Historia magazynu FORBES. Biznes ma dawać szczęście, a nie miliony

fot: Forbes/Wikimedia/domena publiczna, Forbes/Wikimedia/Fair use, B. C. Forbes Publishing Company/Wikimedia/domena publiczna, Forbes.com

14 maja 1880 roku, w Szkocji, w miasteczku New Deer, w rodzinie krawca i sklepikarza Roberta Forbesa przyszło na świat szóste już dziecko. Chłopiec, któremu dano nadano imiona Bertie Charles, w skrócie BC (po nim pani Agnes Forbes urodziła jeszcze czwórkę latorośli). Choć głowa rodu była potomkiem lordów Pitsligo, w rodzinie nie przelewało się, a młody Bertie w wieku 9 lat pasał bydło i czyścił buty, aby wspomóc finanse rodziny. Był jednak bardzo ambitny i wyznaczył sobie cel w życiu - pisanie. Ale nie takie zwykłe, chciał zostać dziennikarzem biznesowym. 

Zaczął od nauki stenografii mając zaledwie 13 lat. Rok później podjął swoją pierwszą pracę w Dundee Courier. Jednocześnie uczęszczał na wieczorne zajęcia na University College of Dundee. Mając 21 lat został korespondentem w Afryce Południowej i relacjonował przebieg wojny burskiej. W 1902 roku zatrudnił się w biznesowej gazecie Natal Mercury z siedzibą w Durbanie, w RPA. Niepokorny młody dziennikarz chciał jednak czegoś więcej, swojej gazety. W tym samym jeszcze roku brał udział w powołaniu do życia Rand Daily Mail z biurem w Johannesburgu. Gazeta była nowoczesną i nowatorską pozycją. Oprócz wiadomości zawierała kreskówki, ilustracje i dział rozrywki. 

W 1904 roku wyjechał do Nowego Jorku i podjął współpracę z tamtejszym Journal of Commerce. Tu rozwinął skrzydła. Wspinał się po szczeblach kariery w zawrotnym tempie. Widząc jego zapał, zdolności i oddanie, w 1911 roku właściciel gazety, William Randolph Hearst, uczynił go głównym felietonistą biznesowym i finansowym a także oddał pod jego opiekę magazyn New York American.


Wraz z sukcesami zawodowymi odnosił Forbes sukcesy prywatne. Założył rodzinę z Adelaide Stevenson z którą miał piątkę dzieci, pięciu synów. Był w tym czasie BC najlepiej zarabiającym dziennikarzem biznesowym. Jego teksty zamieszczało blisko 100 pozycji w całych Stanach, ale do szczęścia brakowało mu amerykańskiego obywatelstwa i własnej gazety. W 1917 roku i te pragnienia spełniły się. BC Forbes miał wtedy 37 lat.

Powstaje Forbes Magazine. Devoted Doers and Doings

Trwała I wojna światowa i niektórzy odradzali dziennikarzowi zakładanie nowej pozycji, nazywając to szaleństwem. Ale Forbes był zdeterminowany i zdecydowany. Jego książka Mężczyźni, którzy tworzą Amerykę odniosła wielki sukces, a jego nazwisko stało się popularne w świecie biznesu. Mając wiele znajomości i pieniądze, wraz ze swoim przyjacielem Walterem Dray powołali do życia dwutygodnik Forbes Magazine z podtytułem Devoted Doers and Doings, który już w październiku za namową Draya przemianowali na Forbes Magazines.

Założenia i cele twórców były proste. Będzie to pozycja:

• o ludziach i ich czynach,
• wierny faktom,
• uczciwa wobec ludzi, o których pisze,
• ukazująca ludzką twarz biznesu,
• dla wszystkich, nawet laików biznesowych.

Pierwszy numer ukazał się 15 września 1917 roku. Miał 52 strony i okładkę z kolorze pomarańczowym.Teksty ułożone były w trzech kolumnach. Był małego formatu i zawierał miedzy innymi:

• sylwetki amerykańskich finansistów w tym Charlesa Mitchella i rodziny Rockefellerów,
• analizy i komentarze pióra Forbesa,
• artykuły na temat nowojorskich przepisów bankowych i usług użyteczności publicznej,
• dział Kobieta w biznesie, który prowadziła Marian R.Glenn jedna z dwóch kobiet w redakcji,
• poezję,
• ilustracje,
• konkurs na najlepszego pracodawcę.

BC Forbes, który sfinansował całe przedsięwzięcie, został redaktorem naczelnym swojego magazynu. Walter Dray wziął na siebie sprawy wydawnicze i reklamę firmy BC Forbes Publishing Company, której obaj panowie byli prezesami. Motto, które im przyświecało brzmiało: Biznes jest po to by tworzyć szczęście, a nie gromadzić miliony. To hasło umieszczone było również na ostatniej stronie magazynu.

