2.12.2024 Historia mediów
Historia Title Case. Skąd Się Wzięły Wielkie Litery w Angielskich Tytułach?
Krzysztof Fiedorek

W XIX wieku gazety takie jak The Times czy The New York Times wdrożyły Title Case jako standard dla swoich nagłówków. Zastosowanie dużych liter miało sugerować formalność i profesjonalizm. Wydawcy zauważyli, że taka stylistyka przyciąga czytelników na zatłoczonych ulicach Londynu czy Nowego Jorku. Popularność Title Case rosła także dzięki podręcznikom stylu, takim jak pierwsze wydanie Chicago Manual of Style w 1906 roku. Podręcznik ten utrwalał zasadę kapitalizacji w nagłówkach, promując ją jako standard redakcyjny.
- W XVIII wieku Title Case pojawiało się w ponad 80% nagłówków gazetowych.
- W XIX wieku stosowanie Title Case w prasie wzrosło do niemal 95%.
Dlaczego media zaczęły rezygnować z Title Case
Choć Title Case królowało w gazetach i książkach przez ponad dwa stulecia, zmiana nastąpiła w latach 90. XX wieku wraz z rozwojem internetu. Współczesne platformy cyfrowe i blogi zaczęły odchodzić od formalnego stylu. Wprowadzenie sentence case, gdzie tylko pierwsze słowo w tytule oraz nazwy własne są pisane wielką literą, było reakcją na zmieniające się potrzeby odbiorców.
Brytyjskie media, takie jak The Guardian, jako jedne z pierwszych porzuciły Title Case. Od 2005 roku wszystkie tytuły na ich stronie internetowej zaczęły być pisane w sentence case. Redaktorzy zauważyli, że mniej formalna forma bardziej odpowiada współczesnym czytelnikom, którzy preferowali szybką, przystępną lekturę.
Zmiany w brytyjskich i amerykańskich mediach:
- Brytyjskie media: „The Guardian” i „The Times” przyjęły sentence case, aby dostosować się do trendów cyfrowych.
- Amerykańskie media: Choć „The New York Times” pozostał wierny Title Case, platformy internetowe, takie jak BuzzFeed, przeszły na sentence case, nadając tytułom luźniejszy charakter.
Rok | Media stosujące Title Case | Media stosujące sentence case |
---|---|---|
1980 | 95% | 5% |
2000 | 70% | 30% |
2020 | 40% | 60% |
Jak zmieniające się standardy wpłynęły na odbiór tytułów?
Rezygnacja z Title Case to nie tylko zmiana wizualna, ale także transformacja w sposobie odbioru tytułów. Psychologowie twierdzą, że sentence case ułatwia szybkie czytanie, co ma znaczenie w czasach, gdy czytelnik poświęca średnio tylko 8 sekund na przejrzenie nagłówka. Z kolei Title Case wymaga większego wysiłku poznawczego, ponieważ każde słowo zaczyna się dużą literą, co może wydłużać czas przetwarzania informacji.W ankiecie przeprowadzonej przez brytyjski Instytut Badań Mediów w 2020 roku:
- 65% respondentów uznało sentence case za bardziej przystępne w nagłówkach internetowych.
- 52% czytelników w wieku 18-34 lat preferowało mniej formalne tytuły na blogach i portalach newsowych.
Przykładem jest BuzzFeed, który od 2010 roku stosuje sentence case w nagłówkach artykułów. Tytuły takie jak „10 ways to make your day better” bardziej przemawiają do młodszych odbiorców niż tradycyjne „10 Ways to Make Your Day Better”.
Dziennikarzy w Europie uciszają pozwami [NAPISY] 👇
Czy to koniec Title Case?
Mimo trendu odchodzenia od Title Case, niektóre publikacje wciąż go stosują, aby zachować prestiż. Przykładem jest The New York Times, który w swoich nagłówkach drukowanych nadal używa tego stylu. Tradycyjne tytuły w Title Case odzwierciedlają dziedzictwo gazety i budują wizerunek wiarygodności.
