SVT Sveriges Television AB. Historia telewizji publicznej w Szwecji

fot. Panorama 360/CC BY 3.0/Wikimedia

• SVT Sveriges Television AB to największa sieć telewizyjna w Szwecji,
• jest spółką akcyjną,
• należy do fundacji Förvaltningsstiftelsen für Sveriges Radio AB, Sveriges Television AB i Sveriges Utbildningsradio AB, stworzonej przez szwedzki rząd,
• zarząd SVT wybierają członkowie fundacji,
• z wyjątkiem imprez sportowych nie ma w niej reklam.

Jak na całym świecie tak i w Szwecji, lata dwudzieste XX wieku to szalony rozwój radiofonii. 21 marca 1924 roku powstaje w Sztokholmie stacja radiowa AB Radiotjänst. Jest jedyna na terenie kraju, więc ma się bardzo dobrze. Konkurencji żadnej, nadajniki radiowe wyrastają jak grzyby po deszczu, a zasięg fal coraz większy. Z czasem pojawiają się małe lokalne radia, ale Radiotjänst pod patronatem rządu ma monopol na nadawanie. Tak jest do lat pięćdziesiątych XX wieku. Wtedy to do głosu dochodzi telewizja.

Jeśli jednak chcielibyśmy być dokładni w sprawie szwedzkiej telewizji, musielibyśmy się cofnąć do grudnia 1930 roku. Wtedy to w Sztokholmie, w kinie Röda Kvarn zaprezentowano “pokaz telewizyjny” przy użyciu wynalazku Johna Logie Bairda - “televisor”. Brytyjski wynalazca, uznawany za prekursora telewizji mówił o swoim dziele "urządzenie, które pokazuje odbite fale radiowe".

W grudniu 1935 roku zaś, w parku Eriksplan w Sztokholmie zaprezentowano natomiast szwedzki wynalazek: “synradion”. Pokaz zorganizowały dwie gazety: Slussen i Dagensa Nyhetera przy udziale Svenska Radioaktiebolaget, a w 1938 roku gazeta Stockholm Newspaper wspólnie ze Svenska Philips zaprezentowały “ruchomy obraz z dźwiękiem”, czyli co się dzieje na schodach ruchomych przy Kungsgatan w Sztokholmie.

Telewizja na wzór anglosaski. Pierwszy maraton TV w Göteborgu

Ówczesnej władzy bardzo zależało na rozwoju telewizji. W 1946 roku dwóch młodych inżynierów z Królewskiego Instytutu Technologii, Björn Nilsson i Hans Werthén, na koszt państwa, zostało wysłanych w podróż do Europy i USA aby zapoznali się z rozwojem technologii w dziedzinie telewizji. Po powrocie to właśnie oni byli odpowiedzialni za transmisje telewizyjne i prace nad ich doskonaleniem.

W maju 1950 roku mieszkańcy Göteborga mogli zobaczyć na własne oczy co oznacza telewizja. Brytyjska firma Pye Ltd z Cambridge, wraz z Chalmers University of Technology przeprowadzała testowe transmisje pomiędzy Concert Hall i Chalmers. Studia ustawione były na terenie Liseberg - parku rozrywki. Za koronę można było wejść na próbę i zobaczyć wszystko na własne oczy. Dyrektor Per-Martin Hamberg z Radiotjänst pełnił funkcję kierownika produkcji i programu. W dniach od 5 maja do 6 czerwca 1950 roku przeprowadzono:

• 200 audycji telewizyjnych,
• w tym 177 przedstawień,
• a publiczność mogła śledzić transmisje na 30 monitorach.

Pierwszy szwedzki przekaz odbył się kilka miesięcy później, 10 grudnia 1950 roku. Była to transmisja z rozdania Nagród Nobla, z Sali Koncertowej w Sztokholmie. W tym samym roku szwedzki Telegraf powołał Radę Badań Telewizji. Przeprowadzili kilka “środowych” eksperymentalnych audycji, które dotarły do około 300 amatorskich odbiorników w zasięgu 50 km. W przeciwieństwie do Radiotjänst, dopuszczali opłaty z reklam i abonament. Zarówno radio jak i telefony były sprawą państwową, a rząd chciał mieć jedną silna telewizję, więc na placu boju pozostała stacja radiowa, przynajmniej na kolejnych 40 lat.

