Post- och Inrikes Tidningar. Szwedzka gazeta internetowa ma 373 lata

źródła: Kungliga biblioteket/CC0, Wikicource/CC0, https://poit.bolagsverket.se/

Są wiekowe gazety jak ponad trzystuletni Wiener Zeitung, który jest nadal drukowany i ma swoją stronę internetową. Post- och Inrikes Tidningar też ma ponad 300 lat ale nie jest już drukowany, przeczytamy go tylko w internecie. Czy jest to nadal ta sama gazeta? Czy liczy się jej ciągłość? Paryskie World Association of Newspapers (Światowe Stowarzyszenie Gazet) w osobie rzecznika Larry Kilmana oświadczyło:
"Gazeta internetowa wciąż jest gazetą, więc zostawiamy ją na liście"
A zatem niech tak będzie.

Kiedy 8 grudnia 1645 roku Krystyna objęła rządy w Szwecji jej ojciec Gustaw Adolf nie żył od trzynastu lat, a kraj uwikłany był w wojnę trzydziestoletnią. Jako że sześciolatka nie mogła rządzić, a tyle miała w chwili śmierci ojca, w jej imieniu decyzje państwowe podejmował kanclerz Axel Oxenstierna. Ta para bardzo dobrze się rozumiała. Kanclerz dbał o edukację królewny, począwszy od etykiety dworskiej na polityce skończywszy, a ona mu powierzyła własny los. Osiemnastolatka i sześćdziesięciodwu letni kanclerz zaczęli zabiegać o zakończenie wojny. Osoba młodej monarchini wzbudzała wiele emocji i plotek.


W 1636 roku Oxenstierna uruchomił Kungliga Postverket czyli Królewską Pocztę. Pocztowcy - i ci krajowi i ci zagraniczni - składali swoje raporty regularnie co tydzień. Wiadomości było sporo, a ludzie choć w większości niepiśmienni, ciekawi byli świata i swojej królowej. Aby ukrócić plotki i poinformować naród co dzieje się w królestwie, a zwłaszcza na froncie, Krystyna ze swoim kanclerzem podejmują decyzję o wydaniu gazety. Wyznaczono odpowiedzialnego poczmistrza, który zebrał materiał a sztokholmska drukarnia wydrukowała czterostronicową pozycję nazwaną Ordinari Post Tider (Codzienne Wiadomości Pocztowe).

Znaki zapytania na początek

Jak podaje Wikipedia, królewska gazeta formatu broadsheet, bo takie rozmiary miała owa pozycja, drukowana była raz w tygodniu. W środy. Numer 4 Ordinari Post Tider ma datę 4 stycznia 1645 i rzeczywiście była to środa. Numer 6 jest jednak z 22 stycznia i to była niedziela. Najbardziej znany egzemplarz gazety ma winietę z numerem 15 i ukazał się 9 kwietnia, to też była niedziela. Inne niektóre numery są piątku. Tak więc przynajmniej na początku, przez pierwszy rok, edycja była nieregularna. To co wiadomo na pewno to to, że premiera miała miejsce w styczniu 1645 roku. Choć…. na stronach on-line Królewskiej Biblioteki pod hasłem Ordinari Post Tider na pierwszej pozycji wyświetla się czterostronicowa broszura zatytułowana Nya Wekutidender ifrån. Bresław och andra platser i thet Romersche Rijket (Nowe Wiadomości z Wrocławia i innych miejsc Imperium Rzymskiego). Owa “gazetka” ma numer 2 i nie ma w niej podanego roku tylko informacja,że są to wiadomości od 19 grudnia do 3 stycznia. Dotyczą Wrocławia, Wiednia i Jutlandii.

Pewne jest także, że przez pierwszy rok działalności wydane zostały 53 numery. Ostatni pochodzi z 31 grudnia 1645 roku i dotyczył wiadomości z Lipska, Hamburga i Amsterdamu. Sześć lat gazeta wychodziła regularnie raz w tygodniu przynosząc wieści z całej Europy. Jej nakład nie był duży bo druk był drogi, a jego technologia zostawiała wiele do życzenia. Kłopoty były też z transportem.

