China Central Television. Historia CCTV, czyli 中国中央电视台

fot. Chintunglee/CC BY-SA 4.0/Wikimedia

Radiofonia w Chinach, podobnie jak na całym świecie, początki ma w latach dwudziestych XX wieku ale pierwszą stację radiową Komunistyczna Partia Chin powołała do życia 30 grudnia 1940 roku. Była to stacja Yan`an Xinhua. Jej siedzibą było miasto Yan`an, a transmisje trwały dwie godziny dziennie. 25 marca 1949 roku stację przemianowano na Peiping Xinhua Broadcasting Station i przeniesiono do Pekinu, a od 5 grudnia 1949 roku obowiązuje nowa nazwa Central People`s Broadcasting Station.Taki stan rzeczy utrzymuje się do 1998 roku, kiedy to stacja otrzymuje nowa nazwę China National Radio.

11 września 1947 z jaskini Shahe w Górach Taihang popłynęły w eter dźwięki drugiej chińskiej stacji radiowej XNCR. Kiedy powstała Chińska Republika Ludowa, stację przeniesiono do Pekinu a jej nazwę, 10 kwietnia 1950 roku zmieniono na Radio Peking. Trzydzieści trzy lata później - kolejna zmiana, na Radio Pekin. Od 1 stycznia 1993 roku oficjalna nazwa stacji brzmi China Radio International.

W Chinach są tylko trzy podstawowe media publiczne zwane Central Three Units. Są to:

• China National Radio,
• China Radio International,
• trzecia siła to China Central Television.

Po pierwszej dekadzie istnienia Chińskiej Republiki Ludowej jej przywódca, Mao Zedong wprowadza “politykę czerwonych sztandarów”. Kraj z zacofanego rolniczego państwa stanie się potęgą przemysłową. To jego jest plan. W takim oto klimacie, 1 maja 1958 roku, o godzinie 19:00 zaczyna nadawanie Beijing TV, czyli Telewizja Pekińska.

Telewizyjne doświadczenia z ZSRR i Niemiec

Program nadawany jest trzy razy w tygodniu po 30 minut i obejmuje tylko region Pekinu, ale od 2 września emisje trwają i do 6 godzin dziennie, w zależności od wydarzeń w kraju. Rok wcześniej powołano na prezesa telewizji Luo Donga, który od sierpnia 1957 roku pracował nad uruchomieniem stacji telewizyjnej. Nie był laikiem w kwestii nadawczej. Był dziennikarzem prasowym i radiowym. Pełnił funkcje prezesa radia Wuhan Xinhua. Centralna Administracja Radiofonii i Telewizji wysłała go na szkolenia do ZSRR i Niemiec.

W momencie uruchomienia stacji miał 30 współpracowników. Część załogi przeszła z radia, byli odpowiedzialni za przygotowanie programu i prowadzenie go. Druga część ekipy to pracownicy Central New Film Group, jedynej firmy w Chinach, która jest producentem i wykonawcą filmów dokumentalnych. Trzecią siłę stanowili przydzieleni ze Studia Filmowego Bayi: aktorzy, reżyserzy i lektorzy. Ich zadaniem było dbanie o stronę artystyczną.

Jak na trzydziestoosobowy zespół pracy było sporo. Choć pierwsze emisje były krótkie, to pracowano nad ich powiększeniem i w czasie, i programowo. Już po kilku miesiącach nadawano cztery razy w tygodniu po 2-3 godziny. Od pierwszych dni stacji, podstawą jej działania były wiadomości. Nie miały swojej nazwy. Po pewnym czasie nadano im robocze miano TV News. Był to zlepek reportaży bez dźwięku, trwający 10-15 minut.Taśmy dostarczano do Pekinu samolotem lub pociągiem, montowano na prędce, przez co miały słabą jakość.

• Dużą popularnością cieszyły się emitowane filmy, zwłaszcza te z Hu Die, gwiazdą kina niemego i programy rozrywkowe.
• W marcu 1960 roku TV Pekin i Miejskie Biuro Edukacyjne zorganizowały pierwszy uniwersytet telewizyjny, Beijing TV University.
• Luo Dong na stanowisku prezesa telewizji pracował do 15 września 1960 roku. Wtedy to został przeniesiony do China Radio International.