Choć próbne emisje ruszyły w 1954 roku Szwedzi, którzy posiadali telewizory, mogli odbierać programy duńskie. Dania zaczęła swoje testy 2 października 1951 roku.

Zaczęło się od toastu. Za telewizję

Radiotjänst nie próżnował i 29 października 1954 roku dostał pozwolenie na emitowanie programów. Na początek licencja przyznana została na niespełna rok - od 1 września 1954 do 30 maja 1955. Na pierwszy ogień poszedł En skål för televisionen (Toast za telewizję), blok w skład którego weszły:

• informacje,
• prognoza pogody
• i program rozrywkowy prowadzony przez Lennarta Hylanda, w którym udział brali również aktorzy: Maj-Britt Nilsson, Brita Borg i Jens Mathisen.

W programie grudniowym pojawił się pierwszy odcinek teatru telewizji - När man köper julklappar (Kiedy kupujesz prezenty świąteczne) z udziałem Curta Masreliez i Doris Svedlund, w reżyserii Jana Molandera.

Szwedzki teatr telewizji był swojego rodzaju fenomenem. Wielkie dzieła obok prostych utworów opartych na folklorze Szwecji często transmitowane były przez brytyjską BBC. Pierwszym dyrektorem teatru był Henrik Dyfverman, aktor, reżyser, radiowiec. W 1958 roku powołał etatowy, stały zespół Teatru Telewizji, złożony z ośmiu aktorów. W latach sześćdziesiątych ekipa aktorska liczyła już 20 osób. Ostatni spektakl teatru Telewizji wyemitowano 26 listopada 1969 roku. 2 grudnia tegoż roku zaczęły się próby nadawania programu 2 i ekipę aktorską przeniesiono właśnie tam. Zespół rozwiązano w 1973 roku, choć nadal tworzono spektakle i istniała grupa stałych aktorów. Dziś nagrywa się przedstawienia bezpośrednio w teatrach.

W 1956 roku Riksdag, parlament szwedzki, który był i jest właścicielem radia i telewizji, podjął decyzję o regularnym nadawaniu programów telewizyjnych. Oficjalna data powstania Szwedzkiej Telewizji to 4 września 1956 rok. Inauguracja odbyła się poprzez stację Radiotjänst 4 i nowy nadajnik Nacka. Emisja rozpoczęła się o 20:00. Lennart Hyland powitał widzów w programie Tänker ni rösta? (Czy chcesz głosować?). Chętni od października mogli wykupić abonament.

Od 1957 roku telewizja zaczęła funkcjonować pod nazwą Sveriges Radio TV a Radiotjänst zostaje przemianowane na Sveriges Radio. Taki stan rzeczy miał miejsce do 1979 roku, kiedy to powstały trzy niezależne od siebie, choć ściśle współpracujące i uzupełniające się, instytucje.

Piłkarski mundial kołem zamachowym TV

Rozwój telewizji nabierał tempa. Odpowiedzialnym za pracę i programy w tej jednostce był Nils Erik Baehrentz. Piastował urząd szefa kanału TV przez 10 lat do 1968 roku. Już w pierwszym roku jego kierownictwa przybyło abonentów. W lipcu 1957 roku było ich ponad 20 tysięcy a rok później w grudniu już 250 tysięcy. Nie da się ukryć, że przyczyniły się do tego Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej, w czerwcu 1958 roku, których gospodarzem była Szwecja. Ta impreza spowodowała masowy wykup telewizorów.

Na antenie pojawiały się programy cykliczne. Od 9 sierpnia 1957 roku, w każdy piątek można było dowiedzieć się jaka będzie pogoda przez cały tydzień a Aktuellt, czyli wiadomości bieżące od 2 września 1958 roku przez blisko 10 lat nadawane były codziennie. Wraz z powstaniem drugiego programu Aktuellt został przeniesiony. Dużą popularnością cieszyły się programy telewizji amerykańskiej.

