Christiane Amanpour. Bojowniczka o wolność słowa z CNN

fot. Dean Calma/IAEA, IAEA Imagebank, CC BY 2.0/Wikimedia

Rola kobiety w świecie muzułmańskim znana jest od wieków. Jednak nowe czasy i ich technologie przynoszą zmiany w życiu Arabek, Iranek czy Afganek. Nie jest to proces szybki. Często się zdarza,że po dwóch krokach do przodu trzeba zrobić trzy do tyłu, ale światopogląd tych kobiet z roku na rok ulega zmianie. Zaczynają walczyć o siebie.  

Z pozoru łatwiej jest paniom urodzonym czy wychowanym w krajach o innej kulturze, przestrzegających praw demokracji, z prężnie rozwijającą się gospodarką. Tu łatwiej zadbać o swój rozwój,edukację, poglądy polityczne czy przełamywanie barier. I choć wszystkie kobiety świata często traktowane są gorzej od mężczyzn, to te muzułmańskie mają większe góry do pokonania.

O takim świecie wie co nieco Christiane Maria Heideh Amanpour, irańsko-brytyjska dziennikarka i prezenterka stacji CNN. Urodziła się 12 stycznia 1958 roku,w muzułmańsko-katolickiej rodzinie na przedmieściach Londynu. Ojciec, Mohammad Tagh Amanpour, dyrektor irańskich linii lotniczych, był szyickim muzułmaninem z Teheranu. Matka, Patricia Anne Hill, była katoliczką.


Po urodzeniu się córki rodzina przeniosła się do Iranu, gdzie mała Christiane dorastała i uczęszczała do szkoły podstawowej. Kiedy skończyła 11 lat, rodzice wysłali ją i trzy jej siostry do Wielkiej Brytani, aby tam pobierała dalszą naukę. Ukończyła szkołę dla dziewcząt w Chalfont Saint Peter i New Hall School w Chelmsford.

Studia dziennikarskie w zastępstwie za siostrę

Nie wiadomo jak potoczyłyby się jej losy gdyby nie wybuch rewolucji islamskiej, a szczególnie wojny iracko-irańskiej. Z tego powodu nie wróciła do rodziców, a oni wyemigrowali do Wielkiej Brytanii. Świadoma tego, co dzieje się w kraju ojca, 22-latka postanowiła studiować dziennikarstwo, choć ta decyzja miały zgoła inny początek.

Jedna z jej sióstr podjęła w Londynie studia dziennikarskie, ale w krótkim czasie zmieniła decyzję. Uczelnia nie chciała zwrócić czesnego, dlatego Christiane zajęła miejsce siostry. Kiedy rodzice, zostawiwszy cały swój dobytek wrócili do UK, Christiane podjęła decyzję - będzie dziennikarką. Jeśli wydarzenia miały na mnie wpływ, chciałam być ich częścią - wspominała po latach. 

Po studiach w Londynie wyjechała do USA, na badawczy University of Rhode Island w Kingston, który ukończyła z wyróżnieniem w 1983 roku. W trakcie studiów pracowała w Providence, w radiu WBRU-FM, w dziale wiadomości i jako projektantka grafiki elektronicznej w stacji telewizyjnej NBC WJAR.

Szybka kariera w CNN

Pełna wiary, że jej wyniki w nauce i doświadczenia radiowe docenione zostały przez właścicieli stacji telewizyjnej CNN (oddział w Atlancie), zatrudniła się w tej placówce. Owszem otrzymała pełny etat ale jako... asystent biurowy. Nie była zadowolona i w 1984 roku z własnej inicjatywy pojechała na Narodową Konwencję Demokratów. Jej relacje zaowocowały stanowiskiem dziennikarza w dziale spraw zagranicznych. Szybko dostała też samodzielne zadanie. Jako że mówiła biegle po persku, relacjonowała jako korespondentka wydarzenia związane z wojną irańsko-iracką.