Sam Mao wymyślił logo

We wrześniu 1963 roku stację we władanie obejmuje Meng Qiyu. Pani prezes jest radiowcem. Zaczynała jako spikerka, potem była wydawcą radiowym. W późniejszych latach zarządzała działem dla dzieci. Jako współpracowniczka Luo Donga, brała udział w powstawaniu telewizji. W pierwszych latach była reżyserem programowym. To ona nadzorowała bezpośrednie transmisje z Mistrzostw Świata w Tenisie Stołowym z kwietnia 1961 roku, z Pekinu.

Kiedy Meng Qiyu obejmowała stanowisko dyrektora, stacja nie miała żadnego logo. Poprosiła przewodniczącego Mao aby sam osobiście skreślił napis Telewizja Pekin. Zgodził się i od tego momentu aż do do 30 kwietnia 1978 roku na koniec programu ukazywał się napis 北京 电视台 , który funkcjonował jako symbol telewizji.

Pani prezes zarządzała firmą do września 1966 roku a pozostała w niej do 1982 roku. Za jej kadencji, w 1963 roku, został uruchomiony drugi kanał telewizyjny.

Kiedy w 1966 roku zaczęła się “rewolucja kulturalna” telewizja wręcz odwrotnie, przestała się rozwijać. Już od pewnego czasu było tylko 5 stacji nadawczych z 23 pierwotnych. Obowiązywał jedyny ważny temat - walki klasowe. Wycofano prawie wszystkie programy zachodnich stacji, a wprowadzono te ze wschodnich pod hasłem "socjalizm jest obiecujący, kapitalizm jest beznadziejny".

Naczelnym szefem zostaje przedstawiciel wojska Mao Dehou. Jego zarządzanie doprowadza na początku 1967 roku, do miesięcznej przerwy w nadawaniu. Powodem był brak programów do emisji. 4 lutego stacja znów zaczęła działać, ale tylko raz w tygodniu. Jednak pod koniec 1969 roku, ponoć pod naciskiem opinii publicznej, uruchomiony zostaje kanał trzeci. Mao Dehou kieruje stacją do 1973 roku.

Ma być profesjonalnie. Czas na CCTV

Rząd Chin zdaje sobie sprawę,że taka “kulawa instytucja“ nie może funkcjonować w ich państwie. Radio to za mało w XX wieku. W styczniu 1973 roku powołana zostaje rada nadzorcza telewizji w składzie:

• Xu Guosheng,
• Dai Linfeng,
• Wang Fenga,
• Meng Qi Xu.

Na szefa telewizji wyznaczono Ren Jisheng. Z czasem ma zostać pierwszym dyrektorem tej placówki, ale nie zna możliwości i funkcjonowania firmy. Do pomocy i wdrażania się miał powstałą radę, a do maja 1973 roku głową działu był jego zastępca Dai Lin Feng. Ten duet, 1 maja tego samego roku wprowadza emisje programów kolorowych na drugim kanale. Z początku skromnie: tylko we wtorki, czwartki i soboty a od 1977 roku wszystkie programy nadawane są już w całości, w kolorze. Rok wcześniej zaczęto próby z transmisjami satelitarnymi.

Do końca lat siedemdziesiątych, telewizyjne programy nadawane są od popołudnia do północy. Czasami latem dla studentów uruchamiano dzienny program. To wszystko jednak było za mało i trwało za wolno. W tym czasie Ren Jisheng jest już oficjalnie dyrektorem telewizji. Komitet Centralny Partii zatwierdza zmiany w tej instytucji. 1 maja 1978 roku stacja zmienia nazwę na CHINA CENTRAL TELEVISION STATION - CCTV, a główne wytyczne działania dotyczą programu informacyjnego. Zlepek informacji, który do tej pory funkcjonował trudno było nazwać profesjonalnymi wiadomościami, a takich domagał się rząd.