Jednak nawet te bardziej konserwatywne media zaczynają dostosowywać się do nowoczesnych standardów w przestrzeni cyfrowej. Na stronach internetowych „The New York Times” coraz częściej widzimy nagłówki w sentence case, co pokazuje, że zmiany są nieuniknione.
źródła:
- "Chicago Manual of Style," University of Chicago Press, 1906.
- "Associated Press Stylebook," AP, 1953.
- "The Evolution of Headlines in Digital Media," British Media Institute, 2020.
- "Psychology of Readability: How Formatting Affects Attention," Journal of Cognitive Studies, 2019.
PRZERWA NA REKLAMĘ
Najnowsze w dziale Historia mediów:
Historia Le Soir. Dziennik z Belgii, który na parterze czytało się za darmo
Małgorzata Dwornik
Zaczynał od nietypowej polityki sprzedaży i artykułów pisanych osobiście przez króla. To tutaj karierę zrobił komiksowy Tintin, a do historii przeszło "fałszywe wydanie" z czasu II wojny światowej. "Le Soir" nie raz trafiał na celownik władz, cenzury, a nawet... terrorystów i hakerów.
#mediaHISTORY podcast. Słuchaj na Youtube, Spotify i Apple Podcast [LINK]
Reporterzy.info
Historia mediów i dziennikarstwa. Największe tytuły, znani dziennikarze, przełomowe wydarzenia w branży prasowej, radiowej, telewizyjnej i internetowej na świecie. Historie opracowane i opowiedziane przez Małgorzatę i Bartłomieja Dworników z tygodnika Reporterzy.info.
Népszava. Historia najstarszej gazety na Węgrzech
Małgorzata Dwornik
Pierwszy redaktor ukrywał się pod pseudonimem, a dziennik drukowano po węgiersku i niemiecku. Redakcję niszczyło wojsko, dziennikarze ginęli w falach Dunaju. Najstarsza gazeta Węgier przetrwała monarchię, dyktatury i rewolucję. I trwa do dziś.
Podobne artykuły:
Historia telewizji Al-Dżazira, bezkompromisowej stacji z Kataru
Małgorzata Dwornik
1 listopada 1996 roku rozpoczęła nadawanie na obszar krajów arabskich الجزيرة, Telewizja Al-Dżazira. Słowo to po arabsku oznacza wyspę, ale w przypadku tego kanału bardziej chodzi o półwysep, Półwysep Arabski. Pierwsze emisje trwały codziennie po 6 godzin. Oglądalność rosła tak błyskawicznie, że szybko trzeba było wydłużyć czas antenowy.
Christiane Amanpour. Bojowniczka o wolność słowa z CNN
Małgorzata Dwornik
Jej relacje z wojennych frontów i reportaże społeczne przyniosły jej rozpoznawalność. Bezkompromisowe wywiady z najważniejszymi postaciami światowej polityki, przyniosły jej sławę i szacunek. Christiane Amanpour to żywa legenda mediów, walki o prawa kobiet, dzieci i mniejszości.
Historia prasy polskiej - lata 1939-1945
Krzysztof Dowgird
Prasa konspiracyjnaw latach 1939 - 1945, w zależności od kryteriów, liczyła około 2000 tytułów. Wykłady Magisterskiego Zaocznego Studium Dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim.
Aftenposten. Historia najpopularniejszego dziennika z Norwegii
Małgorzata Dwornik
Zanim w 1763 roku pojawiła się pierwsza norweska gazeta "Norske Intellektiven-Seddeler", wszelakie informacje ukazywały się jako odręcznie pisane notatki i drukowane ulotki. Pół wieku później,w 1819 roku do rąk czytelników trafił dziennik "Morgenbladet". I właśnie w tej gazecie, w 1836 roku rozpoczął swoją pierwsza pracę młody drukarz Christian Schibsted.