Dwa lata później, w 1986 roku otrzymała nominację na całą Europę Wschodnią. Prosto z Berlina relacjonowała upadek europejskiego komunizmu. Doceniona przez szefostwo, początkiem 1990 roku dostała awans na korespondenta w Europie Zachodniej z siedzibą we Frankfurcie nad Menem.


Jej praca w Niemczech trwała zaledwie kilka miesięcy. 2 sierpnia 1990 roku Saddam Husajn wkroczył do sąsiadującego z Irakiem Kuwejtu, a dziennikarka wsiadła do samolotu i po kilu godzinach relacjonowała już sytuację z pierwszej linii frontu. Została w Kuwejcie kilka miesięcy, a dzięki jej doniesieniom stacja CNN na bieżąco informowała  międzynarodowego odbiorcę o sytuacji w tamtym regionie. Została korespondentką wojenną, a operacja wojskowa Pustynna Burza była głównym tematem jej relacji od wiosny 1991 roku.

Jej błyskotliwe doniesienia docenione zostały nie tylko przez macierzystą stację i widzów z całego świata, ale też przez komisje różnych nagród. W 1993 roku trzydziestopięcioletnia Christiane Amanpour odebrała swoje trzy pierwsze prestiżowe nagrody:

• Livingston Award for Young Journalists (dla młodych dziennikarzy)
• George Polk Award for Television Reporting (za reportaże telewizyjne)
• George Foster Peabody Personal Award (nagroda osobista)

Rok później została “Kobietą Roku” w nowojorskim “Women in Cable”.

Wojna pokolenia. Tak rodzi się gwiazda

Nie umiała usiedzieć za biurkiem. “Nosiło ją po całym  świecie” a zwłaszcza tam gdzie wybuchały wojny. Powstanie Kurdów w północnym Iraku, a szczególnie konflikt na Półwyspie Bałkańskim (1992) to kolejne relacje, które przyniosły jej popularność, sukcesy dziennikarskie i nagrody. Choć niektórzy, jak Stephen Kinzer z New York Times, posądzali ją o uprzedzenie wobec Serbów i o redagowanie, a nie relacjonowanie wydarzeń, ona regularnie słała informacje i relacje z rejonów ogarniętych konfliktem nazywając go wojną mojego pokolenia.

Do sukcesu dziennikarki z tego okresu należy wywiad z serbskim generałem Ratko Mladiciem, skazanym po wojnie za ludobójstwo. Nie ukrywała swoich emocji i sympatii w stosunku do muzułmańskich Bośniaków, ale uważała się za profesjonalistkę i twierdziła, że są sytuacje, w których po prostu nie można być neutralnym, ponieważ kiedy jesteś neutralny, jesteś wspólnikiem. Obiektywizm nie oznacza równego traktowania wszystkich stron. Oznacza wysłuchanie każdej ze stron.

Za reportaże z oblężonego Sarajewa i swoją postawę, w 2000 roku została Honorowym Obywatelem Miasta Sarajewa, a w Stanach i CNN stała się niekwestionowana gwiazdą.

Do 2010 roku była głównym korespondentem wojennym CNN. Relacjonowała wydarzenia z Afganistanu, Pakistanu, Iraku i Iranu. Nie zabrakło jej relacji z Rwandy i Somali. Była także z tymi, którzy przeżywali tragedię 11 września 2001 roku i po huraganie Katrina w 2005.

Złoto Pustyni. Film wzorowany na Christiane 

Kiedy w 1996 roku kończył się jej kontrakt w CNN, wszystkie znane stacje telewizyjne zabiegały o tę 38-letnią dziennikarkę. Miała silna pozycję, renomę i prawo wyboru. Została w CNN, ale zdecydowała się też na współpracę ze stacją CBS i Donem Hewittem przy realizacji kilku odcinków popularnego magazynu informacyjnego 60 Minutes. Ta współpraca, która trwała do 2005 roku przyniosła jej drugą w karierze nagrodę Peabody (1998).

