lata. 

24 lutego 1987 roku organizm króla mikrofonu powiedział DOŚĆ! Larry King przeszedł rozległy zawał serca. Bajpasy, rekonwalescencja, przerwa w pracy radiowo-telewizyjnej nie zatrzymały 54-letniego dziennikarza. W tym czasie napisał dwie książki o chorobach serca:

• Mr. King, You`re Having a Heart Attack: How a Heart Attack and Bypass Surgery Changed My Life (Panie King, Masz atak serca: Jak zawał serca i operacja bypassów zmieniły moje życie)
• Taking On Heart Disease: Famous Personalities Recall How They Triumphed over the Nation`s nr 1 Killer and How You Can, Too (Walka z chorobami serca: Znane osobistości wspominają, jak triumfowały nad zabójcą nr 1 w kraju i jak możesz też)

Rok później po zawale King założył fundację Larry King Cardiac Foundation, która działała non-profit na rzecz ludzi, których nie stać było na operacje kardiologiczne...a potem ze zdwojoną siłą powrócił do swoich programów, choć w tym telewizyjnym miał zastępców.

Muppety i zjawiska paranormalne

Najsympatyczniejszym był muppet, żaba Kermit, który poprowadził primaaprilisowe show 1 kwietnia 1994 roku. Sympatyczny, zielony prowadzący wystąpił oczywiście w krawacie i szelkach a jego zdziwionym wielce rozmówcą był dziennikarz radiowy, prezenter programu Nightline, Ted Koppel: - Jeśli myślisz, że narażę 35-letnią reputację zawodową, udzielając wywiadu żabie, czeka cię rozczarowanie...gdzie jest Larry?

Ale rozczarowania nie było...Podopieczni Jima Hensona pojawili się w programie jako zaproszeni goście po raz pierwszy w grudniu 1993 roku a dowcip z prowadzącą show żabą powtórzono w 2002 roku. Zarówno w tym programie jak i innych, choć nie wszystkich, prowadzący na antenie odbierał telefony z komentarzami od słuchaczy. Nigdy nie pytano rozmówcy o nazwisko a o miejsce skąd dzwoni. Wśród rozmówców zdarzali się gubernatorzy, celebryci a nawet członkowie rodziny królewskiej, rozpoznawano ich po głosie. 

Częstym tematem show były zjawiska paranormalne i gość, samozwańcze medium psychiczne John Edward. Pojawiali się ludzie o zdolnościach parapsychicznych (Sylvia Browne) i zwolennicy UFO. Była też debata o życiu pozagrobowym w różnych religiach. King lubił takie tematy jako odskocznię od polityki i rozmów z celebrytami. Jednak te drugie cenione były bardziej przez recenzentów i konkurencję. Do szczególnych zaliczono:

• wywiad z pisarzem Stephenem Kingiem (10 kwietnia 1986)
• rozmowę z Louisem Farrakhanem, przywódcą Nation of Islam, zwolennikiem czarnej supremacji, piosenkarzem calypso (29 marca 1990)
• spotkanie z prezydentem Richardem Nixonem (8 stycznia 1992)
• debatę między biznesmenami Rossem Perotem a Al Gore’em. Tematem była umowa o wolnym handlu. Przed telewizorami zasiadło tego wieczoru 11, 174 miliona widzów (9 listopada 1993)
• Szczyt Pokojowy w 1995 roku gdzie Larry rozmawiał z przewodniczącym OWP Jaserem Arafatem, królem Jordanii Husajnem i premierem Izraela Icchakiem Rabinem. 
• spotkanie z premier Margaret Thatcher (26 czerwca 1995)
• wywiad z prezydentem Rosji Władimirem Putinem (8 września 2000)
• rozmowa z Oprah Winfrey, w trakcie, której prezenterka poparła kandydaturę Baracka Obamy na prezydenta USA (25 września 2006)
• wywiad z byłym prezydentem Billem Clintonem, który odpowiedział na komentarze wypowiedziane przez byłego prezydenta Jimmy`ego Cartera dotyczące krytyki prezydenta Obamy (22 września 2009)

Każda rozmowa Larrego przed telewizory przyciągała miliony widzów. Przeprowadził wywiady z wszystkimi prezydentami USA od czasów Geralda Forda po rządy Baracka Obamy. Rozmawiał także z Pierwszymi Damami. Gośćmi jego programów byli: Dalajlama, Bill Gates, Martin Luther King a także Lady Gaga, LeBron James czy Prince. Do szczególnego grona rozmówców zaliczał Michaiła Gorbaczowa. 