Tak rodzi się nowoczesny magazyn biznesowy. Oficjalnie

Przez kolejne osiem miesięcy Forbes opanował biznesowy rynek amerykański do tego stopnia że podwoił swój nakład i zyski co pozwoliło firmie powiększyć format, wprowadzić kolorową okładkę na stałe, zwiększyć liczbę grafik w środku pozycji, a teksty drukować w dwóch kolumnach. Wtedy też ogłoszono oficjalnie narodziny nowoczesnego magazynu biznesowego.

Forbes wzbudzał zainteresowanie nie tylko czytelników, ale i autorów. Redaktor naczelny przez wiele lat kariery dziennikarskiej nawiązał wiele kontaktów nie tylko w zakresie dziennikarstwa, ale i w sferach politycznych, kulturalnych czy naukowych. Jego prośbom o napisanie tekstu nie odmówił żaden poproszony. Niektórzy współpracowali z magazynem na stałe, inni sporadycznie. Do grona nazwisk należących do ścisłych współpracowników BC Forbesa należeli Clement B. Asbury, znawca nowojorskiej giełdy, Paul Clay, felietonista, Edith M. Burtis, druga kobieta zatrudniona na stałe w redakcji, pisząca o ekonomi i biznesie czy Maurice Freeman - korespondent i komentator finansowy.

Znanych nazwisk było więcej, co dawało powagę poruszanych tematów. Do zasług BC Forbesa należała szeroka współpraca z kobietami piszącymi o biznesie, co w tym czasie nie było sprawą tak prostą. Panie dopiero walczyły o swoje prawa, a dziennikarz i wydawca mocno je w tym wspierał, oddając im strony swojego magazynu. Louise Burton, Lilian Wolfe czy Nancy Fitzhugh Richey wykorzystały swoja szansę.

Dowcipy dla biznesmenów i lata prosperity

W kwietniu 1918 roku magazyn zmienił wygląd. Przyjęto nazwę FORBES, a na okładce było jedno duże zdjęcie lub grafika i tytuł głównego artykułu. Treści w środku magazynu otrzymały nowa oprawę graficzną, pojawiło się więcej zdjęć, reklam, dowcipów rysunkowych i słownych. Dla tych ostatnich stworzono specjalną kolumnę To give you a Laugh. 


Powrócono także do trzech kolumn, rozbudowano system zestawień, tabel i wszelakich rankingów, zmniejszono ilość stron do 36. Głównym tematem tego roku było zakończenie wojny i jej skutki. W styczniu 1919 roku otworzono biuro w Bostonie. Magazyn Forbes zyskał renomę i ugruntował swoją pozycję na rynku prasowym USA, a w dziedzinie biznesu nie miał sobie równych. 

Dekada lat 20. XX wieku była dla magazynu latami prosperity. Na rynku nie było konkurentów, a styl dziennikarstwa, jaki prezentował redaktor naczelny, przyciągał czytelników żądnych wiedzy nie tylko w temacie giełdy czy nowych przedsięwzięć, ale i historii z życia ludzi sukcesu. BC Forbes był prekursorem w tej dziedzinie, a jego kolumny Men making mark, Keys to Success czy Fact and Comment przyciągały coraz to nowych czytelników. Dużą popularnością przez lata cieszyła się sekcja Thoughts on life and living, a w niej ciekawostki i problemy z życia Ameryki. Z czasem kolumna zmieniła nazwę na Thoughts on life and business.

W czerwcu 1920 roku po raz kolejny zmieniono wygląd pierwszej strony. Zniknęły zdjęcia i grafiki a pojawił się artykuł redakcyjny, ale po proteście czytelników po roku wrócono do wizerunków graficznych i głównych nagłówków.

W grudniu 1922 roku Richard Spillane po raz pierwszy w dziale Light and Shadows omawiał blaski i cienie dnia dzisiejszego kraju, często w oparciu o lata historii. Od 1924 roku pojawiła się kolumna z wiadomościami biznesowymi w skrócie - Significant News, którą po kilku miesiącach rozbudowano, a nazwę zmieniono na Forbes Time - Saving News Service. W reklamie tej sekcji czytamy:

Co miesiąc starannie opracowana mapa biznesowa przedstawiać będzie warunki w każdym stanie.Na poczatku każdego wydania znajdować się będzie krótka prognoza biznesowa autorstwa BC Forbesa. Mile widziane sa sugestie dotyczące ulepszenia tej usługi, która pozwala zaoszczędzić czas.

Powiększała się redakcja i zespół magazynu, przybywało współpracowników i tematów. Zwiększał się prestiż Forbesa, co spowodowało, że pojawiali się chętni na kupno tego jedynego na rynku dwutygodnika biznesowego. W 1928 roku potentat William Randolph Hearst, dla którego BC Forbes nadal pisał felietony, zaproponował kilkadziesiąt milionów dolarów za magazyn, ale redaktor naczelny i właściciel odrzucił propozycję. Kilka lat później zastanawiał się czy dobrze zrobił...