Osoba Christiane Amanpour wzbudzała wiele emocji i kontrowersji. Jedni ją kochali inni oskarżali i próbowali zrzucić z tronu. Jedno było pewne  - nie można było przejść obok niej i jej pracy obojętnie. W 1999 roku jej dokonania w Iraku zostały uwiecznione w filmie Złoto Pustyni a postać dziennikarki Adrianny Cruz wzorowana była na jej osobie.


Rok 1998 przyniósł dziennikarce jeszcze jeden szczęśliwy moment życia. Poślubiła, poznanego w Bośni, rzecznika Departamentu Stanu Jamesa Philipa Rubina. Małżeństwo trwało 20 lat a jego owocem jest syn Darius John (2000).

Nowe stulecie przyniosło nowe sukcesy. Może z powodu rodziny Amanpour nie ryzykowała już bezpośrednim udziałem na frontach walk, ale nie zrezygnowała z nich zupełnie. Prowadziła wiadomości a mając znajomości w najwyższych kręgach w różnych krajach przeprowadzała bezpośrednie rozmowy z zainteresowanymi. Tak było w marcu 2002 roku, kiedy to połączyła się na żywo z Jaserem Arafatem podczas oblężenia jego siedziby.

Żywa historia telewizji

Wśród innych ważnych osobistości jej rozmówcami byli: Angela Merkel, Dalajlama, Robert Mugabe czy Muammar Kaddafi, a także ostatni król Grecji Konstantyn II i saudyjska filantropka  Ameeara al-Taweel. Po 11 września 2001 roku,jako pierwsza międzynarodowa korespondentka rozmawiała z premierem Tonym Blairem, prezydentem Jacquesem Chiracem i prezydentem  Pervuezem Musharrafem. 

Do historii telewizji przeszły jej filmy dokumentalne i reportaże. Do tych ważniejszych należą: 

• Where Have All the Parents Gone? (Gdzie się podziali wszyscy rodzice)o kenijskich sierotach porzuconych z powodu AIDS, 2006)
•  In the Footsteps of bin Laden (Śladami Bin Ladena, 2006)
• The War Within (Wewnętrzna wojna, reportaż o niepokojach środowiska islamskiego w Wielkiej Brytanii, 2007)
• God’s Warriors (Wojownicy Boga, o obrońcach judaizmu, chrześcijaństwa i islamu, 2007) 

Wielkim sukcesem okazał się program Amanpour, emitowany codziennie w trzech blokach na kanale CNN International, a w niedzielę na CNN/USA. Po raz pierwszy ukazał się 21 września 2009 roku. Składał się z trzech części:

• The Brief lub The Summary,w których autorka omawia poruszane tematy z kilku perspektyw na podstawie własnych doświadczeń
• Interviews, rozmowy z wybitnymi postaciami ówczesnych czasów
• Imagine a World, podsumowanie poruszanych tego dnia tematów.

Choć sukces był niekwestionowany, to CNN na dwa lata rozstało się z nim i z jego autorką. Amanpour po 27 latach pracy w CNN odeszła do sieci ABC, aby poprowadzić cotygodniowy historyczny już program This Week.

- Cieszę się, że dołączam do niesamowitego zespołu ABC News. Poproszenie o prowadzenie This Week i kontynuacja wspaniałej tradycji zapoczątkowanej przez Davida Brinkleya to ogromny i rzadki zaszczyt i nie mogę się doczekać, aby omówić wielkie sprawy krajowe i międzynarodowe - komentowała Amanpour.


Pierwszy autorski program w jej wykonaniu wyemitowano 1 sierpnia 2010 roku roku. Niestety, przez pierwsze dwa miesiące oglądalność była bardzo słaba. Nie pomogli wybitni goście jak Hillary Clinton czy prezydent Iranu Mahmoud Ahmadinejad, program przez kolejne miesiące zajmował drugą i trzecią pozycję w rankingach, co było bardzo dziwne w karierze dziennikarki i martwiło producentów. Po dwóch latach Amanpour zrezygnowała z pracy w ABC i wróciła do CNN. Wróciła też na szczyty sławy. 