Choć Krystyna była osobą wykształconą, o zainteresowaniach artystycznych, jako królowej nie wypadało jej prowadzić “zwykłej” gazety. Oxenstierna zaś zajęty był polityką. Trzeba przyznać,że właśnie z powodów politycznych a szczególnie formy zakończenia wojny, drogi królowej i jej kanclerza zaczęły się rozchodzić.

W 1647 roku Krystyna sprowadziła do Sztokholmu niemieckiego uczonego Johanna Freinsheima i uczyniła go królewskim historykiem i bibliotekarzem sądowym. Jako pełniący te stanowiska miał wpływ na rodzaj i formę drukowanych tekstów w Ordinari Post Tider. Jednak za wszystko odpowiadał główny poczmistrz, którym w tych latach był Johan von Beijer, Niemiec w szwedzkiej służbie od 1632 roku. Dzięki niemu i jego usprawnieniom poczta szwedzka działała szybko, więc wiadomości docierały na czas. Mimo różnych przeciwności losu i konkurencji w osobie barona Wilhelma Taube, piastował stanowisko narodowego poczmistrza do swojej śmierci 13 września 1669 roku.

W tym czasie zdarzyło się, że publikacja Ordinari Post Tider została wstrzymana. Pierwszy raz w latach 1652-1654. Być może wiązało się to z kłopotami finansowymi na jakie niestety królowa naraziła swój kraj. Zaczęła wspominać o abdykacji i zmianie wiary. Nie chciała też poślubić przeznaczonego jej przez Oxenstierna kandydata, którym był jej kuzyn Karol Gustaw. 6 czerwca 1654 oddaje właśnie jemu tron Szwecji i w ciągu kilku dni opuszcza kraj.

Pocztowe wieści o szwedzkich podbojach

Rok później, w 1655 roku, król nakazuje wznowienie druku gazety a sam poprowadził wojska szwedzkie do boju, tym razem na Polskę (potop szwedzki). W 1657 roku starł się z wojskami rosyjskiego cara. Wiadomości z podbijanych miejsc płynęły jak rzeka. Poczta i drukarze nie nadążali z pracą. Zdarzało się, że informacji było tak wiele,że nie mieściły się na czterech stronach. Wtedy pojawiał się dodatek Extraorinari Post Tijdender.

W lutym 1660 roku król Karol X Gustaw nagle umiera. Jego syn, następca tronu, ma zaledwie 5 lat a Szwecja zmęczona jest wojnami. W imieniu małoletniego syna rządy sprawuje matka Jadwiga Eleonora. To ona podejmuje decyzję o kolejnym zawieszeniu druku Ordinari Post Tider. Cisza trwa dwa lata. Dopiero styczeń 1663 roku przynosi ponownie drukowane wiadomości. Tym razem gazeta będzie wychodzić przez dziesięć lat. Choć w Europie toczyły się wojny, to Szwecja (poza wsparciem Holandii w walkach z Anglią) przeżywała lata względnego spokoju. 19 grudnia 1666 roku otworzono podwoje uniwersytetu w Lund a w 1668 roku powstaje w Szwecji pierwszy Bank Narodowy, o czym oczywiście donosił Ordinari.

W 1672 roku Karol zostaje uznany za zdolnego do władania krajem. I znów nastaje czas wojen. Tym razem z Brandenburgią, Danią i Holandią a drukarze ponownie mają więcej pracy. Pod koniec wieku kilka razy gazeta zmienia nazwę. Najpierw na Svenska Ordinarie Post-Tijdender (Szwedzka Codzienna Poczta i Wiadomości, 1678-1680) a potem na Ordinarie Stockholmiske Posttijdingar (Codzienne Sztokholmskie Wieści Pocztowe, 1686-1687), a potem jeszcze Posttijdingar na Posttijdinder. Widać, że nie było komu porządnie skoordynować pracy wydawcy.