Wielki Kryzys i konkurencja. W oczy zajrzało bankructwo

Już w 1929 roku wybuchł kryzys ekonomiczny na świecie i w samym magazynie. Przez lata 1930-1932 firma szła na dno. Po wielkich sukcesach, w dobie kryzysu światowego magazynowi groziło całkowite bankructwo. Prawie 80% reklamodawców zrezygnowało z usług Forbesa. Ze 1216 chętnych w poprzednich latach w 1929 roku zostało 269. Redakcja żyła z oszczędności szefa i jego artykułów w innych gazetach. Oprócz kryzysu ekonomicznego nastał również kryzys na polu medialnym. Narodziła się konkurencja i to podwójna: Business Week (wrzesień 1929) i Fortune (1930).

Aby ratować firmę i miejsca pracy, wprowadzono tak zwany Scotch week, czyli co czwarty tydzień bez wypłaty. Oznaczało to obniżkę pensji o 25%, ale wszyscy się na to zgodzili, aby tylko mieć pracę. W ramach oszczędności zmniejszono liczbę stron i ograniczono treści do tych najważniejszych. Zmniejszono też liczbę zdjęć. Sam BC Forbes nie pobierał pensji przez kilka lat.

W tym czasie (1934) magazyn miał już kilka biur krajowych (Chicago, Detroit), a także jedno w Londynie. Można było kupić Forbesa również w Kanadzie. Od stycznia 1934 roku po raz kolejny zmieniono wizerunek magazynu. Nadal obowiązywała liczba 33-35 stron, ale zmieniono czcionkę tytułu i głównych nagłówków. Pierwsza strona zawierał spis treści i zapowiedzi poszczególnych artykułów.

W 1937 roku do zespołu redakcyjnego dołączył Bruce Charles Forbes, starszy syn BC. Jego młodsze spojrzenie na światowa ekonomię i sposób prowadzenia redakcji przyniosło efekt. Magazyn powoli stawał ponownie na nogi. Czas II wojny światowej przyniósł szereg wiadomości i informacji związanych z wojskiem i przemysłem zbrojeniowym. A że wojna robi pieniądz to i Forbes miał o czym pisać. 


Ostateczny sukces powrotu do łask czytelników odnotowano w drugiej połowie lat 40. XX wieku, kiedy do zespołu dołączył drugi syn właściciela Malcolm Forbes, który od 1941 roku walczył na frontach II wojny. Ranny, został zwolniony do cywila w 1945 roku.

Malcolm Forbes robi przeciąg

Jeśli Bruce wniósł świeży powiew do firmy to Malcolm zrobił przeciąg. Jego projekty przyniosły sukcesy i powrót magazynu na szczyty rankingu. Głównymi zmianami tamtych lat było:

• proces zatrudnienia etatowych pracowników pracujących tylko i wyłącznie dla magazynu,
• edycja pierwszego dodatku, tygodniowego biuletynu The Forbes Investor, którego głównym zadaniem była analiza wiadomości rynkowych z poprzedniego tygodnia. Pomysł okazał się strzałem w dziesiątkę,
• powołanie do życia Forbes Investors Advisory Institute (Instytutu Doradztwa Inwestorskiego Forbes),
• edycja kwartalnika American Heritage, poświęconego historii Stanów Zjednoczonych. Wydawany był przez Forbesa do 2013 roku,
• wprowadzenie rocznego raportu na temat branż i firm (styczeń 1949).

Choć BC Forbes był przychylny kobietom,ich poczynaniom,współpracował z dziennikarkami i zamieszczał w środku magazyny ich zdjęcia, to okładka należała tylko i wyłącznie do mężczyzn. Dopiero 15 maja 1943 roku grupa pań w robotniczych kombinezonach i kaskach zagościła na czołówce renomowanego magazynu, jako zapowiedź artykułu M. Marshalla Will the Girls Come Marching Home? Od tej pory takie zbiorówki pojawiały się czasami na froncie, ale na pojedynczy wizerunek kobiety musiały panie czekać do marca 1974, kiedy to na okładce zagościła modelka reklamująca nowy styl w modzie (bez nazwiska). Jednak jako pierwsza z imienia i nazwiska dostąpiła zaszczytu zaistnienia na okładce Forbes Madonna. W październiku 1990 roku uświetniła okładkę jako America’s smartest business woman.

Zmiany i nowości lat 40 spowodowały wzrost zainteresowania magazynem i uznania go za wiarygodne źródło informacji wśród biznesmenów, a jego nakład osiągnął 100.000 egzemplarzy. W 1947 roku, przy okazji jubileuszu 30 lecia istnienia, świętowano również wielki powrót do gry. Po raz kolejny magazyn rozbudowano. Więcej stron, reklam, zdjęć i grafiki. Obszerne omówienia, analizy i komentarze. Forbes złapał drugi oddech.