Nie zawsze goście programu byli celebryci. 14 stycznia 1998 roku wyemitowano wywiad Kinga z Karlą Faye Tucker, pierwszą kobietą skazaną na karę śmierci w Teksasie od czasów wojny secesyjnej. Wyrok wykonano miesiąc później (3 luty) a Larry za ten wywiad uhonorowany został nagrodą Emmy (1999). 

Najpopularniejszy prezenter Ameryki

Do historii przeszła relacja wyborów w 2000 roku, kiedy to przez 37 kolejnych dni King relacjonował wydarzenia polityczne z udziałem 348 gości, w tym George`a W. i Laurę Bush. Po atakach z 11 września 2001 roku jego rozmówcami byli ludzie, bohaterowie wydarzeń: ratownicy, strażacy, bezpośredni świadkowie, blisko 700 osób. 23 marca 2003 roku rozmowy z korespondentami w Iraku odbywały się na tle bezpośredniej relacji z operacji Iraqi Freedom. Słychać było wybuchy, widać było walczących żołnierzy. Jednym z komentatorów był emerytowany pułkownik David Hackworth. 

Przez wszystkie lata w CNN King przeprowadził blisko 40000 wywiadów w 6000 spotkaniach na antenie. Był najpopularniejszym prezenterem Ameryki. W 1994 roku Larry King pożegnał słuchaczy swojego radiowego programu. Rok wcześniej przeniesiono jego emisję na godziny popołudniowe (w tych godzinach nadawało najwięcej regionalnych rozgłośni) ale nie było to korzystne posunięcie i stacje nadające wyłącznie nocą wycofały swoje oferty. Ostatnie spotkanie w Larry King Show odbyło się 27 maja 1994 roku a 24 września 2001 roku ukazał się jego ostatni felieton w USA Today. 

Mając więcej czasu dla siebie, siódmą żonę (Shawn Southwick) i 70 lat, w kwietniu 2003 roku opublikował swoja powieść Księżyc nad Manhattanem: Mystery & Mayhem, napisaną wspólnie z Thomasem H. Cookiem a w 2007 roku hucznie obchodził 50-lecie pracy. 

Larry King to nie tylko prezenter, dziennikarz czy felietonista to człowiek o wielkim sercu prowadzący własną fundację i działający na rzecz pokrzywdzonych. Sprzeciwiał się wojnom, terrorowi i bezsensownym strzelaninom w amerykańskich szkołach. 3 września 2005 roku wyemitował specjalny program How You Can Help , informujący widzów o ogromie tragedii po przejściu huraganu Katrina i jak można pomóc poszkodowanym. 

Dziennikarz, społecznik, aktor

Ale Larry King to też aktor. Zazwyczaj grał sam siebie albo udzielał głosu. Po raz pierwszy wystąpił w telewizji, w serialu kryminalnym Miami Undercover (jak jego program) w 1961 roku. Potem byli Simpsonowie, Prawo i porządek czy Ulica Sezamkowa. Do 2016 roku można go było zobaczyć w 24 serialach i sitcomach. Wystąpił w 21 filmach fabularnych (Pogromcy duchów 1985, Egzorcysta III 1990, Dzieciak 2000) a ostatni raz zagrał sam siebie w 2017 roku w Amerykańskim Szatanie. Bardzo lubił dubbing i tu też sporo się udzielał. Shrek 2 i 3, Wróciliśmy! Historia dinozaura czy Film o pszczołach to tylko niektóre tytuły z jego udziałem. 