W roku 1960 świat obiegły dwie wiadomości w dziedzinie telewizji. Firma Sony wypuściła na rynek telewizor tranzystorowy a Japończycy we wrześniu zaczęli nadawać w kolorze. Sveriges Radio TV zaczęło przygotowywać grunt pod te nowości. Tymczasem wprowadzono programy edukacyjne i obowiązkowy po dziś dzień, ulubiony przez widzów Melodifestivalen czyli eliminacje do konkursu Eurowizji, który od 1959 roku stał się corocznym, samodzielnym programem. Do tej pory nadawany był w radio. Do dziś jest to jeden z najpopularniejszych programów w Szwecji i ma zawsze rekordową oglądalność.

Rozrywka dla dzieci i dorosłych. Czas na drugi kanał

27 listopada 1960 roku nadano pierwszy odcinek Kalendarza Adwentowego. Był to program przygotowany pod kątem dzieci. Scenariusz zawierał zagadki, piosenki i scenki aktorskie o tematyce bożonarodzeniowej. W 1960 roku w środy pracownicy telewizji mieli wolne, więc kalendarz wystartował wcześniej. W późniejszych latach emitowany był od 1 grudnia do świąt. W tym pierwszym zadebiutowała sześcioletnia Victoria Kahn, późniejsza popularna aktorka i piosenkarka. Program produkowany i emitowany jest do dnia dzisiejszego. Od 1972 roku aby odróżnić go od radiowego zmieniono nazwę na Kalendarz Świąteczny a już rok wcześniej ukazał się w kolorze.

Kolejne lata przynoszą kolejne premiery. Programy kulinarne, podróżnicze, motoryzacyjne i gospodarcze. Produkuje się seriale telewizyjne i programy rozrywkowe. Pozycji jest coraz więcej, dlatego też coraz głośniej i częściej mówi się o drugim programie. W 1968 roku stery w telewizji przejmuje Håkan Unsgaard a rok później, 5 grudnia startuje “dwójka”. Kanał pierwszy otrzymuje oficjalną nazwę TV1 a szefem TV2 zostaje Örjan Wallquist.

Dwójka, zwana popularnie Tvåan, była kanalklyvningen, co oznaczało, że jeśli chciało się ją oglądać, trzeba było zaopatrzyć się w przystawkę telewizyjną do odbioru fal UHF. W pierwszych miesiącach oba kanały, które były niezależne od siebie, zaczęły mocno ze sobą konkurować. Podobne programy i te same godziny emisji nie sprzyjały oglądalności. Wreszcie panowie Unsgaard i Wallquist porozumieli się i poszli na kompromis. Weekendowe programy rozrywkowe w TV2 były w piątek a w jedynce w soboty.

Oba kanały miały wspólny serwis informacyjny. TV-nytt w Tvåan był o 19:00 i 21:00 a w TV1 o 18:00, 19:00, 20:00 i 22:00. Dwójka dodatkowo emitowała Rapport, 20 minutowy magazyn informacyjny, gdzie wygłaszano czasami niepopularne komentarze, przez co niektórzy oskarżali go o lewicowe poglądy i nazywali “czerwonym kanałem”. Dopiero w 1972 roku, po reorganizacji, Rapport został głównym programem informacyjnym emitowanym o 19:00 i stał się najchętniej oglądanymi wiadomościami szwedzkiej telewizji. Podobny biuletyn z komentarzami miała TV1, nazywał się Nu (Teraz).

Tvåan zaczynała nadawanie swoich programów o 17:30. Jako pierwsze były audycje dla najmłodszych. Oba kanały żegnały się z widzami o 22:00.