Rozprowadzaniem informacji zajmuje się i dziś i w tamtych latach agencja prasowa Xinhua. W latach siedemdziesiątych była w rękach wojska i stąd taki słaby przepływ bieżących wiadomości. Po zniesieniu stanu wojennego w 1973 roku, sprawy trochę “odtajały”. Krok po kroku agencja otwierała się na świat. W grudniu 1978 roku na 11 zjeździe partii podjęto decyzję o wdrożeniu reform w agencji. Od tego czasu sprawy ruszyły z miejsca. Odblokowano dopływ wiadomości i innych programów z zachodnich stacji. Uruchomiono punkty regionalne i przydzielono do nich reporterów. Wiadomości ze świata przekazywane były przy pomocy transmisji, głównie z dzienników amerykańskich. Coraz bardziej nabierały systematyczności . Pokazywały się pod nazwą 新闻联播 (News Network).

Narodziny programu informacyjnego

Pierwsze wiadomości ukazały się 1 stycznia 1978 roku i trwały pięć minut. Były przedstawiane w formie krótkich reportaży. Pod koniec roku trwały 30 minut, miały swoja porę nadawania (19:00) i prezentera. Pierwszym, którym przekazywał wiadomości przed kamerami na żywo był Zhao Zhongxiang. Był pierwszym chińskim reporterem, który przeprowadził wywiad w Białym Domu z prezydentem USA (Jimmy Carter). W późniejszych latach jest twórcą i prowadzącym w wielu różnorodnych programach stacji:

• Zhengda Arts-quiz na tematy chińskie,
• Human and Nature, program edukacyjny.

7 lipca 1980 roku, pomiędzy wiadomościami krajowymi a ze świata pojawiła się pierwsza prognoza pogody. Mapa kraju była narysowana ręcznie. Trzy lata później zaczęto mapę podświetlać specjalnym reflektorem. Pracownik techniczny zaznaczał strumieniem światła miasto o którym była mowa. Pierwszym prezenterem pogody był Song Yingjie, dyplomowany meteorolog. Mówiono o nim First Gentleman Meteorological China.

Wraz z zasięgiem nadawania wzrastała liczba odbiorców. W 1975 roku było ich 18 milionów, a w 1994 roku 900 milionów. Rodziny chińskie posiadały odbiorniki czarno białe. W tym czasie na 100 rodzin przypadało 0,59 kolorowego odbiornika, ale rozwój stacji zaczynał nabierać tempa, więc i produkcja telewizorów wzrosła.

W 1980 roku na dwa lata całą stację przejmuje Dai Lin Feng. Wtedy to CCTV podpisuje umowę z Vice News i UPITV na przekazy satelitarne informacji.

Nowy szef z nowatorskim podejściem

W listopadzie 1982 roku kolejna zmiana na stanowisku głównodowodzącego. Szefem zostaje Wang Feng. Nowy dyrektor wiedzę radiowo-telewizyjną nabył na szkoleniu w Czechosłowacji, a kolorową technologię poznał w krajach zachodnich (Niemcy, Francja, Szwajcaria, Holandia, Wielka Brytania). Miał dość nowatorskie podejście do swojej firmy. Wprowadził transmisje na żywo z corocznego powitania Nowego Roku Księżycowego pod nazwą China CCTV Spring Festival Gala (Sylwester). Program zaczynał się o 20:00 i trwał do pierwszej w nocy. Było to show z tancerzami, akrobatami i piosenkarzami. Dziś jest to jeden z najpopularniejszych programów i ma swoje tematyczne emisje na kilku kanałach jednocześnie. Jedni oglądają program muzyczny a inni teatralny lub baletowy. Wszystko w ramach tej samej gali.

Za kadencji Wang Fenga wyprodukowano i wyemitowano pierwsze odcinki serialu “Podróż na Zachód”, na motywach opowieści z chińskiej mitologii. Zarzucono mu niepotrzebne koszty i powołano specjalną komisję do zbadania sprawy. Ale historia i tradycja Chin wzięły górę nad pieniędzmi i łącznie powstało 16 odcinków serialu.

W kooperacji z japońską wytwórnią Masashi Sada,w 1983 roku powstał serial - dokument o ludziach żyjących nad brzegami rzeki Jangcy Yangtze River. Premiera miała miejsce 7 sierpnia 1983 roku i odbiła się szerokim echem nie tylko w Chinach.