Powrót na szczyt i mocne słowa na wizji

16 kwietnia 2012 roku do ramówki CNN International powrócił program Amanpour. Spotkania dziennikarki z zaproszonymi gośćmi były emitowane na międzynarodowym kanale w czasie największej oglądalności w Europie, a od listopada 2015 roku CNN/USA zaczął także codzienne nadawanie programu. Rozwiązał się worek znanych nazwisk. Zaproszenie stacji przyjęli między innymi: królowa Jordanii Rania, były premier Zimbabwe Robert Mugabe, izraelski minister obrony Ehud Barak czy szwedzki dyplomata i polityk Hans Blix lub dziennikarze Christina Brown i Harold Evans. Te kilka nazwisk to tylko kropla w spisie gości siedzących naprzeciw Christiane Amanpour. 

Program i jego autorka ponownie odnieśli sukces. Show Amanpour trwa do dziś. Jest produkowany w Londynie, a jego producentem od lat jest Liza McGuirk. Obie panie są zgodne a prezes CNN Tony Madox chwalił obie: Cieszymy się, że Amanpour powraca do serca programu CNN International. Christiane raz po raz udowodniła, że jest wiodącą międzynarodową dziennikarką wiadomości telewizyjnych, a dzięki zaangażowaniu Lizy w produkcję atrakcyjnego programu telewizyjnego, “Amanpour” zaprezentuje to, co najlepsze w CNN.

Powrót dziennikarki odbił się szerokim echem wśród zainteresowanych sprawami polityki i tej krajowej i tej zagranicznej. Amanpour nie osiadła na laurach. Poruszała drażliwe tematy, atakowała administrację Baracka Obamy, głównie w sprawie interwencji w Syrii (2013). W styczniu 2015 roku trafiła na pierwsze strony gazet, nazywając zamachowców na satyryczny magazyn Charlie Hebdo „aktywistami”: Tego dnia ci aktywiści znaleźli swoje cele, a ich celem byli dziennikarze. To był wyraźny atak na wolność słowa, prasę i satyrę. Ta wypowiedź nie spodobała się głównie Gregowi Gutfeldowi z Fox News.

Pięć lat później porównała administrację Donalda Trumpa do nazistów i nocy kryształowej, czyli pogromu Żydów w Berlinie w 1938 roku, za co rząd Izraela zażądał oficjalnych przeprosin.

Sprawy pokoju na świecie to główny temat znaczących wywiadów z sekretarzem stanu Johnem Kerrym (14 lipca 2015) czy z sekretarzem obrony Markiem Esperem (2019), a od 2021 roku wojna w Ukraine jest poruszana w każdym spotkaniu czy wywiadzie.

Za znaczące zasługi osobiste w umacnianiu współpracy międzypaństwowej, wspieraniu suwerenności państwowej i integralności terytorialnej Ukrainy, znaczący wkład w popularyzację państwa ukraińskiego w świecie, prezydent Wołodymir Zełenski przyznał jej Order Zasługi III stopnia.

Amanpour & Company

Wśród wielu starszych i nowszych pozycji telewizyjnych z udziałem dziennikarki, w 2018 roku pojawił się na kanale telewizji PBS i CNN International program Amanpour & Company. Zastąpił on nadawany w stacji WNET (podległej PBS) od 1991 roku show Charlie Rose. Prezenter tego popularnego politycznego serialu w 2017 roku został oskarżony o molestowanie seksualne. Program trzeba było usunąć z anteny.


Po konsultacjach obu stacji zdecydowano oddać czas antenowy Christiane Amanpour, wydłużając go do godziny. Pierwsze pojawienie się dziennikarki na nowym kanale miało miejsce już w grudniu 2017 roku jako Amanpour on PBS i był to ten sam program co w CNN, ale w maju 2018 roku Christiane ogłosiła emisję nowego autorskiego programu.