Kiedy w 1669 roku umiera poczmistrz Johan von Beijer, królewską pocztę przejmuje jego żona Margareta Beijer, a po jej śmierci syn Johan Gustaf. Do tradycji pocztowców należało, że interesy mężów przejmują żony. Pod koniec XVII wieku wiele kobiet zajmowało się tą profesją. Gese Wechel, Alexandrine von Taxis czy Dunka Dorothea Krag to tylko nieliczne z rzeszy żon, które przysłużyły się szwedzkiej poczcie i Post- och Inrikes Tidningar. Zwyczaj ten zmienił w 1685 roku Karol XI, przenosząc obowiązki druku gazety na Kanslikollegium - Urząd Królewski podległy Kanclerzowi. Jednak Fryderyk I w 1720 roku ponownie przerzucił obowiązki na pocztę i głównego poczmistrza.

Ordinari Post Tider przeprowadza się na rok do Lund

Od początku XVIII wieku losy Ordinari Post Tider to istna karuzela. Ciągłe zmiany nazwy i nieregularny druk. Z jednej strony pozycja przydatna, bo informowała o stanie królestwa i jego polityki, z drugiej wymagała nakładów finansowych, a skarbiec królewski świecił pustkami. W roku 1717 stolica pozbyła się na rok kłopotliwej pozycji przerzucając jej druk na miasto Lund. Wtedy też zmieniono jej nazwę na Lundska Posttijender. Po roku wraca gazeta jako Stockholmiske Kundgiörelser (Wiadomości Dla Klientów Sztokholmu) a w niej większość stanowią ogłoszenia, które pozwalają tylko na roczny druk i publikacja znów znika z rynku.

W 1720 roku na tron szwedzki wstępuje Fryderyk I. Był słabym władcą, nie umiejącym sprzeciwić się szwedzkim możnowładcom. Jednak to za jego panowania Ordinari Post Tider odżyła. Zarządzanie gazetą i jej druk oddano pod pieczę Naczelnego Poczmistrza. W latach 1715 - 1737 był nim Henrik Bunge. Jako że gazeta uznana została za państwową, zmieniono jej po raz kolejny nazwę - Stockholmiske Post-Tidender i drukowano w niej ogłoszenia, również państwowe.

Zapadła decyzja o jawności niektórych dokumentów związanych z monarchią, więc żeby nie blokować miejsca w podstawowej pozycji, powołano do życia suplement Anmärkningar Wid Sw. Post-Tidningarne (Uwagi, Poczta, Dokumenty) a w nim sprawy finansowe, gospodarcze i sądowe. Dodatek pojawił się po raz pierwszy 18 marca 1734 roku. Redagował go Carl Reinhold Berch, numizmatyk i znawca pieniędzy. Dwa lata później “Uwagi” przejmuje A. Ryman. Największy wkład w rozwój Anmärkningar włożył Mathias Benzelstierna, główny poczmistrz i zarządca Stockholmiske Post-Tidender. Rozpoczął swoje dzieło w 1749, a w 1760 roku miał już w gestii wszystkie sztokholmskie gazety i nazywany był wydawcą. 26 listopada tego roku “Uwagi”, uznane za gazetę krajową stały się samodzielne.

Jak w pierwszych latach istnienia Ordinari Post Tider wszystkie wiadomości krajowe i zagraniczne spływały do Sztokholmu, do głównego biura pocztowego a Benzelstierna decydował, które gdzie mają się ukazać. Taki stan rzeczy utrzymał się do 1791 roku, kiedy to Mathias Benzelstierna umiera. Zasiadający wtedy na tronie Gustaw III podejmuje decyzje o przekazaniu praw wydawniczych Akademii Szwedzkiej, zwanej królewską. Założył ją sam władca w roku 1786 w celu "pracy nad czystością, siłą i wysokim poziomem języka szwedzkiego ". Zanim jednak do tego doszło przeprowadził w 1772 roku reformy państwowe a w 1774 wprowadził regulację wolności prasy. Do tej pory za krytykę praw konstytucyjnych i królewskich na łamach ówczesnej prasy były kary pieniężne. Gustaw uznał je za zdradę a ta karana była nawet śmiercią.

Gazeta Akademii Królewskiej na wieczne czasy

Zasady prawa publicznego i ograniczenie prywatności były bardzo przestrzegane przez władcę i jeszcze kilka razy regulowane. Cenzura bardzo utrudniła i tak nie łatwe drukowanie gazet. W 1792 roku, w marcu król pada ofiara spisku - raniony umiera. Jeszcze w tym samym roku Karol, młodszy brat Gustawa, który pełni rolę regenta, w imieniu małoletniego bratanka, wprowadza liberalizację ustaw dotyczące wolności prasy. Dużą ulgę poczuł Ulryk Gustaf Franc, który od roku był głównym poczmistrzem królewskim.