Aby dotrzeć do obcokrajowców mieszkających w Chinach, w 1986 roku za zgodą partii uruchomiony został kanał anglojęzyczny a także kanał satelitarny. Od tego też roku zaczęło się nadawanie Czerwcowej Imprezy CCTV, czyli corocznych obchodów Dnia Dziecka. Poszerzono działanie Uniwersytetu Telewizyjnego. Powstało blisko 5000 placówek odbiorczych, co pozwoliło milionom studentów uczyć się w domu. Były też wykłady dla rolników i nauczycieli. Największym powodzeniem cieszyły się kursy języka angielskiego.

Do lat osiemdziesiątych nie było ani w radiu ani w telewizji reklam. Po wprowadzeniu reformy i programów zachodnich, pojawiły się. Dzięki temu, a także pierwszym krajowym ogłoszeniom, wpływy stacji wzrosły 30-krotnie.

15 marca 1988 roku CCTV zmienia siedzibę na nowocześniejszą, zwaną Color TVCenter. Zadomowi się tam na kolejne 24 lata. Lata osiemdziesiąte XX wieku to szybki skok w rozwoju chińskiej telewizji. Przybywało programów. Poszerzono czas antenowy. Do 1987 roku były dwa wejścia 9:00 -13:00 i 17:00 - 23.30 a od następnego roku jedno od 8:25 - 23:50.

Wang Feng, dzięki serialom, a głównie Dream of Red Chamber, wprowadził CCTV na światowy rynek. W 1987 roku 77 zagranicznych stacji teewizyjnych wyemitowało łącznie 10226 programów produkcji chińskiej.

Technologia potrzebna, ale niebezpieczna dla władzy

W maju 1988 roku na trzy lata dyrektorem telewizji zostaje Huang Huiqun. Wprowadza ją w lata dziewięćdziesiąte rozbudowaną programowo, ale niekoniecznie technologicznie. Mimo wielu stacji nadawczych, programy telewizyjne nie docierały wszędzie. Władza chciała być widoczna w każdym zakamarku wielkiego kraju. Na modernizację TV przeznacza się duże środki:

• w 1967 roku było to 20 milionów juanów,
• w 1980 kwota wzrosła do 670 milionów,
• w 1989 roku było to już 3 miliardy.

Powstają nowe i nowoczesne studia nie tylko w Pekinie ale i w większych miastach. Satelity telekomunikacyjne, stacje naziemne, kolejne kanały. Sprzęt nadawczy, kamery i najdrobniejsze gadżety aby tylko unowocześnić i urozmaicić nadawanie. W 1991 roku powstaje pierwsza telewizja kablowa, ruszają media internetowe. Wszystko to powoduje wzrost świadomości obywateli. Nie podoba się to partii. Premier Li Peng żąda i uzyskuje zgodę na likwidację wszystkich anten satelitarnych. Jednocześnie zaostrza się cenzurę emitowanych pozycji.

W grudniu 1991 roku rządy na blisko osiem lat obejmuje Yang Weiguang. Mimo obostrzeń, udaje mu się doprowadzić do emisji 1 kwietnia 1994 roku, programu publicystycznego Focus Interview. Komentarze spraw bieżących, nad którymi od początku pracuje blisko 80-osobowy zespół, w pierwszych latach trwał tylko 17 minut. Dziś 30 minutowe rozmowy prowadzą znani i popularni dziennikarze:

• Hou Feng,
• Zhang Yu
• czy Li Xiaomeng.

1 maja 1993 roku, o 7:00 rano pojawia się po raz pierwszy program Oriental Space and Time. Była to “prasówka”, prowadzona w sposób bardzo lekki przez czterech młodych dziennikarzy. Z czasem program ewoluował, zmienił nazwę na Oriental Horizon i stał się programem informacyjnym.

Rok 1999 przynosi kolejne nowości technologiczne. Z okazji 50 rocznicy Święta Narodowego, uruchomiono nowy kanał. Transmisja z parady jest w testowanym systemie HD, który na stałe wprowadzony jest w 2006 roku.