Jego prace i tę w mediach i tę charytatywną doceniano przyznając mu prestizowe nagrody. Po Peabody Award z 1982 roku, sięgnął po nią po raz drugi dziesięć lat później. 

• W latach 1995-1997 przyznano mu 10 nagród CableACE dla najlepszego rozmówcy i najlepszego talk show. 
• W 1989 roku przyjęto go do Radio Hall of Fame (Narodowej Galerii Sław Radia)
• Nagrodę Scopus od American Friends of Hebrew University otrzymał w 1994 roku
• Do Galerii Sław Nadawców przystąpił w 1996 roku. W tym samym roku otrzymał nagrodę Złotej Płyty American Academy of Achievement 
• W 2002 roku magazyn branżowy Talkers Magazine nazwał go czwartym największym gospodarzem talk show radiowego wszechczasów i najlepszym gospodarzem talk show telewizyjnego wszechczasów. 
• 11 kwietnia 2007 roku został pierwszym laureatem nagrody im. Hugh Downsa a przyznał mu ją sam twórca nagrody
• Nagrodę Złotego Mike`a za całokształt twórczości przyznaną przez Radio & Television News Association of Southern California otrzymał w styczniu 2008 roku 

To tylko niektóre z zaszczytów, których doświadczył King. Na kilku uniwersytetach przyznano mu honorowe stopnie naukowe a 11 lipca 2008 skrzyżowanie bulwarów Sunset i Cahuenga w Los Angeles zostało przemianowane na Larry King Square. W maju 2009 roku wydał swoją biografię My Remarkable Journey. Wtedy też niektórzy przebąkiwali, że Larry King kończy swoją karierę. Ale dziennikarz miał inne plany. 


Rzeczywiście 29 czerwca 2010 roku oznajmił telewidzom: Nigdy nie sądziłem, że to potrwa tak długo lub, że do tego dojdzie...czas odwiesić moje nocne szelki i ogłosił swoje odejście. W czerwonych szelkach i krawacie w kropki oficjalnie pożegnał się z 2 milionową widownią i swoim programem, który trafił do Księgi Rekordów Guinnessa za najdłużej trwający program z tym samym gospodarzem w tym samym przedziale czasowym, 16 grudnia. Wpadł do studia na chwilę 18 grudnia i poprowadził inne show na temat chorób nowotworowych. Potem jeszcze kilka razy prowadził programy specjalne i 17 lutego 2012 roku oficjalnie pożegnał się z CNN. 

Choć odszedł ze stacji z którą pracował 25 lat nie rozstał się z mediami. Zrobił sobie przerwę w trakcie której czasami coś tam poprowadził ale przede wszystkim zaczął być bardzo aktywny na forach społecznościowych. Założył konto na Facebooku i Twitterze o którym mówił:. . Uwielbiam tweetowanie, myślę, że weszliśmy w inny świat. Kiedy ludzie dzwonili, dzwonili do programu, a teraz na Twitterze przekazuję myśli, opinie. Cała koncepcja się zmieniła. 

Larry King komediant

Miał 77 lat, sprawę rozwodową w sądzie, dwóch nastoletnich synów i głowę pełną pomysłów. Rok odpoczywał a potem:

• 14 kwietnia 2011 roku wystartował z jednoosobowym programem komediowym Larry King: Stand Up
• tworzył programy reklamowe dotyczące zdrowego odżywiania
• w marcu 2012 roku z Shawn Southwick (jeszcze aktualną żoną) i meksykański magnatem Carlosem Slimem założył cyfrową sieć telewizyjną Ora TV
• w październiku 2012 roku pojawia się w programie o wrestlingu WWE Raw
• 23 października 2012 roku prowadzi debaty prezydenckie w Chicago

Kanał Ora TV, transmitowany na platformie Hulu, wystartował 17 lipca 2012 roku programem Larry King Now. Talk show miał podobny schemat jak poprzednie programy Larrego. Choć scenografia się zmieniła to zabytkowy mikrofon nadal stał przed rozmówcą. 30-minutowe rozmowy emitowane były od poniedziałku do piątku a gośćmi w programie byli celebryci, dziennikarze, politycy czy gwiazdy internetu. Pierwszym gościem Larrego w nowym programie był aktor, scenarzysta i producent Seth MacFarlane. 