W dekadę lat 50. wchodził magazyn w chwale i glorii. Lata powojenne i czas zimnej wojny dawały pole do popisu dziennikarzom Forbesa. Poprawiły się treści i ich forma przekazu, położono większy nacisk na przekazy reklamowe. Coraz częściej mówiono o sektorze funduszy inwestycyjnych. Wprowadzono ich ranking. W samym magazynie uporządkowano poszczególne działy:

• Finanse,
• Fact and Comment,
• The Business Pipeline,
• Washington,
• New Ideas,
• The Economy,
• Market Outlook,
• Thoughts.

Do tego analizy i komentarze, sylwetki biznesmenów czy ludzi czynu. Klan Forbesów dumny ze swojego dzieła, starał się jak mógł aby zadowolić każdego kto miał dostęp do magazynu: pracowników redakcji, reklamodawców przedsiębiorców i czytelników. 

Zmiana warty. Marketing i podwojenie nakładu

6 maja 1954 roku firma przeszła trudne chwile. Na tydzień przed swoimi 74 urodzinami zmarł Berti Charles Forbes. Prowadził magazyn blisko cztery dekady. Przeprowadził go przez czasy kryzysu, II wojny i zimnej wojny. Wprowadził w życie wiele projektów i nowości związanych z biznesem amerykańskim. Był prekursorem dziennikarstwa biznesowego. Schedę po nim przejęli synowie. Bruce został prezesem firmy a Malcolm przejął redakcję i kolumny po ojcu. 

Bruce, który zarządzał firmą przez kolejne 10 lat, postawił na rozwój marketingu i usprawnienie działalności, co przyniosło podwojenie nakładu.


W 1954 roku do ekipy Forbesa dołącza James Michaels. 33-letni reporter miał wtedy za sobą kilka lat pracy w United Press w New Delhi i słynny artykuł na temat śmierci Mahatmy Gandhiego. Zapał, doświadczenie i specyficzna forma jego artykułów sprawiła, że w 1957 roku powołano go na stanowisko redaktora zarządzającego, a w 1961 roku został redaktorem naczelnym. Mimo że tę sama funkcję piastował Malcolm Forbes. Przez kolejne trzy lata panowie pracowali ręka w rękę, a kiedy w 1964 roku na raka zmarł Bruce Forbes i Malcolm objął kierownictwo całej firmy, Michaels prowadził redakcję samodzielnie aż do 1999 roku.

Lata 60 i 70 XX wieku dla magazynu Forbes to pasmo sukcesów. Zarówno Michaels jak i Malcolm Forbes, mimo swojego rozrzutnego trybu życia, dbali o firmę, pracowników i czytelników. Poświęcali wiele miejsca małym inwestorom. Wprowadzili wiele zmian i nowości:

• artykuły krótkie ale treściwe,
• treści oryginalne,
• dziennikarze maja wyrażać swoje opinie,
• redakcja nie ulega wpływom opinii publicznej,
• reklama magazynu na szeroką skalę.

Kiedy Malcolm wykorzystywał swoje bogactwo i hobby aby usidlić kolejnych inwestorów i reklamodawców, Michaels wprowadzał nowe działy i tematy. Jednym z głównych zagadnień były przekręty w biznesie. Praktykował to, co dziś nazywamy dziennikarstwem śledczym. Nie tolerował złych aktorów, którzy oszukiwali inwestorów klientów czy pracowników. Wypowiedział również wojnę prawnikom procesowym i ich naciąganiu klientów. Forbes jako pierwszy poruszył ten temat, podobnie jak ten o kombinacjach National Education Association. Magazyn i jego szef nigdy nie ulegali modom. Kiedy przyszedł czas na łączenie firm w celu wyższych zarobków, Forbes stanął okoniem do problemu, krytykując go. Tak było z Litton Industries, co zszokowało firmę i jej zwolenników (styczeń 1965). Symbolem tego problemu była okładka z pękniętym lustrem.

Michaels był surowym ale sprawiedliwym szefem. Wymagając od swoich podwładnych, wymagał jeszcze więcej od siebie ale opłaciło się. Często powtarzał: Forbes jest “krytyką dramatu” biznesu. Źródłem informacji o tym, kto radzi sobie dobrze, a kto nie i dlaczego. 

Stworzył magazyn na skalę kraju, a nawet świata. Forbes docierał nie tylko do wszystkich zakątków USA, ale był też czytany w Europie i Azji .Jako pierwsza zagraniczna ruszyła edycja japońska (1992) a rok później Forbesa czytano w Chinach. Magazyn przynosił zysk 84 miliony dolarów rocznie i był drugim w kraju po Playboyu najbardziej dochodowym magazynem.