Kiedy 20 grudnia 1791 roku król Gustaw III przekazał Akademii Królewskiej prawo publikacji Stockholms Post-Tidningar (kolejna zmiana nazwy pochodzi z 1735 roku) nadał jej te prawa na för evärderliga tider (na wieczne czasy).
Zarządzeniem króla, żadne ogłoszenie w kraju nie miało mocy prawnej zanim nie ukazało się w gazecie, która była punktem informacyjnym na skalę krajową. Tym samym uniezależnił Akademię od korony. Dochody z poczty i gazet, a potem darowizn pozwalały na swobodne działania bez względu na warunki polityczne i ekonomiczne. Rada Akademii wybierała też osobę odpowiedzialną za redagowanie i wydawanie pozycji.

Do 1821 roku Akademia przejęła druk prawie wszystkich sztokholmskich gazet i miała wpływ na jej treści. Korzystała z usług poczmistrzów, którzy byli osobami wykształconymi i często to oni układali teksty drukowane w gazecie. W pierwszych trzech dekadach XIX wieku najpierw Stockholms Post-Tidningar potem Stockholms Post- och Inrikes (Państwowa i Miejska Poczta i Gazety, 1821-1822) i na końcu Post- och Inrikes Tidningar (Gazety Pocztowe i Krajowe, 1822-1834), wspierali główni Naczelnicy Poczty:

• 1791-1809 Ulryk Gustaf Franc - były sekretarz stanu,członek Akademii.
• 1809-1812 Carl Lagerbring - kanclerz w Archiwum Narodowym, odpowiedzialny za korespondencję króla Gustawa III
• 1812 Schering Rosenhane - oficer i badacz historyczny
• 1812-1829 Fredrik Wilhelm Carpelan - baron i oficer
• 1829-1830 Carl David Skogman - zarządca mennicy, członek Akademii Nauk
• 1830-1831 Berndt Magnus Stackelberg - urzędnik państwowy
• 1831-1832 Carl David Skogman - urzędnik państwowy związany z finansami
• 1832-1836 Elias Lagerheim - baron, dyplomata i polityk

Ponieważ większość z tych panów brała udział we wszelkich wyprawach królewskich i zajmowała wcześniej stanowiska w rządzie, wiadomości przez nich dostarczane były wiarygodnym źródłem.

Post- och Inrikes Tidningar, który spełniał rolę miejsca “państwowej informacji”, zaczęli również czytać niżsi rangą urzędnicy, kupcy i wszyscy, którzy musieli znać przepisy prawne i ekonomiczne. Edukacja w kraju poczyniła duży krok na przód i coraz więcej Szwedów umiało czytać i pisać.

Akademicy, którzy mieli w obowiązku dbanie o język, 28 grudnia 1835 roku przeprowadzili rewolucję na łamach gazety. Zmienili czcionkę z frakturstilen na antikva jak również nazwę gazety na Sveriges Stats-Tidning eller Post- och Inrikes Tidningar (Szwedzkie Statystyki - Gazety Pocztowe i Krajowe). Stworzyli stanowisko redaktora odpowiedzialnego za wydanie, formę i treść.

Kolumny oficjalne i nieoficjalne. Jest też ostateczny tytuł

Pierwszym redaktorem naczelnym był Per Adam Wallmark. Redaktor był bibliotekarzem, pisarzem i poetą. Znał łacinę, a tłumaczone teksty nieraz znajdowały swoje miejsce na stronach Sveriges Stats. Pierwszy numer zredagowany przez Wallmarka zawierał:

• Zapis na temat przepisów dotyczących patentów: materiału ogniotrwałego, nowego kotła parowego, metody i produktu do prania wsadów materacy i poduszek. Wszystko podpisane przez sześcioosobowa komisję.
• Zasady przechodzenia na emeryturę, ogłoszenie o szczepieniach i aukcjach oraz informacje prawne.
• Oferty sprzedaży różnych produktów, między innymi drugiej części broszury En ung Mans Memoirer; Skildringar ur Stockholmslifwet (Pamiętnika Dla Młodych Mężczyzn; Oświadczenia z Stockholmslifwet). Owa pozycja kosztowała 1 riksdalera (talar szwedzki, waluta obowiązująca do 1873 roku).
• Ogłoszenia drobne.