On sam powiedział: Zawsze dążyłem do innowacji, od czasu, gdy byłem w radiu, przez pierwszy program z telefonami w ogólnokrajowej telewizji, po bycie wczesnym użytkownikiem kolumn internetowych i Twittera. Jestem podekscytowany naszą współpracą z Hulu — uwielbiam mieć możliwość bezpośredniej interakcji z widzami, a telewizja cyfrowa pozwala mi to robić na nowe i skuteczne sposoby. 

Już 17 stycznia 2013 roku świętowano setny odcinek programu a wszystkich wyemitowano było 1000. Tylko w pierwszym sezonie oprócz spotkań z pojedynczymi gośćmi, Larry przeprowadził między innymi:

• spotkania z całymi obsadami popularnych seriali ( Dallas, The Walking Dead, Dynastia kaczek), 
• debaty (wybory 2012, Marihuana,)
• rozmowy na nurtujące pytania ( Dlaczego kłamiemy, Prawda o samobójstwie)
• rozważania o zdrowiu (Zdrowe ciało, zdrowy umysł, Zapobieganie chorobom serca)

Po pierwszym sezonie show miało 2 miliony widzów miesięcznie. Był to program o tematyce raczej lekkiej i przyjemnej dlatego też postanowiono uruchomić drugi program, bardziej poważny, Politicking with Larry King, który wystartował w 13 czerwca 2013 roku. 


Tym razem podniósł się krzyk i na Larrego Kinga spadła lawina krytyki a wszystko za sprawą angielskojęzycznego kanału RT (Russia Today) America. W maju 2013 roku ogłoszono współpracę Ora TV z RT America na emisję obu programów Kinga. Nie spodobało się to wielu odbiorcom i krytykom a Larry bronił się: Nie pracuję dla RT. To umowa zawarta między firmami. Po prostu licencjonują nasze programy. Byłoby źle, gdyby próbowali edytować rzeczy. Nie zniósłbym tego...

Władimir Putin od czasu do czasu był gościem Kinga ale teraz oskarżono prezentera o branie pieniędzy (pensji) od cara z Kremla. Ekspert od public relations Kevin McCauley atakował: Czy King naprawdę chce zakończyć 56-letnią karierę, chłostając punkt sprzedaży, który celowo karmi dezinformację i wypaczenie swoich widzów, aby zwiększyć poparcie dla nielegalnej okupacji Krymu i potencjalnej okupacji wschodniej Ukrainy?

Program jednak w eter poszedł bo biznes to biznes. Można było tylko, jak prezenterka RT America Liz Wahl, wyjść ze studia i nigdy tam nie wrócić. Ale to już każdy (patrz Larry King) musiał rozważyć to w swoim sumieniu. 

Stacja RT emitowała Politicking with Larry King na cały świat. Program nadawany był w językach rosyjskim, hiszpańskim i arabskim na kanałach RT Rusiya Al-Yaum, RT en Español, RT. com i YouTube RT. Jak donosiła strona Variety w lipcu 2013 roku: program dostępny będzie dla około 600 milionów telewidzów na całym świecie, czyli około 30% wszystkich abonentów telewizji płatnej. 

Larry żartował: Próbuję zawładnąć światem. Myślałem, że mogę przejść na emeryturę, ale w gruncie rzeczy pracuję w internecie i telewizji. Uwielbiam pracować. Uwielbiam robić to, co robię.