Prorocze artykuły w Forbesie. A na deser rankingi

Michaels był też przewidującym dziennikarzem. Pisał prorocze artykuły, przeprowadzał wywiady zdawałoby się z szaleńcami. Ale po czasie okazywało się, że naukowiec czy biznesmen miał rację. Tak było z Warrenem Buffetem (1969), który zapowiedział upadek akcji i przeszedł na gotówkę, Jerrym Flintem (1980) o upadku (w tym przypadku o utrzymaniu się na rynku) Chryslera czy sile lobbingu politycznego Fannie Mae (1990). Przewidział nawet problemy związane z globalnym ociepleniem (1989). Jego oczkiem w głowie była sekcja Follow-Through gdzie redaktor podsumowywał poprawnie wyciągnięte wnioski z opisywanych problemów ale i przyznawał się do tych błędnych.

Był świetnym nauczycielem i pozostawił po sobie znaczne grono dziennikarzy biznesowych. Był otwarty na nowinki techniczne. Kiedy pojawiły się komputery natychmiast odkrył ich możliwości i choć uwielbiał swoją maszynę do pisania szybko zamienił ją na nowy cud techniki.

W 1982 roku z inicjatywy Malcolma Forbesa ruszył w magazynie ranking najbogatszych Amerykanów. Na premierowej liście Forbes 400, na pierwszej lokacie uplasował się Daniel Keith Ludwig, właściciel firmy transportowej, producent czołgów dla armii w trakcie II wojny światowej i twórca pierwszego supertankowca. Jego majątek oszacowano na 2 miliardy dolarów. Lista ogłaszana jest co roku we wrześniu po dziś dzień. Po Forbes 400 ruszyły inne rankingi magazynu. Do najpopularniejszych po dziś dzień należy The World’s Billionaires (światowy ranking miliarderów) zapoczątkowany w 1987 roku. W tym czasie najbogatszym człowiekiem świata był Japończyk Yoshiaki Tsutsumi z kwotą 20 miliardów dolarów. Dla porównania ubiegłoroczny laureat (2021) Elon Musk posiada majątek wyceniony na 219 miliardów dolarów. 

Forbes i Michaels sprawili również, że wpływ z reklam osiągnął pod koniec lat 80. XX wieku, wysokość 150 milionów dolarów. Wprowadzili na rynek dwa dodatki: 

• Invention & Technology (1985) ,
• Egg, magazynu poświęconemu kolekcjonerom a w szczególności jajek Faberge (1989).

Niestet,y Malcolmowi nie dane było długo cieszyć się z sukcesu Egg, który był jego pomysłem i projektem. 24 lutego 1990 roku zmarł niespodziewanie na zawał serca. Żył z rozmachem i nie żałował na przyjemności i hobby, ale był też rasowym biznesmenem, świetnym szefem i hojnym człowiekiem. Ówczesny prezydent George Bush powiedział o nim:

Jego sukces wydawniczy odzwierciedlał ogromną witalność naszego narodu i służył informowaniu oraz inspirowaniu pokolenia odnoszących sukcesy liderów biznesu.


Całą firmę i magazyn odziedziczył Steve Forbes, syn zmarłego. Steve współpracę z magazynem rozpoczął w 1970 roku, trzy lata później pisał felietony, a w 1980 roku został prezesem i dyrektorem ds. operacyjnych. Po śmierci ojca objął funkcję dyrektora generalnego firmy i stanowisko redaktora naczelnego, które do 1999 roku dzielił z Jamesem Michaelsem.

W tych latach obaj panowie preferowali na łamach magazynu politykę:

• gospodarczą podpartą uproszczonym kodeksem podatku dochodowego, który obejmował jedną stawkę podatkową,
• indywidualnych konta emerytalnych,
• zamiany pracowniczych świadczeń zdrowotnych na medyczne konta oszczędnościowe,
• bonów szkolnych,
• popierania akcji afirmatywnej (edukacja mniejszości i kobiet).

Były to także postulaty Steva w walce o stanowiska polityczne. Jako że miał w planach start w wyborach prezydenckich (1996,2000) większość pracy redakcyjnej spadła na Michaelsa.

Okładka Forbesa? To nobilitacja

Dekada lat 90 XX przyniosła kolejne sukcesy magazynu na rynku krajowym, ale i zagranicznym. Edytowano nowe dodatki i pozycje:

• The Magazine,kwartalnik technologiczny (1992)
• Forbes Global Business and Finance (1998)
• angielskojęzyczna edycja międzynarodowa (1998)

Magazyn święcił triumfy, a o miejsce na jego okładce zabiegali politycy i artyści, uważając to za dowód swoich osiągnięć. Przewyższał rywali (Fortune i Business Week) pod względem wpływu jaki wywarł w świecie biznesu.Przedstawiciele redakcji byli obecni na wszystkich ważnych wydarzeniach w kraju i odwrotnie. Kiedy w 1992 roku Forbes obchodził jubileusz 75-lecia swojego istnienia, honorowymi gośćmi obchodów w Radio City Music Hall byli prezydenci Ronald Reagan i Michaił Gorbaczow.