Amanpour & Company wystartował 10 września 2018 roku o godzinie 23:00 na kanale WNET. Jak wtedy, tak i teraz, składa się z trzech części. Dwie pierwsze należą do Christiane i nagrywane są w Londynie, a trzeci to wywiady korespondentów nowojorskich i nadawany jest z amerykańskiego studia. Pierwszym gościem nowego programu był Kellyanne Conway, doradca i rzecznika prezydenta Trumpa, z którym omawiała między innymi twierdzenie prezydenta, że media są „wrogiem ludu”.

Amanpour & Company to program nie tylko o polityce, ale i o sporcie, kulturze i codziennych zmaganiach zwykłych ludzi. Jego autorka jest z tymi zagadnieniami na bieżąco i reaguje szybko. Dowodem na to chociażby spotkanie z tenisistką Billie Jean King i rozmowa o zakończonym dwa dni wcześniej turnieju tenisowym US Open, w którym Serena Williams przegrała z Naomi Osaką z Japonii. 

Pojawili się też w nim  znani i lubiani aktorzy jak Glenn Close i Jonathan Pryce, którzy promowali swój nowy film (Żona, premiera 2017). Program przyjęty został z życzliwością i przez widzów i przez producentów obu stacji.

- Mamy nadzieję, że rozszerzony format i dodatkowi współpracownicy wniosą szerszy zakres tematów i głosów do nocnej przestrzeni. Nasza publiczność ma apetyt na bardziej pogłębione wywiady dotyczące aktualnych problemów, niż można znaleźć gdzie indziej - powiedział Ron Bachman, starszy dyrektor programowy WNET oddziału PBS w Bostonie.

Sama autorka podsumowała przedsięwzięcie tak: Jestem zachwycona rozszerzeniem mojej roli w PBS z tymczasowej na stałą wraz z tą niezwykłą różnorodnością głosów i poglądów. Nigdy wcześniej czas na odkrywanie naszego świata i miejsca Ameryki w nim nie był tak pilny.Podtrzymuję tradycję ale z pewnością ją rozszerzę i wprowadzę w XXI wiek pod względem parytetu płci i wyglądu na całym świecie.

Zespoły obu stacji mają nie lada orzech do zgryzienia bo emisję trzeba zgrać poprzez kilka stref czasowych,uważać aby nie powielić zaproszeń i pilnie obserwować wydarzenia dnia, na których lubi opierać swoje wywiady Christiane. Jak na razie wpadek nie było a program uzupełnił podcast dziennikarki na tematy spraw nurtujących świat i Amerykę.

Amanpour, która lubi wyzwania nie poddała się nawet pandemii COVID-19. Swój program  Amanpour & Company prowadziła z domu w Londynie. Do dziś program emitowany jest przez największe stacje telewizyjne w całych Stanach Zjednoczonych.


Rok 2021 przyniósł Christiane Amanpour kolejny rozdział walki o sprawy kobiet. Tym razem był to temat daleki od polityki a bliski jej samej….zdrowie…rak jajników. Zniknęła z anteny aby zawalczyć o siebie i udało jej się to. Wróciła i wystąpiła z apelem do kobiet  o edukację na temat tej choroby, regularnych badań przesiewowych i upewnienia się, że twoje uzasadnione obawy medyczne nie zostaną odrzucone ani zmniejszone.

Wywiad - symbol. Prezydent Iranu nie przyszedł

We wrześniu 2022 roku,po raz kolejny 64-letnia gwiazda CNN stała się bohaterką wielu Amerykanów i była sensacją prawie całego świata.  W trakcie trwania 77 sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ w Nowym Jorku,otrzymała zgodę na wywiad z prezydentem Iranu Ebrahimem Raisi.