Pierwszy numer sprawiał wrażenie spisu dokumentów, ale już ten z czwartku 31 grudnia 1835 roku, z numerem 303 oprócz Officiella Afdelningen (działu oficjalnego) zawierał Icke-Officiella Afdelningen (część nieoficjalna) a w nim:

• Inrikes Underrättelser (wiadomości z kraju)
• Utrikes Nyheter (wiadomości zagraniczne)
• Litteratur (literatura)
• Bank Nyheter (wiadomości bankowe)

Wallmark, który prowadził redakcję do 1847 roku korzystał z pomocy kolegów po fachu. Swoje teksty drukowali:

• Gustaf Fredrik Åkerhielm - komornik i urzędnik państwowy ale też reżyser teatralny
• Gustaf Lagerbjelke - hrabia, urzędnik i polityk
• August von Hartmansdorff - ekspert w zakresie prawa parlamentarnego
• Johan Erik Rydqvist - językoznawca
• Oscar Patric Sturzen-Becker - pisarz, poeta, dziennikarz

W 1845 roku Wallmark przywraca gazecie tytuł Post- och Inrikes Tidningar, który już pozostał na stałe i obowiązuje blisko dwa wieki po dziś dzień. Dwa lata później odchodzi z redakcji a jego miejsce zajmuje Carl Hellberg, żołnierz i dziennikarz. Był zastępcą Wallmarka przez dwa lata. Kiedy objął główne stanowisko, jego zadaniem było podnieść nakład i zyski Post. Udało mu się, ale ciężka pracę przypłacił zdrowiem.

W 1846 roku do grona współpracowników gazety przyjęty zostaje trzydziestoletni Adolf Leopold Björck. Jego domeną jest rolnictwo.Rzutki publicysta wzbudził zaufanie Hellberga na tyle,że ten powierza mu opiekę nad redakcją kiedy sam musi zregenerować nadszarpnięte zdrowie. Björck okazał się dobrym organizatorem i koordynatorem pracy i to jemu Akademia Królewska powierza prowadzenie Post po rezygnacji Hellberga w 1856 roku. Nowy redaktor naczelny poszerzył zakres tematów w gazecie o sprawy komunalne. Zyskał przez to większe zainteresowanie czytelników a co za tym idzie zwiększy nakład.

Kolejnym sternikiem Post- och Inrikes Tidningar był Carl Wilhelm August Strandberg. Przejmuje redakcję po Björcku w 1865 roku. Jest pisarzem, tłumaczem i dziennikarzem. W ciągu jego kadencji w latach 1865- 1877 na łamach Post...ukazało się wiele tematów związanych z literatura. Strandberg tłumaczył na szwedzki głównie dzieła lorda George`a Byrona i to o nim rozpisywał się w dziale Literatura .W tej samej kolumnie często swoje teorie głosił: historyk literatury szwedzkiej Gustaf Ljunggren i Carl Rupert Nyblom, esteta i poeta a także Nils Fredrik Sander , Emil Qyanten i Carl Snoilsky.

5 lutego 1877 roku Strandberg umiera siedząc przy swoim biurku. Naczelnym gazety na kolejne dziewięć lat zostaje pisarz, krytyk teatralny i twórca piosenek Edvard Bäckström. On też wprowadzał wiele tekstów związanych z kulturą i sztuką. Na stronach Post- och Inrikes Tidningar zrobił się mały galimatias. Ogłoszenia na przemian z literaturą, przepisy prawne z wierszami jednego z redaktorów Carla Davida af Wirséna. Nie bardzo podobało się to niektórym pracownikom Akademii Królewskiej ale ci główni redaktorzy też byli jej członkami. Na tronie w tym czasie zasiadał miłośnik wiedzy, amator podróży, pasjonat nauk ścisłych, sztuki i literatury - Oskar II. To on miał mimo wszystko decydujący głos w kwestii druku. Skoro jednak ogłoszenia i zarządzenia w gazecie ukazywały się, to te kilka wierszy,według króla, nie stanowiły problemu. Gazeta funkcjonowała w tej formie do lat dwudziestych XX wieku.W tym czasie na fotelu głównego redaktora zdążyli jeszcze zasiąść:

• Paul Reinhold Strandberg
• Johan Reinhold Spilhammar
• C.J. Elvers

Założycielom Ordinari Post Tider chodziło o pozycję na rynku medialnym Szwecji, która będzie odpowiadać za dział ogłoszeń i rozporządzeń królewskich i rządowych. Takich informacji nie wypadało i nie można było drukować w codziennych, “zwykłych”gazetach. I choć pod koniec XIX wieku nakład wahał się między 7000 a 10000 egzemplarzy, to gazeta straciła swoją renomę i pozycję.

Redaktorzy zajęci literackim działem zaczęli zaniedbywać ogłoszenia i kondycja finansowa zaczęła kuleć. Po pierwszej wojnie światowej (w 1919 roku)stan gazety był tak marny, że Akademia zwróciła się do rządu o zawieszenie działalności ale nie uzyskała zgody. Postanowiono zatem ukrócić “działania literackie”na łamach Post i w 1922 roku definitywnie zlikwidowano dział literatury. Podniesiono również opłaty za umieszczanie ogłoszeń. Od tego czasu PoIT (tak się dziś w skrócie mówi o gazecie) na powrót stał się “informatorem państwowym” i przetrwała najgorsze chwile.

Przez kolejnych 75 lat gazeta służyła władzy, obywatelom i szwedzkiemu biznesowi. Nie przeszkodziła w jej druku nawet II wojna światowa. Rozprowadzana poprzez biblioteki i urzędy gmin, drukowana była pięć dni w tygodniu i docierała do każdego, kto jej potrzebował. Zamieszczała ogłoszenia i zarządzenia państwowe oraz prywatne ze wszystkich dziedzin życia.

• Cyfryzacja archiwum i przeprowadzka do internetu

XXI wiek przyniósł gazecie przewroty i rewolucje. Już w 1998 roku zaczęła się cyfryzacja archiwum. Komputery i internet zagarnęły większą część informacji. W 2000 roku Akademia Królewska nadal była głównym wydawcą gazety a jej sekretarz Horace Engdahl, który objął to stanowisko w 1997 roku, planował jej przyszłość a niektórzy twierdzą,że koniec.

W tym czasie głównymi odbiorcami Post- och Inrikes Tidningar był szwedzki Urząd Rejestracji Spółek i Trybunał Sprawiedliwości a nakład wynosił 1500 egzemplarzy. Engdahl przedstawił w Riksdagu (szwedzki parlament) raport z działalności i kondycji PoIT oraz wniosek o likwidację druku gazety i przejście na wersję cyfrową.

Głównym przeciwnikiem tej “oferty” był wieloletni naczelny sześcioosobowej redakcji Post, Hans Holm. Przedstawiał zagrożenia wynikające z takiej decyzji, powoływał się na historię ale nic nie wskórał. Uważamy, że jest to katastrofa kulturowa - powiedział, kiedy parlament podjął decyzję i w grudniu 2006 roku ukazała się ostatnia oficjalna drukowana wersja Post- och Inrikes Tidningar.

Od 1 stycznia 2007 roku papierowa wersja gazety królowej Krystyny i kanclerza Axela Oxenstierna przestała istnieć. Jeszcze przez dwa lata z powodów formalnych i prawnych pojawiały się drukowane kopie stron internetowych, które dziś leżą w archiwum, a definitywny koniec nastąpił 7 stycznia 2009 roku. Po 364 latach istnienia.

Post- och Inrikes Tidningar od początku swojej działalności nigdy nie było “klasyczną” gazetą. Mimo wiadomości krajowych i zagranicznych oraz działu literackiego jej głównym zadaniem było przekazywanie ogłoszeń i zarządzeń królewskich i państwowych a potem biznesowych. Nigdy nie było tu sensacyjnych artykułów a konkretne relacje:

• bankructwa
• rejestracje nowych firm
• korekty zadłużenia
• darowizny
• kredyty
• aukcje wykonawcze
• zmiany w spółkach
• inne sprawy korporacyjne.