Początki telewizji regionalnej

Rok 1970 to narodziny telewizji regionalnej w Szwecji. Jako pierwsze zaczęło nadawać Malmö. Program nazywał się Sydnutt a jego inauguracja miała miejsce 2 listopada o godzinie 18:55 w TV2. Wiadomości czytał Bo Sigheden. Po pewnym czasie dołączyły inne regiony Szwecji. Programy regionalne bardzo szybko poszerzały swoje częstotliwości i długości. I tak:

• 1970, 2 listopada - Sydnytt z Malmö (Scania)
• 1972, jesień - Västnytt z Göteborga (Västra Götaland)
• 1973, 1 marca - Nordnytt z Västerbotten (Norrland)
• 1973, 1 października - Mittnytt z regionu Västernorrland i Jämtland
• 1980, 14 stycznia - Östnytt z Norrköping (Södermanland, Östergötland, Gotland)
• 1983, 14 marca - Smålandsnytt z Växjö ( Småland i Öland)
• 1986, 3 marca - Tvärsnytt z Almby (region Örebro i Västmanland)
• 1987, 31 sierpnia - ABC ze Sztokholmu i Uppsali

Po dziesięciu latach od kiedy Japonia wprowadziła kolorową telewizję, nareszcie i Szwedzi mogli oglądać swoje ulubione programy w kolorze. Testy trwały od 1967 roku i czasami zdarzało się to i owo w barwach ale 1 kwietnia 1970 roku wyemitowano pierwszy kolorowy program w całości i ta data zapisana jest w historii SVT jako start telewizji w kolorze. Osiem lat później, w 1978 roku pojawił się Teletekst.

Przełomowy rok 1979

1 lipca 1979 roku doszło do wielkich zmian i w radiu i w telewizji. Powstały trzy niezależne instytucje pod parasolem Sveriges Radio:

• Sveriges Radio
  
  • Sveriges Television AB (SVT)
  • Sveriges Utbildningsradio (stacja edukacyjna)
  • Sveriges Lokalradio AB (LRAB)

Obydwa kanały telewizyjne pracowały od tego czasu jako jedna firma SVT. Nadawały wszystkie swoje programy i audycje z wyjątkiem edukacyjnych. Te przejęło Sveriges Utbildningsradio. Po raz pierwszy całością telewizji zarządzał dyrektor generalny. W latach 1978-1981 stanowisko to piastował Magnus Faxén.

Rok 1979 można jeszcze z innego względu uznać za ważny w historii SVT. W tym to roku zaczęto transmitować Allsång på Skansen (Śpiewanie w Skansenie). 3 sierpnia cała Szwecja mogła zaśpiewać wspólnie z widownią w słynnym Skansenie w Sztokholmie. Na wyspie Djurgården, w stolicy Szwecji mieści się ZOO i skansen. Tu każdego lata we wtorki od 20:00 do 21:00 publiczność z gospodarzami programu śpiewa szwedzkie piosenki. Pierwsze takie spotkanie odbyło się w 1935 roku. Wtedy na widowni zasiadło około 50 osób. Gospodarzem był Sven Lilja. Zabawiał widzów przez kolejne 15 lat.

W 1956 roku radio zaczęło nadawać transmisję ze Skansenu a prowadzącym był przez 10 lat Egon Kjerrman (jako Siste Man På Skansen). Pałeczkę po nim w 1974 roku przejął Bosse Larsson. W tym czasie na koncertach bywało nawet i 10 tysięcy widzów. Kiedy zaczęły się transmisje telewizyjne, liczba widzów wzrosła do blisko 300 tysięcy a kiedy gospodarzem programu został Lasse Berghagen (piosenkarz i kompozytor), oglądalność wzrosła do blisko 2 milionów, co na dziesięciomilionową Szwecję jest ogromnym sukcesem.

Zdarzały się też niezależne od telewizji zmiany programowe. Tak było pomiędzy 25 kwietnia a 10 maja 1980 roku. Z powodu ogólnokrajowego strajku i blokady na rynku pracy wszystkie siły SVT skupione były na konflikcie. Zawieszono wszystkie emisje programów i nadawano tylko tylko wiadomości .