CCTV z impetem w XXI wiek

W nowe milenium wkracza CCTV z kolejnym dyrektorem, Zhao Huayong. To za jego kadencji działający w stacji drugi kanał, przeznaczony dotąd głównie do programów edukacyjnych, całkowicie zmienił oblicze. W latach osiemdziesiątych zdarzały się tam emisje programów sportowych, wojskowych i dla dzieci. Lata dziewięćdziesiąte to głównie tematy ekonomiczne i miano Program Ekonomiczny CCTV. W pierwszej dekadzie XXI wieku stał się profesjonalnym źródłem wiedzy finansowej - China CCTV Financial Chanel. Głównymi tematami poruszanymi na antenie jest oszczędzanie, giełda i oszustwa. Pojawiają się też gry ale zawsze tematyczne.

W 2003 roku kilka zachodnich stacji między innymi: BBC World, STAR TV czy CNBC dostało pozwolenia na emisję niektórych swoich programów bo cenzura obowiązywała i obowiązuje. W tym samym czasie angielskojęzyczny kanał CCTV zaistniał w USA.

Rząd powołał w 2001 roku Państwową Administrację Radia i Telewizji (SARFT). To ta instytucja czuwa nad wprowadzonymi obostrzeniami i zarządzeniami, jak to z 2006 roku o zakazie emisji zagranicznych filmów animowanych w godzinach 5:00 do 20:00. Mają też za zadanie dopilnować, aby żaden aktor, dziennikarz lub jakakolwiek inna osoba związana z telewizją, która została przyłapana na:

• braniu narkotyków,
• korzystajania z usług prostytutek
• lub ogólnie łamiąca prawo,

nie występowała przed kamerami lub mikrofonem. Zakaz dotyczy też internetu. Branża ma być “zdrowa”. SARFT ma też wiele pracy w dobie zdolnych hakerów. Nic nie pomaga, opóźnianie emisji (demonstracje w trakcie Igrzysk Olimpijskich) czy próby zatuszowania skandalu (chiński skandal z mlekiem). Internauci są bezlitośni.

Mimo różnych problemów, chyba jak wszędzie na świecie, telewizja chińska rozwija się prężnie. Jeszcze w latach 2003-2004 pojawiają się kolejne kanały tematyczne:

• CCTV-News,
• CCTV-Children,
• CCTV- Music.

Od 2004 roku nadawanie trwa 24 godziny na dobę a w 2010 roku zakończyła się dygitalizacja systemu. W 2008 roku było ponad 44,5 miliona użytkowników telewizji cyfrowej, w 2015 roku blisko miliard.

Pod koniec pierwszej dekady XXI wieku doszło do tragedii na terenie Pekińskiego Centrum Kultury Telewizyjnej. Miała to być nowa siedziba stacji. 9 lutego 2009 roku w kompleksie należącym do CCTV wybuchł pożar, w którym zginęła jedna osoba. Przyczyną był pokaz fajerwerków. Budynek spłonął prawie doszczętnie. Zarząd telewizji dostał się pod obstrzał krytyki głównie ze strony internautów, którzy mocno dokuczają CCTV z powodu ich dominacji.

fot. WiNG/Public Domain/Wikimedia

Pożar i śmiertelny wypadek doprowadził do dymisji Zhao Huayonga, więc od maja 2009 roku stery stacji przejął Jiao Li. Jednak dwa lata później, w listopadzie 2011 roku i on oddaje pałeczkę Hu Zhang Fan.

Od 2010 roku funkcjonuje strona internetowa stacji. Kolejny dyrektor systematycznie wdraża i usprawnia aplikacje mobilne i telewizję internetową. CCTV, która jest największą stacją telewizyjną w Chinach, nie zawsze była w stanie objąć swym zasięgiem cały kraj. Kiedy w 1992 roku ruszył satelitarny kanał CCTV 4, Telewizja z Pekinu dotarła do Hongkongu i na Tajwan. W nowym milenium trwają prace nad nowymi rynkami w krajach na całym świecie.

Trud się opłaca bo już 1 stycznia 2012 roku uruchomiony został program pilotażowy w systemie 3D a 11 stycznia CCTV inauguruje swoje programy w Kenii. Kanał angielskojęzyczny CGTN Afryka (Chiny Afryki sub-stacja Globo) zaczyna działać na Czarnym Lądzie. Rok później, 7 lutego rusza CGTN Ameryka w USA. Można powiedzieć, że CCTV jest już odbierane na całym świecie.