W 1996 roku z inicjatywy dziennikarza magazynu Davida Churbucka ruszyła strona internetowa Forbesa. Jej mottem było: Narzędzia, a nie tekst, a jednym z zadań zbieranie danych statystycznych, katalogów, kalkulacji i list opublikowanych w Forbesie i codzienna ich aktualizacja.

Były to jednak dwie odrębne redakcje. Począwszy od różnych siedzib, poprzez inny personel, do różnych linii raportowania. Magazyn i strona uzupełniały się, ale nie były tym samym. Dziennikarze internetowi (nie kochani przez kolegów z druku) stworzyli wiele własnych, oryginalnych projektów.

Strona szybko stała się bardzo popularna nie tylko w świecie finansistów i biznesmenów ale i zwykłych zjadaczy chleba. Zwłaszcza po aferze Stephana Glassa, kiedy to ujawniono fałszywe i sfabrykowane informacje w artykułach dziennikarza w The New Republic (1998). Za sukces strony odpowiadał jeden z braci Forbes, Tim, który przewidział jakim wielkim nośnikiem informacji okaże się internet.

W 1999 roku James Michaels opuścił redakcję ale nie Forbesa. Zakładał tematyczne biuletyny, organizował spotkania dla inwestorów i był współtwórcą i częstym komentatorem programu telewizyjnego FORBES on Fox (2000). Przez kolejne lata był aktywną ruchomą reklamą magazynu. Zmarł w 2007 roku w wieku 86 lat.

Forbes rusza na podbój świata. Polska edycja w 2004

Po odejściu Michaelsa Steve Forbes funkcję redaktora naczelnego powierzył Williamowi Baldwinowi. Nowe tysiąclecie i nowe technologie przyniosły duże zmiany w firmie rodziny Forbes. Steve postawił na cyfryzację i takie wytyczne dostał Baldwin.

Mimo popularności internetu kondycja magazynu drukowanego była całkiem dobra. W tym czasie nakład sięgał 850.000 egzempalrzy, a w planach było wejście na szeroki rynek azjatycki. Te plany ziściły się w 2005 roku. 

Pod koniec dekady Forbes miał 45 różnych wydań językowych. Oprócz tych najbardziej popularnych jak Forbes Japan, China, India czy Spain, działały Forbes Africa, Australia, Russia czy Israel. Na rynku amerykańskim oprócz macierzystego dwutygodnika funkjonuje Forbes New York. 16 grudnia 2004 roku ruszyła polska edycja.



Baldwin okazał się dobrym sternikiem. Zarówno cyfrowy jak i drukowany magazyn przynosił zyski. Redaktor wraz z Timem Forbesem doprowadzili do połączenia obu redakcji. I choć na początku spotkało się to z “buntem na pokładzie” w obu sekcjach, w rezultacie powstało wysokiej jakości miejsce dla ludzi biznesu.

Baldwin ma szczególny zmysł wyłapywania drobiazgów nieprzyjaznych ludziom. Pisał otwarcie o tym co szkodzi inwestorom i o ukrywanych opłatach, co wzbudzało niechęć do magazynu niektórych instytucji finansowych. Jest też świetnym analitykiem, co wpłynęło pozytywnie na rozwój działu statystycznego.

Global 2000 i Najpotężniejsze Kobiety Świata

W 2003 roku ranking największych amerykańskich firm Forbes 500 został zastąpiony rankingiem Global 2000, obejmującym również firmy światowe.

Rok później ogłoszono listę najpotężniejszych kobiet świata The World’s 100 Most Powerful Women. W pierwszej edycji na pierwszym miejscu znalazła się Condoleezza Rice doradca ds. bezpieczeństwa narodowego Stanów Zjednoczonych. Pani Rice wygrała również w kolejnym roku, ale już trzy lata później wyprzedziła ją Angela Merkel, kanclerz Niemiec, która z wyjątkiem 2010 roku (Michelle Obama) zajmowała pierwsza lokatę przez kolejnych 14 lat. W 2021 roku ustąpiła miejsca powieściopisarce i filantropce MacKenzie Scott.

Pięć lat później, w 2009 roku Forbes ogłosił ranking The World’s Most Powerful People (najpotężniejszych ludzi świata). Pod uwagę wzięto ilość zasobów ludzkich i finansowych, nad którymi mieli władzę. Pierwszy ranking wygrał Barack Obama. 