Wywiady z zamieszaniem

W pierwszym Politicking: polityk Aaron Shock, strateg polityczny Peter Fenn i dziennikarka CNN Rachel Smolkin dyskutowali o wyciekach z NSA i reformie imigracyjnej. Każdy kolejny odcinek publikowano raz w tygodniu o 17:00 czasu wschodniego. Nagrywany był w studiach Ora TV w Los Angeles i studiach RT w Waszyngtonie, Nowym Jorku i na całym świecie. 

Mimo nagonki na oba programy, zapraszani goście chętnie zaglądali do studia. King wiedział komu nie proponować spotkania. Żałował, że nigdy nie rozmawiał z księciem Karolem, Osamą bin Ladenem i papieżem, a miał do niego kilka prostych pytań, głównie o Żydów. 

Dużo zamieszania wywołał wywiad z Donaldem Trumpem z 8 września 2016 roku. Rozmowa była online. Trump, który w tym czasie prowadził kampanię wyborczą, ganił rząd Obamy i chwalił Putina, ale kiedy King zapytał o zdanie rozmówcy w sprawie meksykańskich imigrantów ten zamilkł, a połączenie zostało zerwane. Potem były tłumaczenia, że nie wiedział, że to dla RT, że miał to być tylko podcast (bo i taki Larry prowadził), a przecież strony wcześniej uzgodniły formę spotkania. 

Panowie znali się od lat i nie raz Trump był gościem w programach Kinga,  a cała Ameryka znała poglądy polityka. I choć wywiad przerwano propaganda rosyjska zdążyła wykorzystać wypowiedzi przyszłego prezydenta a King i Trump już więcej się nie spotkali. Jedni programy ganili inni chwalili. Laura Bennett, dziennikarka The New Republic jest zwolenniczką spotkań internetowych. 15 sierpnia 2013 roku pisała:

W wywiadach Kinga wciąż nie ma śladu antagonizmu, ale w tym nowym kontekście, który nie ma nic do czynienia z profesjonalizmem, minimalistyczna prostolinijność Kinga nagle wydaje się całkiem odświeżającym antidotum na ping-pongowe ego w wiadomościach kablowych. Jego styl jest cierpliwy i nie wydaje się całować w dupę w taki sposób, w jaki robił to w CNN. Wykorzystuje swoją osobistą historię i relacje z gośćmi, aby otworzyć ich w sposób, który czasami może nawet wydawać się przebiegły. 


Wśród szczególnych gości Politicking with Larry King znaleźli się: były sekretarz obrony Donald Rumsfeld (21 maja 2013), były wiceprezydent Dick Cheney (14 listopada 2013), Dalajlama (6 marca 2014, 16 lipca 2015), pierwszy afroamerykański burmistrz San Francisco, Willie Brown (27 maja 2015), były prokurator Watergate Richard Ben-Veniste (24 marca 2017), Robert F. Kennedy Jr. (3 lipca 2018). 

Rok darowany i pożegnanie mistrza

Rok 2017 obfitował w tematy związane z prezydenturą Donalda Trumpa. Dla Kinga był to rok darowany. Zdiagnozowano u niego raka płuc. W lipcu przeszedł pomyślnie operację a we wrześniu ogłosił to publicznie. 

Powodem, dla którego upubliczniam to, jest to, że mówię ludziom: »Zrób prześwietlenie klatki piersiowej. Gdybym nie miał prześwietlenia, rak by się rozwijał. Teraz czuję się dobrze, jestem zdrowy i uwielbiam pracować...Robię Ora. TV, uprawiam politykę, nadal wygłaszam przemówienia, jestem aktywny. Prawdopodobnie umrę na antenie. 

Kolejne dwa lata King pracował jak dotychczas, choć widać po nim było zmęczenie i kolejne choroby. Starał się być aktywny ale już coraz częściej zastępowali go na antenie młodsi koledzy. 

Pandemia COVID-19 nie posłużyła nikomu. Pocieszające było, że forma obu programów mogła odbywać się online. Jednak rok 2019 był dla Kinga kolejnym rokiem walki o zdrowie. W marcu przeszedł udar i był kilka tygodni w śpiączce. Do pracy wrócił w sierpniu a rok później spotkała go kolejna tragedia. W sierpniu, na przestrzeni kilku tygodni pochował dwójkę swoich najstarszych dzieci, syna Andy i córkę Chaia. 