Kablowa konkurencja

25 września 1981 roku Sam Nilsson zostaje nowym dyrektorem generalnym SVT. Jest nim do 1999 roku. W 1998 roku został wyróżniony Nagrodą Emmy “za międzynarodową pracę nad wzmocnieniem formy służby publicznej”. On też doprowadził do kolejnej reorganizacji SVT w 1987 roku.

Nilsson nie miał łatwego startu. Monopol SVT zaczął się chwiać, kiedy na szwedzkim rynku zaczęły pojawiać się telewizje kablowe. Pierwszą z nich uruchomiono w 1983 roku a następne wyrastały jak grzyby po deszczu. Zarząd telewizji podjął decyzję o powstaniu kanału TV4.

Uruchomiony został 1 grudnia 1988 roku i nadawał mieszankę programów SVT1 i SVT2 do obszarów szwedzkojęzycznych w południowej Finlandii. Z czasem przemianowany został na SVT 4, a od 10 grudnia 1997 roku, kiedy poprzez satelitę Sirius 2 zaczął odbierany być w całej Europie, zmieniono nazwę na SVT Europa. W roku 2005 objął swoim zasięgiem Afrykę i Azję i od tego czasu istnieje jako SVT World i jest kanałem komercyjnym.

Od 15 września 1990 roku nazwę i znak TV4 przejęła prywatna stacja, która z czasem przekształciła się w Grupę TV4.
Dwa dotychczasowe kanały zostały zreorganizowane. TV1 przemianowano na Kanał 1. Emitowano tu wszystkie programy wyprodukowane w Sztokholmie a TV2 to dziesięć okręgów regionalnych i Rapport.

Dekada lat dziewięćdziesiątych przynosi nowości i na polu programowym i technicznym. Konkurencja rośnie w siłę. Przoduje firma Kinnevik ze swoim TV3 a odbiorców telewizji kablowej z roku na rok jest coraz więcej. Chcąc uatrakcyjnić program SVT wprowadza emisję programów porannych. Do tej pory nadawanie zaczynano o 16:00 i kończono o 00:00, teraz telewizję można oglądać rano i w porze lunchu. Są to głównie programy informacyjne i powtórki.

W czerwcu 1990 roku nowo wybrany parlament pozwala na wprowadzenie reklam i transmisji naziemnych w TV4. Jedynka i dwójka wprowadzają nowinki techniczne do programów pogodowych (blue box). W lutym 1992 roku SVT za swoje prognozy pogody otrzymuje pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Prognozy Pogody w Paryżu. Pokonał 47 konkurentów z Europy i USA.

Nadchodzą regulacje. Koniec partyzantki na rynku

1 lipca 1994 roku powstaje Szwedzka Rada Radiofonii i Telewizji, która obejmuje sprawowanie nad wszystkimi stacjami państwowymi i prywatnymi. Telewizje kablowe omijały dotąd prawo szwedzkie głównie w zakresie nadawania reklam. Korzystały z innych satelitów. Teraz bez zgody Rady nie można było nic zdziałać, a SVT ponownie stanął na czele w rankingach.

8 stycznia 1996 roku Kanał 1 startuje jako STV1, TV2 zmienia nazwę na STV2 półtora roku później, 9 kwietnia 1997 roku Szwedzki Riksdag podejmuje decyzję o wprowadzeniu telewizji cyfrowej w sieci naziemnej. Przedsięwzięcie rusza dwa lata później, 15 marca 1999 roku. Jako pierwszy całkowicie cyfrowy zaczyna nadawanie nowy kanał informacyjny STV24. Miesiąc później dołączają STV1 i STV2 a we wrześniu TV4.

W XXI wiek Telewizję Szwedzką z całym jej dobytkiem i niedociągnięciami wprowadziła Maria Curman. Po odejściu Sama Nilssona zakres obowiązków dyrektora generalnego zmniejszono i stworzono stanowisko kierownika programowego. Tak więc panią dyrektor wspierali powołani na to stanowisko: Mikael Olsson, tylko przez rok 2000 a następnie Leif Jakobsson, który szefował przez kolejnych siedem lat. Maria Curman oddała swoje stanowisko w 2001 roku Christinie Jutterström. Ta zarządzała firmą do 2006 roku. To pod jej rządami powstają kolejne tematyczne kanały.