W tym samym roku, 2009 wyszła pierwsza cyfrowa edycja przewodnika turystycznego Forbes Travel Guide. Papierowa wersja ukazała się po raz pierwszy w 1958 roku i jest najstarszym przewodnikiem w USA. Pierwotnie omawiano w nim pięć stanów zachodnich i Kanadę. Z czasem zasięg omawianych rejonów zwiększył się do całego kraju. W tej chwili w konkursie “pięciu gwiazdek Forbesa” bierze udział prawie cały świat, a pod uwagę brane są hotele, spa, restauracje, a ostatnio nawet linie lotnicze.

Jak wszystkie duże firmy, tak i wydawnictwo rodzinne Forbes szuka partnerów biznesowych i udziałowców. W 2006 roku doszło do sprzedaży części udziałów grupie inwestycyjnej Elevation Partners, a w 2010 roku do firmy Forbes wcielono sieć informacyjną True/Slant. Jej właściciel Lewis D`Vorkin dołączył do redakcji jako wicedyrektor i dyrektor do spraw produktu, odpowiedzialny za “wszystkie obszary redakcyjne”. Wtedy też zaczęło się trzecie życie Forbesa, z którego nie wszyscy byli zadowoleni.

Trzecie życie Forbesa

W ciągu tylko jednego roku (2010-2011) w magazynie nastały tak wielkie zmiany, że nie wszyscy umieli się w tym odnaleźć. Nie mogąc porozumieć się z nowym dyrektorem William Baldwin, w lipcu 2010 roku, zrezygnował ze stanowiska. Na polu walki pozostał D’Vorkin. Wprowadzając swoje kontrowersyjne metody, wywołał niezadowolenie w redakcji i brak w niej wizji na przyszłość. Koledzy zaczęli o nim mówić Darth (nazwa mrocznych postaci z filmu “Gwiezdne wojny”) bo:

• straszył zwolnieniami,
• artykuły traktował jak produkt,
• nie rozmawiał z podwładnymi,
• stawiał na zysk,blogi i niezależnych współpracowników,
• preferował dziennikarstwo przedsiębiorcze, gdzie dziennikarze mają być jak kontrahenci i stawiać na finanse,
• spowodował rezygnację nie tylko Baldwina ale i Paula Maidmenta redaktora naczelnego strony internetowej.

Takie postępowanie wzbudzało wiele kontrowersji. Choć obaj redaktorzy naczelni zrezygnowali ze swoich funkcji, pozostali w magazynie przechodząc na inne stanowiska, a redakcja przez rok była bez sternika. Oficjalnie redaktorem naczelnym był Steve Forbes, ale zarządzał D’Vorkin. Dopiero 9 sierpnia 2011 roku w głównym fotelu redakcyjny Forbes zasiadł Randall Lane.


Wtedy też emocje trochę opadły. Lane pracował w Forbes w latach 1991-1997. Znał realia magazynu. Jest doświadczonym dziennikarzem biznesowym, który wcześniej prowadził kilka magazynów a przed przejęciem redakcji Forbes był redaktorem naczelnym w Newsweek i Newsweek and The Daily Beast.

Postawiono przed nim konkretne zadania:

• będzie odpowiedzialny za rozwój treści redakcyjnych,
• wdrażanie świeżych pomysłów,
• rekrutacja nowych pracowników,
• utrzymanie wysokiego poziomu magazynu,
• współpraca z witrynami internetowymi.

Uprzedzono go od razu, że będzie podlegał Lewisowi D’ Vorkinowi. Obaj panowie chyba się porozumieli, bo Lane piastuje swoje stanowisko do dziś (2022).

Nie były to jedyne zmiany firmie Forbes. Jeszcze w styczniu 2010 roku sprzedano dotychczasową siedzibę magazynu na Manhattanie, przy Piątej Alei. Przeprowadzka trwała prawie 4 lat i w 2014 roku ruszyła “nowa baza” w Newport, w centrum Jersey City. W międzyczasie, w 2014 roku, wystawiono na sprzedaż Forbes Media - wydawcę magazynu. W sumie 51% akcji całej firmy kupiła grupa inwestycyjna Integrated Whale Media Investments z siedzibą w Hongkongu.

Niektórzy twierdzą, że niezależność Forbes chwieje się zwłaszcza jesli chodzi o sprawę Chin. Zwolniono chińskich współpracowników (Gordon Chang, krytyk Partii Komunistycznej), zakwestionowano i ocenzurowano krytyczne artykuły(luty 2016, Andreas Corr). Chiński bloger w Forbes, Ray Kwong, podsumował tę sytuację tak: Relacje z Chin w Forbes w dzisiejszych czasach są przygnębiające i kiepskie.

W listopadzie 2019 roku Forbes uruchomił platformę streamingową Forbes8 dla początkujących przedsiębiorców, którzy mogą tu znaleźć wskazówki jak osiągnąć swój cel. 26 sierpnia 2021 ogłoszono plany wejścia na nowojorską giełdę, a w lutym 2022 powołano Forbes Business Council (Radę Biznesu Forbesa), platformę dla przedsiębiorców i dyrektorów odnoszących sukcesy. 