Dziś gazeta tytuł nadal jest własnością Akademii Królewskiej a jej publikacja podlega Szwedzkiemu Urzędowi Rejestracji Spółek. Przeczytać ją można na stronie https://poit.bolagsverket.se/poit/PublikPoitIn.do. Odpowiedzialny za jej redagowanie jest Olav Vikstrom.

Przejście na cyfrową wersję gazety wzbudzało i nadal wzbudza wiele emocji. Choć minęło 10 lat, rodzi się wciąż wiele pytań, na które dziennikarze szukają odpowiedzi. 18 kwietnia 2018 roku na stronie Smedian ukazał się raport Johna Göranssona Miljonregn över bluffredaktörer, gdzie w części III pisze jak to: “Szwedzka Akademia otrzymuje kilka milionów rocznie od Szwedzkiego Urzędu Rejestracji Spółek dla magazynu (drukowanego), który przestał istnieć w 2009” (https://timbro.se/smedjan/miljonregn-over-bluffredaktorer/)
No cóż, jak świat światem zawsze chodziło i chodzi o pieniądze.

Kalendarium Post-och Inrikes Tidningar

• 1645, styczeń - pierwszy numer Post- och Inrikes Tidningar, ówczesna nazwa Ordinari Post Tider
• 1652-1654 - pierwsze zawieszenie działalności gazety
• 1656 - wznowienia druku, od czasu do czasu pojawia się dodatek Extraorinari Post Tijdender
• 1674-1822 - ciągłe zmiany nazwy, łącznie z przenosinami do Lund w 1717 roku
• 1734, 18 marca - suplement Anmärkningar wid sw. post-tidningarne
• 1791, 20 grudnia - PoIT przechodzi pod skrzydła Akademii Królewskiej
• 1822-1834 - obowiązuje nazwa Post- och Inrikes Tidningar,
• 1835, 28 grudnia - redakcję obejmuje pierwszy redaktor naczelny Per Adam Wallmark
• 1845 - powrót do nazwy Post- och Inrikes Tidningar,która obowiązuje do dziś
• 1919 - kłopoty finansowe doprowadzają do próby likwidacji gazety. Rząd i parlament nie wyrażają zgody
• 1922 - całkowita likwidacja działu literackiego
• 1998 - pierwsza cyfryzacja archiwum gazety
• 2000 - pierwsze wnioski o likwidację wersji drukowanej i przejście na cyfrową
• 2007, 1 stycznia - PoIT w wersji cyfrowej
• 2009, 7 stycznia - całkowite zawieszenie druku

*****
źródła:

http://www.popflock.com/learn?s=Post-_och_Inrikes_Tidningar
https://sv.wikipedia.org/wiki/Johan_von_Beijer
http://www.popflock.com/learn?s=Christina,_Queen_of_Sweden
https://wikivisually.com/lang-sv/wiki/Post-_och_Inrikes_Tidningar
http://www.diva-portal.org/smash/get/diva2:464486/FULLTEXT01.pdf
https://www.riksdagen.se/sv/dokument-lagar/dokument/motion/post--och-inrikes-tidningar-och-saol_GR02N232
https://wikivisually.com/lang-sv/wiki/Per_Adam_Wallmark
https://sv.wikisource.org/wiki/Post-_och_Inrikes_Tidningar
https://wikivisually.com/lang-sv/wiki/Johan_Carl_Hellberg
https://web.archive.org/web/20110811005221/http:/archive.newsmax.com/archives/articles/2007/2/5/152501.shtml
https://www.journalisten.se/nyheter/digitalisering-av-post-och-inrikes
https://www.journalisten.se/nyheter/prv-kor-over-postgumman
http://www.mynewsdesk.com/se/bolagsverket/pressreleases/vaerldens-aeldsta-tidning-blir-webbplats-hos-bolagsverket-2007-123381
https://timbro.se/smedjan/miljonregn-over-bluffredaktorer/