Jako pierwszy 23 grudnia 2002 roku startuje kanał dla dzieci - SVT Barnkanalen, w pierwszych latach kanał emitowany był od 6:30 do 18:00 w dni powszednie i bez okresu wakacyjnego (23 maj -18 sierpień). W 2003 roku uruchomiono nadawanie w weekendy a od 2004 roku nadawał już cały rok. Systematycznie wydłużano czas emisji i od 2015 roku nadawany jest od 5:00 do 21:00.

27 września 2004 roku rusza Knowledge Channel - kanał edukacyjny. Inauguracja odbyła się o 18:15 programem prowadzonym przez Jarla Alfrediusa i Isabellę Grybe. Początkowo działał na tym samym paśmie co kanał dziecięcy. Gdy kończył się program na Barnkanalen, zaczynał działać Knowledge.

19 września 2005 r. rozpoczęło się wyłączanie analogowej sieci naziemnej. Szwedzki parlament zdecydował, że pełna digitalizacja ma zakończyć się w lutym 2008 roku.

Poznajcie potężną Evę Hamilton. I fatalny system Mosart

Pierwsza dekada nowego wieku przynosi wiele nowości w świecie techniki telewizyjnej. Pojawia się dźwięk wielokanałowy, strumienie audio czy system HDTV. Pojawiają się telewizory plazmowe, co pozwoliło na wprowadzenie szerokoekranowego formatu 16:9. Odbiór programów telewizyjnych z roku na rok poprawia się i ciągle zaskakuje nowościami. Wymagania widzów też rosną.

W takie to techniczne rewolucje SVT, 5 listopada 2006 roku wkracza kolejna kobieta Eva Hamilton, a już w 2007 roku magazyn Veckans Affärer uznał ją za "najpotężniejszą kobietę w szwedzkich mediach". Bez kierownika programowego dowodziła samodzielnie całą stacją do 2014 roku.

Niestety nie obyło się bez “wpadek”. Na przestrzeni sześćdziesięciu lat to raczej nieuniknione. Zdarzały się przerwy w nadawaniu programu bo zwyczajnie nie było prądu. Psuł się sprzęt, “nawalali” ludzie ale największym niepowodzeniem był system Mosart. 5 marca 2012 roku SVT 2 nadało Nowe wiadomości. Tego dnia wszystko było nowe. Począwszy od prowadzącego po nowe studio, które posiada ośmiometrowy ekran wideo do efektów specjalnych i nowoczesne kamery w systemie HD. Wszystko kosztowało blisko 100 milionów koron szwedzkich i okazało się klapą. Sprzęt szwankował, napisy były z błędami, dźwięk zniekształcony. Próbowano nad tym zapanować ale się nie udało. Wrócono do starej technologii nadawania. Dopiero rok później 4 marca 2013 roku po wyeliminowaniu większych błędów wrócono do systemu Mosart i nowe studio ruszyło ponownie ale powoli, krok za krokiem, program za programem. Tylko prognozy pogody oparte były na standardowej technologii.

Od 2014 roku dyrektorem generalnym SVT jest Hanna Stjärne, najlepszy menadżer medialny z 2010 roku. Zarządza pięcioma podstawowymi kanałami SVT:

• SVT1 - kanał główny z programami regionalnymi. Od kwietnia 2015 roku istnieje 21 regionalnych serwisów informacyjnych pod szyldem SVT Nyheter. Nadawany jest również w systemie HD. Produkuje i transmituje najpopularniejsze programy takie jak Allsång på Skansen czy Melodifestivalen, które przyciągają milionowa widownię.
• SVT2 - kanał z naciskiem na kulturę, publicystykę i filmy dokumentalne. Czesto programy nadawane sę w języku sami i fińskim a także w migowym. Nadaje też w HD.
• Barnkanalen - program dla dzieci i nastolatków. Nadawanie zaczyna się o 6:30 programem Bolibompa dla przedszkolaków. Tylko dla tej grupy odbiorców niektóre z programów są dubbingowane.
• Kunskapskanalen (kanał wiedzy) - debaty, seminaria i filmy dokumentalne tworzone we współpracy z UR. Nadaje transmisje z parlamentów szwedzkiego i europejskiego.
• SVT24 - powtórka programów z SVT1 i SVT2 i nadaje transmisje sportowe. Dzieli czas z Barnkanalen. Zaczyna nadawać o 20:00 a kończy o 5:00.

SVT próbuje zainteresować swoich odbiorców również innymi propozycjami:

• Tekst SVT - usługa teletekstu dostępna za pośrednictwem kanałów telewizyjnych SVT.
• svt.se - strona internetowa, często nazywana “kolejnym kanałem".
• SVT Play (svtplay. se) - strona internetowa z ostatnio emitowanymi programami i transmisjami kanałów na żywo. Jest darmowa dla abonentów.
• Open archive - usługa zawierająca treści z archiwum telewizji wyprodukowane przed 2005 rokiem. Uruchomiona 21 marca 2005 roku w ramach SVT Play a od 16 kwietnia 2013 roku jako samodzielna strona dostępna pod adresem opetarkiv.se.
• Melody Festival - All Access - materiał z Melodifestival 2016 na YouTube.
• SVT Opinion - strona internetowa z opiniami na różne tematy: www. svt.se/opinion/.
• Receptsajt - strona kulinarna www.svt.se/recept
• Dataspel - gry komputerowe.

Telewizja praktycznie bez reklam

Szwedzka telewizja publiczna utrzymuje się wyłącznie z abonamentu, który w roku 2017 wynosił 2400 koron szwedzkich. Nie ma w niej reklam, poza drobnymi migawkami w trakcie programów sportowych. Choć spada jej oglądalność, nadal jest najpopularniejszą siecią telewizyjną.

• W 1997 roku jej zasięg wynosił 50% obywateli kraju,
• w 2006 roku spadł do 38,3%.

Najmocniejszym punktem jest rozrywka. Zajmuje blisko 11% czasu antenowego. Wiadomości w jednym i drugim programie (Aktuellt i Report) to 9%, ale najwięcej czasu antenowego przeznacza się na własne produkcje typu Fiktion och drama czyli opery mydlane, seriale, sitcomy i programy dla dzieci. Jest to około 30% czasu i 19% całego budżetu.

Osobną pozycją jest sport. Wiadomo, że transmisje sportowe są coraz droższe i robi się przetargi na ich wyłączność. SVT często oddaje pola ale tradycją jest, że do stacji należą transmisje z Mundialu i Igrzysk Olimpijskich.

Od kwietnia 2015 roku jest 21 regionalnych stacji STV, z których przekazywane są lokalne informacje ale cała produkcja oparta jest na ośmiu studiach. Cztery z nich są w samym Sztokholmie:

• SVT Nyheter i Samhälle - krajowe wiadomości, bieżące wydarzenia, filmy dokumentalne i regionalne serwisy informacyjne ABC.
• SVT Sport
• SVT Fiktion - programy teatralne, rozrywkowe, młodzieżowe i dziecięce.
• SVTi - usługi multimedialne i interaktywne.