Pod koniec 2020 roku King trafił zarażony do szpitala i choć pokonał koronawirusa to sepsy już nie zdołał. Zmarł 23 stycznia 2021 roku wskutek powikłań po covidowych. Miał 87 lat. 

Żegnali go wszyscy Amerykanie, od prezydentów, poprzez polityków, celebrytów, po gwiazdy i gwiazdki filmu i estrady. Stacje telewizyjne przypominały jego programy i wywiady, gazety pisały obszerne wspomnienia. Na prywatnych forach pojawiły się wspomnienia i pożegnania. Były prezydent Bill Clinton powiedział o nim: 

Miał świetne poczucie humoru i szczerze interesował się ludźmi. Udzielił bezpośredniej linii Amerykanom i ciężko pracował, aby uzyskać dla nich prawdę, zadając pytania, które były bezpośrednie, ale uczciwe. 

Prezenterka CNN, Christiane Amanpour wspominała:

King był gigantem nadawania i mistrzem telewizyjnego wywiadu. Jego nazwisko jest synonimem CNN i był kluczowy w rozwoju tej sieci. KAŻDY chciał być na Larry King Live

Kiedy Larry King zaczynał pracę w WAHR na jednej ze ścian wisiało hasło: When in doubt, leave it out (Jeśli masz wątpliwości, pomiń to). Przez całą swoją karierę, przez 64 lata, dziennikarz łamał tę zasadę i był z tego dumny...Jeśli miałem ochotę coś powiedzieć, powiedziałem to. Jeśli byłem czegoś ciekawy, zadawałem pytanie. Nigdy nie bałem się powiedzieć, że nie wiem...I mam nadzieję, że ojciec wybaczy mi, że mimo jego zakazów i przestróg rozmawiałem z tyloma nieznajomymi osobami.... 

Kalendarium Larrego Kinga:

• 1933, 19 listopada - na świat przychodzi Leibel Zeiger czyli Larry King
• 1957 - pierwsza praca w radio WAHR (mycie podłóg)
• 1957, 1 maja - King po raz pierwszy siada przed mikrofonem
• 1958-1961 - wywiady w restauracji Pumpernik’s na antenie stacji WIOD
• 1960, maj - pierwszy program telewizyjny, “Miami Undercover”
• 1961 - debiut jako aktor (serial telewizyjny “Miami Undercover”)
• 1965 - King zostaje felietonistą w Miami Herald
• 1971, 20 grudnia - Larry King trafia do aresztu. Traci pracę, rodzinę i przyjaciół
• 1972-1975 - dziennikarz wyjeżdża do Luizjany gdzie ima się różnych prac
• 1975 - powrót na Florydę, do WIOD. Poprowadził program “Sports-s-la- King”
• 1978, 30 stycznia - pierwszy program z serii “King-aholics” przemianowany na “Larry King Show”
• 1982 - “Larry King Show” trafiło do telewizji kablowej
• 1982 - nagroda Peabody Award dla Kinga ( po raz drugi w 1992)
• 1982-2001 - King był felietonistą USA Today
• 1985, 3 czerwca - premiera “Larry King Live” w CNN
• 1987, 24 lutego - King doznał rozległego ataku serca
• 1988 - powstaje fundacja non-profit Larry King Cardiac Foundation
• 1994 - nagroda Scopus 
• 1994, 1 kwiecień i 2002 - show poprowadziła lalka-muppet żaba Kermit
• 1994, 27 maja - ostatni radiowy program “Larry King Show”
• 1995-1997 - 10 nagród Cable ACE
• 2001, 24 września - ostatni felieton w “USA Today”
• 2003, kwiecień - premiera powieści “Kinga Księżyc nad Manhattanem: Mystery & Mayhem”
• 2005, 3 września - specjalny program, How You Can Help, w ramach pomocy poszkodowanym po przejściu huraganu Katrina
• 2007, 11 kwietnia - King został pierwszym laureatem nagrody im. Hugh Downsna
• 2007, maj - jubileusz 50-lecia pracy zawodowej
• 2008 - nagroda Gold Mike za całokształt pracy
• 2009, maj ukazuje się biografia Kinga “My Remarkable Journey”
• 2010, 29 czerwca - King ogłasza swoje odejście z CNN
• 2010, 16 grudnia - ostatni program “Larry King Live”
• 2011, 14 kwietnia - premiera programu “Larry King: Stand Up”
• 2012, marzec - King współzałożycielem stacji telewizyjnej Ora TV
• 2012, 17 lipca - premiera talk show “Larry King Now”
• 2013, 13 czerwca - emisja pierwszego odcinka “Politicking with Larry King”
• 2021, 23 stycznia - śmierć Larry Kinga