1 stycznia 2011 roku Hu Zhang Fan doprowadził do zmodyfikowania logo stacji i wszystkich kanałów. Obowiązuje dwupoziomowy znak. Na górze są litery CCTV, gdzie czerwone C oznacza Chiny. Obok na czarnym tle jest numer kanału a pod spodem, na drugim poziomie - nazwa.

źródło:CCTV

Hu Zhang Fan ma na swoim koncie jeszcze jeszcze jeden sukces, tym razem edukacyjny. W dobie internetu i komputerów młodzi ludzie zapominają o własnej kulturze, do której należy znajomość pisma. W 2013 roku CCTV i Państwowy Komitet Językowy Chińskiej Akademii Języków zorganizowali cykliczne ogólnokrajowe dyktando Chinese Characters Dictation Competition, którego finał odbywał się w każdy piątek o 20:00 na wizji, najpierw na kanale CCTV-10 a potem też na CCTV-1. Dyktanda trwały dwa lata. Hu Zhang Fan przekazał fotel dyrektora w kwietniu 2015 roku Nie Chen Xi a obecnie, od lutego 2018 roku stery przejął Shen Haixing.

Dzisiaj China Central Television to:

• 16 bezpłatnych, publicznych kanałów, 18 płatnych, 3 zagraniczne.
• Emisje po chińsku, angielsku, francusku,hiszpańsku,arabsku i rosyjsku.
• Nadawanie 24 godziny na dobę.
• 15 różnych firm, które współpracują przy programach telewizyjnych (studia filmowe, marketing, produkcja nagrań wideo).
• Kanał w systemie 3D.
• konto na Facebooku po chińsku i angielsku
• kanał You Tube po chińsku i angielsku
• konto na Twitterze
• 10000 pracowników
• Ponad 300 milionów telewizorów i miliard telewidzów
• Współpraca z 100 stacjami w 80 krajach

16 maja 2012 roku zakończono remont nowego centrum telewizyjnego, które ucierpiało w pożarze w 2009 roku. Od tego dnia jest to siedziba CCTV. Budynek ma 389079 metrów kwadratowych powierzchni, 51 pięter (i 3 pod ziemią), na które można się dostać jedną z 75 wind. W 2013 roku budynek uzyskał miano Best Tall Building Worldwide, tytuł przyznawany przez Council on Tall Buildings and Urban Habitat (CTBUH).

fot. poeloq/CC BY 2.0/Wikimedia

Kalendarium CCTV

• 1958, 1 maja - rozpoczyna nadawanie Beijing TV (test)
• 1958, 2 września - oficjalna data powstania Telewizji Pekin
• 1960, marzec - pierwsza emisja Beijing TV University
• 1963 - nazwa Telewizja Pekin napisana odręcznie przez Mao Zedonga to pierwsze logo stacji do 1978 roku
• 1963 - inauguracja drugiego kanału
• 1967, styczeń - stacja nie nadaje przez miesiąc z powodu braku materiałów do emisji
• 1973, maj - pierwsze programy w kolorze
• 1978, 1 stycznia - pierwszy profesjonalny program informacyjny
• 1978, 1 maja - China Central Television Station - CCTV
• 1980, 7 lipca - pierwsza prognoza pogody
• 1986 - premiera kanału anglojęzycznego
• 1986 - pierwszy kanał satelitarny
• 1999 - testy systemu HD
• 2003, 1 maja - teletext
• 2009, 9 lutego - pożar Television Cultural Center
• 2010 - start strony internetowej
• 2011, 1 stycznia - nowe logo
• 2012, 1 stycznia - inauguracja kanału 3D
• 2012, 6 maj - rusza nowa siedziba stacji
• 2012, 28 września - radio w telewizji
• 2013-2014 - ogólnokrajowe dyktando na wizji

*****
źródła:

• http://english.cri.cn/about/history.htm
• https://baike.baidu.com
• http://www.museum.tv/eotv/china.htm
• https://zh.wikipedia.org/wiki/%E6%96%B0%E9%97%BB%E8%81%94%E6%92%AD
• https://en.wikipedia.org/wiki/China_Central_Television
• https://en.wikipedia.org/wiki/Television_in_China
• https://en.wikipedia.org/wiki/CCTV-1
• http://www.people.com.cn/GB/historic/0902/2869.html