Pozostałe cztery to:

• Malmö - SVT Syd - Od 2010 zmniejszono powierzchnię studyjne. Produkuje się tu takie programy jak: Djursjukhuset (Szpital dla zwierząt) czy Sommarlovsmorgon (wakacyjne programy dla dzieci) a także wiele programów muzycznych.
• Göteborg - SVT Väst - Kanalhuset, to przestronny, szklany budynek gdzie mieszczą się dwa studia. Stąd nadawany jest program Landet runt (Wokół kraju), który prowadzi Henrik Kruusval czy quiz rodzinny Smartare än en femteklassare (Mądrzejszy od piątoklasisty). Stąd też pochodzi najpopularniejszy program rozrywkowy På spåret (Na torze).
• Norrköping - SVT Mellansverige - Tu produkowane są na cele edukacyjne filmy fabularne, dokumentalne i te opowiadające o odległych i ciekawych krańcach Szwecji. Skogsstjärna (o dorastaniu na wsi), Glesbygdspolka (Historia małej szwedzkiej wsi).
• Umeå - SVT Nord - Od 2011 roku Anna Lindman Barsk tworzy i prowadzi tu program mówiący o religii w Szwecji - Från Sverige till himlen (Ze Szwecji do nieba) a Suzanne Axell od 2003 roku w programie Fråga doktorna (Zapytaj lekarza) porusza sprawy zdrowia.

Dziś największy zasięg w Szwecji mają stacje:

• SVT1 -23%
• TV4 - 20%

Szwedzki rynek telewizyjny zdominowany jest przez czterech nadawców:

• SVT ze swoimi wszystkimi kanałami i programami BBC1,
• MTG Viasat (szwedzka firma medialna, która jest częścią Grupy Kinnevik) i jej główny program TV3,
• Bonniers TV4 Group i przodującym TV4,
• oraz Discovery Networks Sweden.

Kalendarium:

• 1954, 29 października - pierwsze próby transmisji telewizyjnych
• 1956, 4 września - oficjalna data powstanie Szwedzkiej Telewizji
• 1957- telewizja działa jako Sveriges Radio TV
• 1958, 2 września - pierwsze wydanie wiadomości Aktuell, jeden z najdłużej nadawanych programów
• 1959 - po raz pierwszy pojawia się Melodifestivalen czyli eliminacje do konkursu Eurowizji(jest do chwili obecnej)
• 1960, 27 listopada - pierwszy odcinek Kalendarza Świątecznego(program realizowany do chwili obecnej)
• 1966-1967 - pierwsze przymiarki do telewizji kolorowej
• 1969, 5 grudnia - rusza TV2, dotychczasowy to TV1
• 1970, 1 kwietnia - pierwszy program w całości w kolorze
• 1970, 2 listopada - narodziny telewizji regionalnej. Jako pierwsza wystartowała Sydnytt z Malmö
• 1978 - teletext
• 1979, 1 lipca - dwa kanały telewizyjne łączą się w jedną instytucję SVT
• 1979 lato- pierwsza transmisja Allsång på Skansen (jeden z najpopularniejszych programów emitowanych po dziś dzień)
• 1980, od 25 kwietnia do 10 maja - nadawane są tylko wiadomości. W kraju panował strajk i bojkot rynku pracy.
• 1987 - TV1 przemianowano na Kanał 1
• 1988, 1 grudnia - rusza TV4
• 1996, 8 stycznia - kanał 1 zostaje przemianowany na SVT1 a TV2 na STV2
• 1999, 15 marca - zaczyna się telewizja cyfrowa. Startuje STV24
• 2002, 23 grudnia - inauguracja kanału dla dzieci - SVT Barnkanalen,
• 2004, 27 września - rusza Knowledge Channel, kanał edukacyjny
• 2005, 25 marca-rusza internetowe archiwum programów
• 2012, 5 marca - próba systemu Mosart, nieudana, zawieszona
• 2013, 4 marca - wprowadzenie systemu Mosart
• 2015, kwiecień - SVT ma 21 regionalnych serwisów informacyjnych nadających w SVT Nyheter

*****
źródła:

• https://sv.wikipedia.org/wiki/Sveriges_TV-historia
• http://www.nordicom.gu.se/sites/default/files/kapitel-pdf/227_klebergld.pdf
• https://en.wikipedia.org/wiki/Sveriges_Television
• https://sv.wikipedia.org/wiki/En_sk%C3%A5l_f%C3%B6r_televisionen
• http://logos.wikia.com/wiki/SVT
• https://sv.wikipedia.org/wiki/TV-teater_i_Sverige