Dziś magazyn Forbes ma 105 lat i jak na taki wiek trzyma się całkiem dobrze. Ukazuje się osiem razy do roku a jego nakład w 2020 roku sięgnął 657,215 egzemplarzy. Choć rodzina Forbes ma zaledwie 5% udziałów, a reszta należy do chińskich inwestorów, co wzbudza wiele kontrowersji, magazyn zajmuje wysoka lokatę w świecie biznesu. Znany jest ze swoich rankingów. Na sukces firmy pracuje 2800 dziennikarzy a czyta go blisko 5 milionów ludzi. Jego motto brzmi Zmień świat.

Kalendarium Forbes:

• 1917,15 września - pierwszy numer Forbes
• 1918, kwiecień - skrót nazwy do Magazin Forbes, kolorowa okładka i większy format magazynu
• 1919, styczeń - otworzono biuro w Bostonie
• 1920-1928 - lata prosperity: nowe działy, wielkie wpływy i nowe rynki zbytu
• 1930-1932 - kryzys ekonomiczno finansowy w wydawnictwie i magazynie
• 1934, styczeń - poprawa sytuacji i nowy wizerunek magazynu
• 1943, 15 maj - pierwsze panie na okładce magazynu 
• 1947 - pierwszy dodatek, The Forbes Investor
• 1949, styczeń - ranking firm i branż Forbes 500
• 1958 - z inicjatywy Forbes powstaje pierwszy przewodnik turystyczny Forbes Travel Guide
• 1982 - ranking najbogatszych Amerykanów
• 1985 - ruszyła edycja Invention & Technology
• 1987 - światowy ranking miliarderów The World`s Billionaires
• 1989 - pstart magazynu Egg dla kolekcjonerów
• 1990, październik - Madonna jako pierwsza kobieta z imienia i nazwiska zagościła na okładce magazynu
• 1990 - pierwsza edycja zagraniczna magazynu (Japonia)
• 1992 - wychodzi kwartalnik The Magazine
• 1996 - rusza strona internetowa forbes.com
• 1998- dodatek Forbes Global Business and Finance
• 1998 - angielskojęzyczna edycja międzynarodowa
• 2000 - program telewizyjny Forbes on Fox
• 2003 - rusza ranking firm światowych Global 2000
• 2004 - najpotężniejsze kobiety świata The World’s 100 Most Powerful Women
• 2005 - Forbes wszedł na rynek azjatycki
• 2009 - ranking najpotężniejszych ludzi na świecie The World`s Most Powerful People
• 2010 - sprzedaż siedziby przy 5 Alei na Manhattanie
• 2014 - 51% akcji Forbes kupiła chińska grupa inwestycyjna Integrated Whale Media Investments 
• 2014 - nowa siedziba w Jersey City 
• 2019, listopad - ruszyła platforma streamingowa Forbes8
• 2021, 26 sierpnia - Forbes na giełdzie nowojorskiej
• 2022 - powołano Radę Biznesu Forbesa

źródła

• https://www.britannica.com/topic/Forbes-magazine
• https://theenterpriseworld.com/forbes-a-history/
• https://en.wikipedia.org/wiki/Forbes
• https://www.clan-forbes.org/bc-forbes
• https://library.syracuse.edu/digital/guides/f/forbes_bc.htm
• https://www.forbes.com/forbes/1917/0915/intro.html?sh=5e7297a6730f
• https://mrmagazine.files.wordpress.com/2016/09/screen-shot-2016-09-03-at-8-34-54-pm.png
• http://www.bizjournalismhistory.org/1910_1917.htm
• https://archive.org/search.php?query=sim_pubid%3A921+AND+year%3A1917+AND+volume%3A1&sort=date
• http://www.elisarolle.com/queerplaces/klmno/Malcolm%20Forbes.html
• https://www.britannica.com/biography/Malcolm-S-Forbes
• https://www.forbes.com/sites/clareoconnor/2017/09/19/women-in-forbes-magazine-feminism-sexism-forbes-centennial/?sh=711b57817f51
• https://www.facebook.com/ForbesPolska/
• https://www.forbes.com/?sh=59cf2f542254
• https://www.forbes.com/forbes/2007/1029/023.html?sh=2d85c6ab7d84
• https://www.britannica.com/biography/Steve-Forbes
• https://web.archive.org/web/20200921072334/https://observer.com/2010/07/iforbesi-editor-bill-baldwin-steps-down/
• https://www.businessinsider.com/longtime-top-forbes-editor-is-changing-roles-to-become-a-writer-2010-7?IR=T
• https://www.businessinsider.com/how-trueslants-lewis-dvorkin-is-pushing-his-entrepreneurial-journalism-model-on-forbes-2010-7?IR=T
• http://www.poynter.org/latest-news/mediawire/142283/randall-lane-returns-to-forbes-as-editor/