Tematem miały być zamieszki w kraju po aresztowaniu i śmierci 22 letniej Mashy Amini. Kobietę aresztowała policja moralności za nieodpowiedni strój. Dziennikarka uprzedziła też,że zapyta o poparcie Iranu dla Rosji jako agresora Ukrainy. Kiedy wszystko było ustalone i studio przygotowane, gość spóźniał się. Wtedy irańscy urzędnicy zażądali od dziennikarki zakrycia włosów chustką, w przeciwnym razie prezydent się nie pojawi.

Amanpour odmówiła: Bardzo uprzejmie odmówiłam w imieniu swoim, CNN i dziennikarek na całym świecie, ponieważ nie jest to wymagane.

Prezydent nie pojawił się, a wszystkie media i internet obiegło zdjęcie zamieszczone przez dziennikarkę na Twitterze; siedzi w białym garniturze, z odkrytą głową na przeciw pustego krzesła. Podpis głosił: Wywiad się nie odbył. Ponieważ w Iranie trwają protesty i giną ludzie, rozmowa z prezydentem Raisi byłaby ważnym momentem.

W wielu późniejszych wywiadach skomentowała swoją decyzję tak: Nie zrobiłam wyczynu kaskaderskiego.To była decyzja, którą musiałam podjąć na miejscu (The Post).

Tu w Nowym Jorku, czy gdziekolwiek indziej poza Iranem, nigdy nie zostałam poproszona przez żadnego irańskiego prezydenta – a rozmawiałam z każdym z nich od 1995 roku – o noszenie chusty na głowie. (CNN,New Day)

Postawa Amanpour spotkała się z powszechnym uznaniem zarówno dziennikarzy jak i odbiorców telewizji i internetu.

Bojowniczka o wolność słowa

Christiane Amanpour jest laureatką wielu nagród i wyróżnień. Obok 11 nagród Emmy, czterech Peabody i dwóch George`a Polka w dziedzinie dziennikarstwa, kilku tytułów przyznawanych przez różne uniwersytety, są i takie:

• Persian Women of the Year(Perska Kobieta Roku)(2007)
• Commander of the Order of the British Empire(Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego)(2007)
• Celebrating Women Award(nagroda The New York Women`s Foundation)(2008)
• jedna ze The World`s 100 Most Powerful Women w rankingu Forbes(2011) 
• Ambasador Dobrej Woli UNESCO na rzecz wolności słowa i bezpieczeństwa dziennikarzy(kwiecień 2015)
• Pionierka Historii urodzona między 9 a 16 stycznia( Daily Kos,2022) 

Była i jest bojowniczką o wolność słowa, wolnych mediów, praw kobiet i dzieci a także osób LGBT. Za swoją i całego dziennikarstwa porażkę uważa ludobójstwo w Rwandzie. Ginęli ludzie, a świat stał z boku i jej tam nie było. Uważa to za swój prywatny wstyd. Choć w tym czasie była w Bośni i z reportaży z tamtych wydarzeń jest najbardziej dumna.


Od czasu urodzenia syna ograniczyła wyjazdy. Dziś, mając 65 lat, nadal walczy, relacjonuje i komentuje choć już nie bezpośrednio na polu walki. Jej bronią jest słowo i jego przekaz a ostatnim wojennym frontem Ukraina. Dziennikarka CNN, po 40 latach pracy, trzyma się mocno i nadal relacjonuje wszystkie wojny świata i te realne i te międzyludzkie.
 

Kalendarium Christiane Amanpour:

• 1958, 12 stycznia - urodziny Christiane Amanpour
• 1968-1980 - lata nauki w Wielkiej Brytanii
• 1983 - licencjat na wydziale dziennikarstwaUniversity of Rhode Island 
• 1980-1983 - praca w stacjach WBR-FM i NBC WJAR w Providence
• 1983 - początek pracy dla CNN
• 1984 - pierwsze samodzielne relacje z Narodowej Konwencji Demokratów
• 1986 - została korespondentką na całą Europę Wschodnią
• 1990, wiosna - Amanpour zostaje korespondentką na całą Europę Zachodnią
• 1990, sierpień - pierwsze relacje z konfliktu Irak-Kuwejt
• 1991, wiosna - relacje z I wojny w Zatoce Perskiej
• 1992-1994 - bezpośrednie relacje z wojny na Bałkanach w tym z obleganego Sarajewa
• 1993 - pierwsza z wielu przyznanych nagród dziennikarce(Livingston Award for Young Journalist)
• 1996-2005 - współpraca ze stacją CBS przy realizacji magazynu 60 Minutes
• 1998 - ślub z Jamesem Rubinem
• 2000 - tytuł Honorowego Obywatela Miasta Sarajewa
• 2009, 21 września - premiera programu “Amanpour”
• 2010-2012 - przenosiny do ABC i prowadzenie magazynu “This Week”
• 2018, 10 września - premiera programu “Amanpour & Company” w PBS i CNN
• 2021 - walka z rakiem o własne zdrowie
• 2022, sierpień - Order Zasługi III stopnia przyznany przez prezydenta Ukrainy Wołodymira Zełenskiego
• 2022, wrzesień - wywiad z premierem Iraku nie odbył się bo dziennikarka odmówiła założenia na głowę chusty.

źródła:

• https://archive.org/details/extraordinarywom00pric/page/232/mode/2up?q=Christiane+Amanpour&view=theater
• https://ng.opera.news/ng/en/politics/a25c7ee2c669c0d4d6f2cbbbe508e7cc
• https://en.wikipedia.org/wiki/Christiane_Amanpour
• https://www.britannica.com/biography/Christiane-Amanpour
• https://abcnews.go.com/ThisWeek/christiane-amanpour/biography-anchor-week-christiane-amanpour/story?id=11208824
• https://www.mediaite.com/tv/this-weak-amanpour-leads-abc-to-worst-ratings-since-2003/
• https://harrington.uri.edu/meet/christiane-amanpour/
• https://writing.upenn.edu/~afilreis/Coursetexts/gulf-war-arnett.html
• https://www.nytimes.com/1998/08/09/style/weddings-jamie-rubin-christiane-amanpour.html
• https://www.camera.org/article/amanpour-s-troubling-journalism/
• https://www.haber.ba/vijesti/bih/720457-ko-su-pocasni-gradjani-grada-sarajeva
• https://www.newsweek.com/wooing-amanpour-178222
• https://abcnews.go.com/ThisWeek/christiane-amanpour-named-this-week-anchor/story?id=10134734
• https://cnnpressroom.blogs.cnn.com/2012/02/01/amanpour-returns-to-cnn-international-2/
• https://www.washingtontimes.com/news/2015/jan/10/christiane-amanpour-calls-charlie-hebdo-terrorists/
• https://www.president.gov.ua/documents/5952022-43765
• https://www.unesco.org/en/articles/christiane-amanpour-named-unesco-goodwill-ambassador-freedom-expression-and-journalist-safety
• https://current.org/2018/09/amanpour-co-sharpens-focus-on-timely-topics-guests-chosen-for-pbs-late-night-viewers/
• https://current.org/2018/09/amanpour-co-sharpens-focus-on-timely-topics-guests-chosen-for-pbs-late-night-viewers/
• https://www.thecut.com/2018/05/christiane-amanpour-officially-replaces-charlie-rose-on-pbs.html
• https://cpj.org/awards/christiane-amanpour/
• https://edition.cnn.com/shows/amanpour
• https://www.washingtonpost.com/media/2022/09/22/cnn-host-says-she-wouldnt-cover-her-head-so-irans-president-canceled-her/
• https://www.theguardian.com/world/2022/sep/22/christiane-amanpour-ebrahim-riasi-headscarf-interview-iran
• https://www.oprah.com/omagazine/oprah-interviews-christiane-amanpour-cnn-reporter/all
• https://ng.opera.news/ng/en/politics/a25c7ee2c669c0d4d6f2cbbbe508e7cc
• https://www.bbc.com/news/world-us-canada-57478078