źródła:

• https://web.archive.org/web/20120326161423/http://articles.cnn.com/2009-05-05/entertainment/larry.king.book.radio_1_larry-king-show-theme-song-larry-zeiger?_s=PM%3ASHOWBIZ
• https://web.archive.org/web/19990507143544/http://www.achievement.org/autodoc/page/kin0int-5
• https://www.jewishvirtuallibrary.org/larry-king
• https://www.bbc.com/news/world-us-canada-55523881
• https://web.archive.org/web/20160303222855/http://articles.sun-sentinel.com/1991-06-30/features/9101230817_1_larry-king-radio-show-previous-show/2
• https://consent.yahoo.com/v2/collectConsent?sessionId=3_cc-session_ac497eda-dbf4-41af-a7c9-ec382e957026
• https://www.youtube.com/watch?v=FQQdj13JfL8
• https://web.archive.org/web/19990507135808/http://www.achievement.org/autodoc/page/kin0int-3
• https://web.archive.org/web/20100410051118/http://www.whyfame.com/celebrities/television/larry_king_60696.php
• https://web.archive.org/web/20141129041457/http://articles.sun-sentinel.com/1988-01-31/features/8801070156_1_larry-king-larry-zeiger-oral-roberts
• https://soaphub.com/entertainment/larry-king-a-beloved-talk-show-icon-has-passed-away-at-age-87/
• https://news.google.com/newspapers?nid=1350&dat=19810104&id=7DBPAAAAIBAJ&pg=3792,4986335
• https://web.archive.org/web/20141217064712/http://articles.sun-sentinel.com/1992-12-14/features/9203060629_1_larry-king-stations-ratings
• https://www.wirtualnemedia.pl/artykul/larry-king-dziennikarz-zmarl-koronawirus
• https://vault.si.com/vault/1985/07/29/hes-the-king-of-the-airwaves
• https://en.wikipedia.org/wiki/Larry_King#Personal _life
• https://eu.usatoday.com/picture-gallery/life/tv/2019/04/29/larry-king-gallery-through-years/3619532002/
• https://www.gq.com/story/larry-king-bernie-madoff-little-league-son
• https://www.latimes.com/obituaries/story/2021-01-23/larry-king-dead-at-87
• https://bestclassicbands.com/larry-king-obituary-cnn-1-23-2111/
• https://www.paleycenter.org/collection/item/?q=see&p=117&item=B:64358
• https://iucat.iu.edu/iub/1089016
• https://edition.cnn.com/2007/US/03/21/larry.king.tucker/
• https://transcripts.cnn.com/show/lkl/date/2003-03-21/segment/00
• https://www.kbzk.com/cnn-national/2018/12/06/larry-king-fast-facts/
• https://www.britannica.com/biography/Larry-King
• https://www.thedailybeast.com/larry-kings-russian-tv-dilemma-it-would-be-bad-if-they-tried-to-edit-out-things-i-wouldnt-put-up-with-it
• https://newrepublic.com/article/114301/larry-king-now-and-politicking-his-post-cnn-career-surprising